Begin 2023 verscheen de eerste horrorfilm over de beroemde teddybeer Winnie the Pooh. De film met de subtitel Blood and Honey had geen groot productiebudget, maar slaagde wel om een zeer vermakelijke slasher te maken. Over de hele wereld trok deze monsterlijke versie van de knuffelbeer mensen naar de bioscoop en dát leverde genoeg geld op om een deel 2 te maken met een hoger budget. Aanrader? Dit vind ik van Winnie the Pooh – Blood and Honey 2:
Diep in het Hundred Acre Wood broeden Winnie-the-Pooh, Piglet, Owl en Tigger op wraak, wanneer hun levens worden bedreigd en niet langer in de schaduwen kunnen leven. Na de gebeurtenissen die de “Hundred Acre Massacre” wordt genoemd, probeert Christopher Robin een nieuw leven op te bouwen. Dit gaat niet al te makkelijk, aangezien de samenleving van Ashdown hem een paria vindt en zijn verhalen over de moorddadige Winnie niet geloofd. Wanneer Pooh en zijn vrienden een bloederig spoor van dood en verderf achterlaten, komt Christopher achter de gruwelijke waarheid van de monsters die leven in het Hundred Acre Wood. Pooh en zijn meedogenloze vrienden zullen iedereen laten zien dat ze dodelijker, sterker en slimmer zijn dan wie dan ook zich ooit had kunnen voorstellen. Hun wraak op Christopher Robin zal zoet zijn.
De Hundred Acre Massacre is natuurlijk de verwijzing naar Winnie the Pooh – Blood and Honey 1. Toch is dit niet zo maar een vervolg. Aan alle kanten is duidelijk te zien dat het project een stuk serieuzer is aangepakt. Allereerst de kostuums; waar in deel 1 de maskers nog gewoon online werden aangeschaft, is er nu gekozen voor een originelere en duisterdere versie van Winnie the Pooh en zijn vriendjes. Aan de ene kant een toffe versie, maar het zorgt ook voor een disconnect ten opzichte van vorig jaar. Het ‘goedkope’ masker had nog iets onschuldigs in zich, nu is Pooh simpelweg een monster.
Ook is er duidelijk meer aandacht besteed aan het plot. Niet worden er zonder een duidelijke reden mooie mensen afgeslacht, er wordt gewerkt met een trauma, zowel van de half breeds (tussen mens en knuffel) als Christopher Robin. Het is een goede basis voor een serieus stuk van de film. Serieus? Ja, Waar deel één lekker over-the-top en heerlijk cliché was, wordt een groot deel van de film een redelijke poging gedaan om een stevige thriller op te bouwen, her en der met een dun laagje drama. Naar het eind wordt het nog een bloederig feestje.
De ‘production value’, zoals ze mooi zeggen, van Winnie the Pooh – Blood and Honey 2 is echt een stuk hoger, het verhaal is beter, de kostuums zijn mooier. Maar het mist een deel van de humor, en is op punten ook een klein beetje saai. Alles bij elkaar krijgt dit deel, net als het vorige 3 sterren; zeker goed genoeg voor 1,5 uur heerlijk vermaak!
Wat vond jij van Winnie the Pooh – Blood and Honey 2?
Ik heb hem al gezien. Naar nu blijkt in een soort van voor première.
Het is niet een heel hoogstaande film maar heeft wat redelijk originele gore. Ik heb me wel vermaakt 😀
lijkt me een grappige film
Is volgens mij niet bepaald een film voor kinderen, vraag mij dan ook af waarom Winnie the pooh wordt misbruikt voor een horror film. Is te hopen dat ouders niet in alle onschuld met hun kinderen hiervoor de bioscoop inlopen.
De film heeft in de bioscoop een 16 jaar kijkwijzer advies. Bioscopen mogen jongere mensen niet in de zaal laten plaatsnemen. Daarnaast heeft de film ook een vrij heftige poster. De ouders moeten dus heel wat negeren om toch met hun jonge kroost in de zaal te gaan zitten.
De rechten op Winnie The Pooh zijn verlopen. Daarom mag iedereen de beer gebruiken zoals hij in principe wil. Dit geldt voor meerdere oude kinder iconen. Je kunt nog een paar andere heftige horror films verwachten op basis van Bambi en Peter Pan bijvoorbeeld 🙂
Niets is nog heilig tegenwoordig, de bedenker van Winnie The Pooh zou zich in zijn graf omkeren als hij zag hoe zijn hoofdfiguur wordt misbruikt. Net als die horror Sinterklaas van enkele jaren geleden. Mijn moeder zei nog, doe dat nu niet maar de graaiers luisterden niet en deden het toch. Ik zie echt de toegevoerde waarde hiervan niet in.
Dat is een kwestie van (wan)smaak, Willem.
Ik ben niet zo van de heilige huisjes en kan dit soort originele kijken op al lang bestaande en uitgekauwde dingen juist wel waarderen. Sint van Dick Maas, daar duidt je denk ik op, vond ik bijvoorbeeld een hele leuke film.
Maar ik snap best dat niet iedereen dat kan waarderen. Geen probleem. Uiteindelijk hoef je er niet naar te kijken, toch? Het staat je helemaal vrij om hier verder niets over te lezen of te bekijken.