Kort Verhaal: Happy Halloween door Hanneke Boon

Greg trok zijn vest naar beneden. Aandachtig keek hij naar zichzelf in de spiegel. ‘Dit kostuum is dom’ dacht hij bij zichzelf. Opeens vloog de deur van de slaapkamer open, daar stond zijn moeder. ‘Greg, honey, je ziet er ge-wel-dig uit! Net Johnny Depp’. Ze liep naar hem toe en zetten de neppapegaai op zijn schouder recht. Greg zuchtte ‘ik zie er dom uit’.

‘Je ziet er inderdaad dom uit, die papegaai heeft geeneens veren!’ klonk het vanuit de deuropening. Daar stond Cody, Greg’s vier jaar jongere neefje. Greg had een hekel aan Cody, hij was dik, verwend, en wist altijd alles beter. Het was zeker niet Greg’s idee geweest om Halloween te vieren bij zijn tante Glady’s en irritante neefje Cody. Maar zijn moeder en tante zouden naar een feest gaan en hadden bedacht dat Greg wel even met Cody langs de huizen kon gaan. Gezellig. Not.

‘Ik vind dat je er super uitziet schat, luister maar niet naar Cody’ hoorde Greg zijn moeder zeggen. ‘Whatever, ik ga alvast naar buiten’ en hij stormde de trap af en vloog door de voordeur naar buiten.

Het was inmiddels al half 8 en redelijk donker buiten. Veel mensen hadden alles uit de kast getrokken voor het jaarlijks terugkerende feest. Lampions, lichtjes en uitgesneden pompoenen versierde de veranda’s. Er liep een groep verklede kinderen voorbij. Iron Man en The Hulk waren populair dit jaar. Hij wilde zelf ook als Iron Man maar uiteraard was hij, dankzij zijn moeder, weer te laat met het kopen van een kostuum. Tegen de tijd dat ze bij de winkel waren was alles uitverkocht. Met als gevolg dat hij nu rondliep in een tweedehands, veel te groot piratenpak. Voor 12 dollar gescoord op ebay.

‘Hoi’. Hoorde Greg opeens naast zich. Hij draaide zich om en zag een meisje staan. Hij keek haar met grote ogen aan. ‘Holy shit, waar heb je jouw kostuum vandaan?’ hoorde hij zichzelf zeggen. Het meisje droeg een blauwe jurk die besmeurd was met bloed wat van haar hoofd af druppelde. In de linkerkant van haar gezicht liepen diepe groeven, alsof iemand met een mes stukken uit haar huid had gesneden. Haar linkeroog was vermorzelt tot moes en hing aan een draadje uit haar oogkas. En dan nog haar ietwat rossige haar wat voor een deel was weggebrand. Greg gleed met zijn ogen naar beneden. Haar linkerarm zag er raar uit. O wacht, ze had helemaal geen hand meer, die leek er wel afgerukt. Ze miste één schoen en haar benen zaten onder de krassen.

‘Echt gruwelijk gewoon, dat jij zo mag van je moeder!’ zei Greg hardop. ‘En wie ben jij? ‘ vroeg het meisje aan Greg, terwijl er een tand uit haar mond viel. ‘Whoops’ ze lachte, pakte de tand op en stopte hem in de zak van haar jurk. Greg was zo onder de indruk van het kostuum van het meisje dat hij niet direct reageerde. ‘Eh… Greg, ik heet Greg. Ik ben het neefje van Cody’. ‘Oh het neefje van Cody, dat is één van mijn buurjongetjes’ antwoordde het meisje. ‘Wij lopen vaak samen met Halloween’ vervolgde ze. ‘O okee dus jij loopt ook mee vanavond?’ vroeg Greg. Het meisje knikte. ‘Okee dat wist ik niet maar maakt niet uit. Heeft één van ons ten minste nog een écht goed kostuum want dat batman pak van Cody ziet er ook niet uit, hoewel hij natuurlijk denkt van wel’. Het meisje grinnikte ‘ik heet trouwens Lisa, aangenaam’ en ze gaf Greg haar rechterhand.

De voordeur vloog open, daar kwam Cody aan gehuppeld. ‘We kunnen gaan!’ schreeuwde hij. ‘Eindelijk’ antwoordde Greg, en het drietal trok de straat in.

Na anderhalf uur lopen hadden ze hun zakken flink gevuld en moesten ze even zitten om uit te rusten. ‘Best wel een goede buit’ zei Greg. Lisa knikte. Opeens zei Cody ‘Weetje wat leuk is?’. ‘Nou?’ Greg keek hem vragend aan. ‘Milbarn house’ reageerde Cody enthausiast. ‘Oja Milbarn house lekker origineel’ zei Lisa zacht. ‘Het schijnt dat het daar spookt’. ‘Elk jaar gaan er met Halloween een paar kinderen heen en vervolgens komen ze nooit meer terug. De enige die er ooit levend weggekomen is, is oude man Nickelson en die zit nu in een gesticht’. ‘Omdat ie gewoon gek is hoor, niet door dat huis’ zei Lisa tegen Greg. ‘Ik daag jou uit om snoep te gaan ophalen bij Milbarn house’ riep Cody. En hij wees met zijn vinger naar Greg. ‘Je durft het vast niet’. ‘Ik durf het wel!’ antwoordde Greg. ‘En ik daag JOU uit om met me mee te gaan!’. Cody was voor het eerst even stil. ‘Ik? Waarom moet ik mee?’. ‘Nou jij daagt mij uit, daag ik jou uit. En als je deze uitdaging niet accepteert dan ben je een mietje’. Greg glimlachte. ‘Ik ben geen mietje!’ Cody stampvoette boos op de grond. ‘Ik ga mee’. ‘Nou DAT moet ik zien’ zei Lisa.

Met z’n drieën vertrokken ze naar het oude Milbarn house. Het was een gigantisch pand wat duidelijk al jaren leeg stond. Een Adams Family huis. Helemaal verpaupert met een groot, roestig hek wat duidelijk al een tijdje niet werd gebruikt. ‘Dit is echt té cliché voor woorden’ merkte Greg op. ‘Cli watte?’ er verscheen een frons op Cody’s voorhoofd. ‘Never mind, wie gaat er het eerst naar binnen?’. Greg en Cody keken elkaar aan. Omdat Cody eruit zag alsof ie in zijn broek ging plassen besloot Greg als eerste te gaan. Lisa ging ook mee en Cody volgde als laatst.

Het kostte Greg behoorlijk wat moeite om het hek open te krijgen. Het was overgroeid met klimop en insecten. Gelukkig was Greg niet bang voor spinnen. Nooit geweest ook. Opeens klonk er een schel gegil. Een zwarte vlek vloog langs de hoofden van de drie kinderen. Cody gilde als een keukenmeid. Greg dacht dat hij een hartaanval kreeg. ‘Jezus Cody doe even rustig aan het was maar een vleermuis’. ‘Een vleermuis, dat zijn vampieren! Er zitten hier vast vampieren’ miezerde Cody. Greg zuchtte ‘Cody je mag ook gewoonnaar huis gaan hoor, maar dan heb je de weddenschap wel verloren en ben je voor altijd een mietje’. Cody keek Greg bang aan. Hij schudde zijn hoofd. De kinderen vervolgde hun weg naar de voordeur van het huis.

‘M.. misschien moeten we eerst aanbellen?’ Cody draaide zich om naar Greg, die hem ongeloofwaardig aankeek. ‘Serieus? Denk je nou echt dat hier nog iemand woont? Dit pand staat op instorten’. ‘M… misschien moeten we dan maar niet naar binnen gaan’. Lisa giechelde. ‘Kom op, we zijn toch geen schijterds’ en zonder twijfelen pakte Greg de deurknop vast en opende de voordeur. Ze keken naar binnen en zagen een lange donkere gang met overal spinnenwebben. Het rook er muffig en plantjes groeide door de houten vloer heen. ‘Nou volgens mij is hier al heel lang niemand meer geweest’ merkte Lisa op. Greg stapte naar binnen. De vloer kraakte meteen. Oud hout. Lisa volgde maar Cody bleef op de veranda staan. ‘Kom je nou nog of wat?’. Cody keek om zich heen en had duidelijk geen intentie om naar binnen te gaan. Maar hij wilde natuurlijk ook geen mietje zijn en dwong zichzelf daarom het huis binnen te gaan. Ondertussen waren Greg en Lisa al verder gelopen naar de waarschijnlijke woonkamer.  Overal lag stof en aarde. De ramen waren dichtgespijkerd met planken en aan de muur hing een oerlelijk schilderij van een haan.

‘Ben je hier met alleen je moeder?’ vroeg Lisa opeens. ‘Eh... ik ben hier met m’n moeder en m’n baby zusje Jeanie’ antwoordde Greg. ‘En je vader?’. ‘Mijn vader is vorig jaar overleden aan een infectie in zijn longen’. ‘O wat vervelend voor je… Ik heb ook mijn familie verloren’. ‘Je familie?’ vroeg Greg. ‘Ja mijn moeder, vader en jongere broertje Zach’. Greg was even stil. ‘Auto ongeluk’ vervolgde Lisa. Ze veegde met haar vinger over een stoel en liet een spoor achter. ‘Maar… als je, je hele familie hebt verloren, wie zorgt er dan nu voor je?’. ‘Mijn oma. Maar zij is er niet altijd’. ‘En dan ben je alleen thuis ofzo?’ vroeg Greg. ‘Weetje wat we moeten doen!’ zei Lisa opeens heel hard uit het niets. ‘Eh nee?’ antwoordde Greg. ‘We moeten Cody laten schrikken!’. ‘Eh…’ Greg keek haar vragend aan. ‘Ja het zou jammer zijn als we erachter zouden komen dat er niets mis is met dit huis en dat hij dan aan al z’n vrienden en op school kan gaan opscheppen over hoe stoer hij wel niet is. We moeten hem zó laten schrikken dat hij gillend naar huis gaat’ lachte Lisa. ‘Nou ja ik weet niet of dat een goed idee is, ik bedoel hij piest nu al bijna in z’n broek’. ‘O kom op! Zou je hem niet een keer terug willen pakken? Ik wel’. Greg dacht er even over na. Cody was inderdaad erg arrogant en hij kon best een lesje gebruiken. ‘Okee we doen het’ lachte hij. ‘Okee jij lokt hem naar deze kamer en dan laat ik hem schrikken. En dan ga jij achter de voordeur staan en laat je hem nog een keer schrikken okee?’. Greg stemde in. ‘Cody, waar ben je?’ riep Greg. ‘I… in de gang’ hoorde hij zijn neefje piepen. ‘Kom snel naar de woonkamer’ riep Greg. Ondertussen sloop hij de kamer uit via een tweede deur. Hij liep de gang op en zag Cody de woonkamer binnen gaan. Langzaam liep hij naar de voordeur, waar hij achter ging staan.

Het bleef verdacht stil. ‘Greg… waar ben je dan?’ hoorde hij Cody roepen. Weer was het stil. En toen… een enorm gegil. Het was zó hard dat Greg zijn vingers in zijn oren moest doen. Vervolgens hoorde hij een luide knal, alsof iemand ergens tegenaan was gevallen. Daarna hoorde hij gestamp, voetstappen, steeds sneller. Hij keek voorzichtig langs de voordeur. Daar kwam Cody aangestormd als een wilde olifant. Zijn gezicht was lijkbleek en zijn ogen traande van angst. Voordat Greg in actie kon komen was Cody het huis al uit gerend. Hij had nog nooit  iemand zo hard zien rennen en horen gillen. ‘Cody wacht! Coooodyyyy’ schreeuwde Greg nog. Maar hij was al weg. Daarna hoorde Greg een zacht gegiechel. Hij draaide zich om, daar stond Lisa. ‘Wat heb je in godsnaam gedaan om hem zo bang te krijgen?’ vroeg Greg. ‘Nou eigenlijk niet zoveel hoor’ antwoordde lisa. ‘Ik had me gewoon verstopt en toen sprong ik tevoorschijn en schrok hij zich een bult’. Greg keek haar ongeloofwaardig aan. ‘Mijn moeder gaat echt kwaad zijn’.

Greg en Lisa liepen terug naar huis. Greg’s moeder kwam het huis uitvliegen, ‘Greg! O mijn god’. ‘Aoh, hier zul je het hebben’ zei Greg tegen Lisa. Zijn moeder kwam op hem af, sloeg haar armen om hem heen en drukte hem bijna fijn. ‘Ik ben zo blij dat alles goed met je is!’. Daarna stond ze op en keek ze hem boos aan. ‘Waar ben jij met Cody heen geweest? Ik zei toch dat je op hem moest passen!’. ‘Ja nou dat deed ik maar…’ ‘Hij is helemaal van streek, wat is er in godsnaam gebeurd?’. Greg draaide zich om naar Lisa maar die had zich al uit de voeten gemaakt. Greg liep met zijn moeder het huis in. Hij zag Cody in een stoel zitten met een dikke deken om zich heen. Zijn moeder zat op haar hurken naast hem en probeerde hem te troosten. Hij was keihard aan het huilen. ‘Lisa, het was Lisa’ zei hij op jankerige toon. ‘Wat een verklikker’ dacht Greg bij zichzelf. ‘Hij wilde toch zelf naar dat huis en nu geeft hij zijn buurmeisje de schuld!’. Tante Glady’s stond op en liep naar Greg en zijn moeder toe. ‘Hij heeft een enorme terugval. Ik denk niet dat, dit Greg’s schuld is maar hij… ik weet het niet’ zuchtte zijn tante. ‘Misschien moeten jullie Jeanie maar even gaan ophalen bij de buren’ vervolgde ze. Greg’s moeder knikte. ‘Kom Greg we gaan je zusje ophalen’. De buren waren zo aardig geweest om op Jeanie te passen terwijl iedereen aan het feesten of trick or treaten was. Ze belden aan en de deur ging open. Een roodharige vrouw deed de deur open. ‘O hallo, we hadden jullie nog niet verwacht’. ‘Ja het liep vanavond even anders’ antwoordde Greg’s moeder. ‘Maakt niet uit, kom erin’.

Greg liep via de gang de woonkamer in. Het was een gezellige kamer met sfeervolle kleuren. Op de koelkast hingen tekeningen die duidelijk gemaakt waren door een kind. Jeanie lag lekker te slapen in de maxi cosi die naast de bank stond. Op de bank zat een man met een klein jongetje in een mummy kostuum. Ze waren tv aan het kijken.

Aan de muur hing een familie foto zoals bij Greg thuis ook hing. Hij zag de man en de vrouw. Ze keken vrolijk en lachte uitbundig. Onderaan zag hij het kleine jongetje, ook die lachte. Naast hem stond een meisje met een blauwe jurk, die hij nog niet had gezien. Hij liep dichterbij de foto en keek aandachtig. Hij keek naar het gezicht. Wacht. Hij herkende het meisje wel, het was… Lisa. Hij knipperde even met zijn ogen. Lisa? Maar Lisa had toch geen familie meer. Hij draaide zich om en keek naar de man en het jongetje op de bank. Dat waren toch zeker dezelfde als op de foto. Opeens stond de vrouw met het rode haar naast hem. ‘Dat is mijn dochtertje’ zei ze opeens. ‘Lisa heet ze’. De vrouw stopte even met vertellen. ‘Ze was vorig jaar aan fietsen, hier voor ons huis, toen een dronken automobilist haar aanreed... Volgende week is het precies een jaar geleden dat ze overleed’. De vrouw pakte de lijst en staarde er droevig naar. Ze zette de lijst weer terug naast een andere foto met een oude vrouw. ‘Mijn moeder’ zei de vrouw voordat Greg kon vragen wie dat was. ‘Zij is vijf jaar geleden overleden’.

Greg voelde zichzelf een beetje slap worden. Lisa was degene die was overleden niet haar familie. Haar familie had háár verloren. Greg begreep nu ook waarom Cody zich zo rot was geschrokken, die kon haar natuurlijk helemaal niet zien, pas toen ze in dat huis waren. Toen Lisa hem wilde laten schrikken. ‘Greg, kom we gaan naar huis want het is allang bedtijd’ hoorde hij zijn moeder zeggen.

Eenmaal in bed moest Greg aan de avond denken die hij had doorgemaakt. Alle gesprekken die hij had gevoerd met Lisa en hoe hij eigenlijk alleen de avond had doorgebracht met Cody, die nu bij tante Glady’s moest slapen omdat hij zo bang was. Hij stond op om de gordijnen dicht te doen. Net toen hij aan het stof wilde trekken zag hij buiten voor het huis was bewegen. Het was een meisje in een blauwe jurk die naar hem staarde. Naast haar stond een oudere vrouw die de hand van het meisje vasthield. Het meisje stak haar handloze arm omhoog en zwaaide. Ze lachte. Er verscheen een flauwe grimas op Greg’s gezicht en hij zwaaide terug. Daarna verdwenen de figuren in de mist, alsof ze er nooit geweest waren. Greg bleef even staan kijken. Daarna trok hij de gordijnen dicht. Bedtijd.