Recensie: Super 8 (J.J. Abrams, 2011)

Zo nu en dan zijn er van die films waar je echt naar uitkijkt. Super 8 was voor mij zo'n film. Alles wat je over deze film hoorde en zag, was veelbelovend. Met J.J. Abrams (bekend van Lost, Fringe, Cloverfield en de Star Trek prequel uit 2009) als regisseur en Steven Spielberg als producent kon deze film niet meer stuk. De screenshots, teasers en trailers waren hoopgevend: een portie E.T. (1982) met een snufje Goonies (1985). Maar daar waar verwachtingen worden gecreëerd, ligt teleurstelling op de loer, en dat geldt ook voor Super 8.

Het verhaal speelt zich af in 1979 en draait om een groepje kinderen die tijdens het maken van een zombiefilm (met Super 8 camera) getuige zijn van een treincrash. De trein crasht niet zomaar, iemand heeft de trein doelbewust laten ontsporen. De lading van de trein blijkt van dubieuze aard te zijn en al snel duikt het leger op om de omgeving af te zetten. De crash is het begin van een reeks onverklaarbare gebeurtenissen: honden lopen weg, mensen verdwijnen en de stroom valt met grote regelmaat uit. De jonge filmmakers gaan stug door met hun zombiefilm, en proberen ondertussen uit te vinden wat voor een mysterieuze lading de trein vervoerde.

Met het verhaal van Super 8 is niets aan de hand; het zit goed in elkaar en bevat de nodige diepte. Cinematografisch is Super 8 ook interessant; we kunnen weer genieten van de 'lens flares' waar Abrams zo dol op is en die liefdevol verwijzen naar Spielbergs vroegere werk. Ook de spanning wordt goed opgebouwd, er is suspense én (niet onbelangrijk voor horrorliefhebbers) een groot eng monster. Daarbij zijn de personages geloofwaardig en wordt er goed geacteerd. Het is duidelijk dat Abrams kindacteurs net zo goed kan regisseren als Spielberg. Er is niets aan te merken op het spel van Kyle Chandler en Elle Fanning en ook de volwassen acteurs zetten goede rollen neer. Waarom stelt Super 8 dan toch teleur?

Voor een groot deel is het verhaal voorspelbaar en biedt het weinig verrassingen. Wat dat betreft wordt er misschien teveel geleund op Spielbergklassiekers zoals E.T. en Close Encounters of the Third Kind (1977). Het feit dat de film draait rondom een aantal kinderen beperkt ook de mogelijkheden. Super 8 lijkt een soort identiteitscrisis te hebben: het is een familiefilm die liever een Cloverfield had willen zijn. Wil je een Kijkwijzer classificatie van 16 jaar echter voorkomen, dan kun je gewoon niet te expliciet zijn (de Kijkwijzer classificatie is nu 12). Super 8 is dus wel spannend, maar niet eng. Misschien is dat ook de reden dat de alien er zo 'monsterlijk' uitziet. Ze kunnen weinig laten zien van de dingen die de alien doet, dus geven ze hem een monsterlijk uiterlijk waardoor hij toch eng wordt. Persoonlijk had ik het enger gevonden als de alien er meer had uitgezien als zo'n lang wit wezen met kleine neus en grote zwarte amandelvormige ogen. Dat had beter aangesloten bij de Area 51 verwijzingen in de film.

Film: Super 8 (2011)
Regie: J.J. Abrams

Waardering: 3.5/5 sterren
Bloody Mary proefnotitie:
"Smaakte niet zo super als ik gehoopt had."

Super 8 draait vanaf 11 augustus in de bioscoop.