Wild Cards: Het spel der Spellen – onder redactie van George R.R. Martin

De naam George R.R. Martin is onlosmakelijk verbonden met de successerie Game of Thrones. Vandaar dat de verwachtingen voor zijn nieuwste Nederlandstalige boek hooggespannen zijn. Wel moet hier een kanttekening bij geplaatst worden: het boek is onder redactie van Martin. Wat niet meer inhoudt dan dat er maar één hoofdstuk in het boek daadwerkelijk van zijn hand is.

In 1946 werd boven New York een buitenaards virus losgelaten dat het DNA herschreef van iedereen die het infecteerde. Het doodde negentig procent van de bevolking, muteerde negen procent in ernstig misvormde monsters, en gaf één procent superkrachten. Jaren later schrijven achtentwintig van die buitengewone mensen, Azen genaamd, zich in voor een nieuw soort realityprogramma. Deelnemers worden in vier kleuren ingedeeld voor een wedstrijd die ze alleen in Hollywood zo hadden kunnen bedenken. Als alle verliezers zijn weggestemd, moet de enige echte Amerikaanse Held overblijven. Maar terwijl de weken verstrijken, worden de overgebleven deelnemers opeens ruw wakker geschud door misselijkmakende gebeurtenissen in het Midden-Oosten. Hun zinloze spelprogramma lijkt nu behoorlijk onnozel, vergeleken met wat de machteloze mensen die daar hun leven op het spel zetten moeten doorstaan. Kan deze groep verwende en onwetende 'beroemdheden' een wezenlijk verschil maken in de wereld? En hoeveel van hen kan het echt wat schelen?

De bovengenoemde ‘Wild Cards’ wereld is niet nieuw, maar werd in 1987 bedacht door Martin en Melinda Snodgrass. Zij verzamelden een groep fantasy- en sciencefictionauteurs, die elk een hoofdstuk voor hun rekening nemen. Dit boek is het 18^de deel van de serie en betekent een nieuw begin voor het originele ‘Wild Cards’ universum, waar nieuwe hoofdpersonages worden geïntroduceerd.
Door de hoeveelheid bijzondere en bizarre krachten, die de Azen kunnen hebben, creëert Martin een bijzondere, duistere nieuwe wereld. Dit sluit mooi aan bij de nadruk, die momenteel ligt op superheldengenre (denk hierbij aan de verschillende Marvelfilms en andere films over mensen met bijzondere krachten, die momenteel verschijnen, Red.)

Waar de wereld van Game of Thrones voornamelijk in het fantasygenre valt, combineert de wereld van de Azen diverse genres, zoals horror, thriller, drama, fantasy en humor. Het draait namelijk om tientallen bijzondere mensen, die elk hun vreemde gaven hebben. Denk aan teleportatie, het veranderen in wespen, de meest bizarre stunts overleven, dezelfde kracht aannemen als de kaart die je trekt, dodelijke bellen kunnen creëren en een lichaam als drumstel hebben. Op een enkeling na worden deze mensen gezien en behandeld als uitschot.

In ‘Het Spel der spellen’ lopen twee werelden door elkaar heen. Aan de ene kant heb je de azen die zich opgeven voor een bizar soort idolsprogramma. Door middel van testen wordt er besloten wie de meest heroische aas is. Leuk detail hierbij is dat er vier teams worden gecreëerd, die corresponderen met een kaartspel: schoppen, harten, klaver en ruiten. Aan de andere kant woedt er een oorlog in Egypte waarbij er dringend bovennatuurlijk hulp nodig is. Het boek begint pakkend met een blik in de toestand in Egypte, waar een Aas die kan teleporteren haar hulp aanbiedt. Deze scene schept nieuwsgierigheid, maar schept ook verwarring, wanneer het volgende hoofdstuk inzoomt op een geheel ander personage.

Het zal de bedoeling zijn, dat de werelden op elkaar aansluiten, maar af en toe lijkt de tegenstelling tussen deze werelden elkaar juist tegen te werken. Aan de ene kant heb je de schone schijn en het genieten van andermans ellende in de televisiewereld, aan de andere kant de barre realiteit van oorlog en geweld. De omschakeling tussen deze werelden is soms moeilijk te maken, waardoor het verhaal minder geloofwaardig en toegankelijk wordt. Het feit dat het boek het 18^e deel van een serie is, zou hieraan bij kunnen dragen.

Ook het gegeven dat de verschillende hoofdstukken door verschillende auteurs zijn geschreven, draagt hier niet aan bij. Je krijgt als lezer te maken met verschillende schrijfstijlen en spijtig genoeg ook van verschillende kwaliteit. En alhoewel Martin groot op de omslag staat vermeld, heeft hij in feite maar één hoofdstuk geschreven. Dit zorgt ervoor dat het boek niet altijd gemakkelijk leesbaar is. Wat wel dat er een soort blog door het verhaal geweven zit.

Helaas maakt ‘Wild Cards: Het Spel der Spellen’ de hoge verwachtingen niet waar. Alhoewel de wereld van de Azen intrigerend en boeiend is, bevat het boek soms te veel tegenstellingen en personages. Daarbij maken de verschillende auteurs het verhaal soms wat moeilijk leesbaar. Mist de lezer toch de kennis van de voorgaande delen? Of zal het vervolgdeel hier verandering in brengen?

‘Wild Cards: Het Spel der Spellen’ is geschreven onder redactie van George R.R. Martin in samenwerking met diverse auteurs. Het boek is het 18^e deel uit de serie, maar het eerste deel dat in Nederland bij uitgeverij Luitingh Sijthoff verschijnt. Verkrijgbaar bij de betere Nederlandstalige boekhandel en webwinkel.

[yasr_overall_rating size="--" postid="50640"]