Recensie: Scream 4 (2011) - als je bloed wilt zien, dan zit je goed
De moordscènes zijn behoorlijk grafisch en uitgebreid en de talrijke verwijzingen naar de social media zijn vermakelijk, maar is Scream 4 een aanvulling?
Net zoals andere films zijn horrorfilms vaak volgens een bepaald stramien opgebouwd, ook zijn er ongeschreven horrorfilmregels die keer op keer terugkeren. De Scream-serie gaat hierover, in elke Scream-film komen er gangbare horrorfilmregels aan bod:
- De regels van Scream 1 leggen de nadruk op het overleven van een horrorfilm: Vermijd seks. Gebruik geen alcohol/drugs. Zeg nooit “Ik ben zo terug”.
- In Scream 2 staan de regels van een sequel centraal: Er gaan meer mensen dood met meer bloed en gore.
- Scream 3 gaat begrijpelijkerwijs over de regels van een horror triquel: De moordenaar is nu bovennatuurlijk en praktisch onsterfelijk. Elk personage, ook het hoofdpersoon, kan sterven.
Dat laatste gebeurde in Scream 3 in ieder geval niet, want de drie hoofdrolspelers keren terug in Scream 4 waarin de regels van een horrorfilmremake aan bod komen.
In Scream 4 gaat Sidney Prescott (Neve Campbell) terug naar Woodsboro om haar boek te promoten. Het is inmiddels 15 jaar geleden dat in Woodsboro de oorspronkelijke ‘Ghostface’ moorden werden gepleegd, iets wat, met name door de jeugd, uitbundig gevierd wordt. Een nieuwe Ghostface zet de feestelijkheden luister bij door opnieuw een lading slachtoffers te maken. Sidney blijkt wederom het middelpunt van Ghostface’ belangstelling en vreest nu niet alleen voor haar eigen leven, maar ook voor dat van haar tante en nichtje (Emma Roberts). Met de hulp van Sheriff Dewey (David Arquette) en diens vrouw, voormalig journaliste Gale (Courteney Cox) probeert Sidney de nieuwe Ghostface te ontmaskeren.
Net zoals zijn drie voorgangers is Scream 4 een ‘zelfbewuste film’; er wordt voortdurend gerefereerd aan de opbouw van horrorfilms en de regels die er gelden. Hoewel dit nog werkte voor het eerste deel van de Scream-serie, is dit gegeven zo langzamerhand wel uitgemolken en treedt ook hier een zekere gewenning op. Natuurlijk zitten er grappige scenes in Scream 4 en de talrijke verwijzingen naar de social media zijn vermakelijk. Er is zelfs een maatschappijkritische ondertoon, maar hey, ook dat hoort bij horrorfilms. De moordscènes zijn behoorlijk grafisch en uitgebreid, dus als je bloed wilt zien, zit je goed.
De cast is okay, al schrok ik van het gelifte hoofd van Cox en Campbells houterige acteerwerk. Om het geheel wat aantrekkelijker te maken voor jongere kijkers is er een blik jong grut (zoals Lucy Hale, Hayden Panettiere, Rory Culkin en Erik Knudsen) opengetrokken, het aantal personages in Scream 4 komt hiermee op het niveau van een Russische roman. Helaas is meer niet altijd beter, en dat geldt ook voor sequels. Voor mij is Scream 4 een onnodige aanvuling op een reeks die al te lang was.
Film: Scream 4 (2011)Regie: Wes Craven
Waardering: 2/5 sterren
Bloody Mary proefnotitie:
"Ik hou niet van biefstuk die herkauwd is."
