Boekrecensie: De Vloek – Dean Koontz

Opvallend aan de Nederlandse vertaling, is de omslag van het boek. In een eerder artikel vermeldden we al, dat de Nederlandse samenvatting lang niet zo eng klinkt, als de Engelse. Wat betreft de omslag van het boek, is dit net andersom. Het gaat om een blauw met zwarte afbeelding, met een huis op een donkere achtergrond. Hier zit een metallic glanslaagje overheen, wat de kaft gewoon prachtig maakt. Tja, het oog wil ook wat.

‘Welkom in de wereld van het Pendleton: een luxe residentie in een negentiende-eeuws landhuis, dat opgedeeld is in 25 appartementen. Het landhuis is gelegen op een heuvel met uniek uitzicht over de stad. Een rustige woonomgeving, tot de stemmen komen en mysterieuze schaduwen opduiken…
Een jongen ziet een denkbeeldige speelkameraad, die angstaanjagend echt blijkt te zijn… Een duistere figuur duikt ’s nachts op in de tuin en toont wel heel veel interesse in één van de bewoners… Is het waan of realiteit?’

Het verhaal start in een ogenschijnlijk normaal huis, alhoewel de diverse personages toch wel apart te noemen zijn. Ieder hebben ze hun eigen angsten, vreemde gewoonten of zelfs mentale mankementen. Een moeder, die bang is voor onweer met een autistisch dochter, die leeft in een Bambi-wereld. En man met moordneigingen en een jongetje die stoer moet zijn, maar eigenlijk van lezen houdt. En een portier, die alle rare gedragingen van de bewoners vastlegt om daar een boek over te gaan schrijven. Interessante personages genoeg dus, en zoals we van Koontz gewend zijn, zijn deze goed uitgewerkt. Koontz wisselt steeds van hoofdpersoon en hij weet het op zo’n manier te brengen, dat je je als lezer kunt inleven in elk van de hoofdpersonen. Je krijgt dan een goed beeld van de manier waarop elke personage naar de gebeurtenissen kijkt. Een probleem hiervan is wel dat Koontz gebruik maakt van een flink aantal personages. Deze komen allemaal aan het woord, wat het volgen van het verhaal lastig maakt. Hierdoor heb je als lezer op een gegeven moment moeite om bij te houden, wat de achtergrond van elke persoon is.

Het onderwerp van het verhaal is interessant, namelijk een appartementencomplex, waar een vloek op ligt. Elke keer na een bepaald tijdsbestek gebeuren er hier rare dingen. Mensen gaan stemmen horen, televisies laten vreemde beelden zien, en natuurlijk monsters. In ‘De Vloek’ kom je monsters in de meest gruwelijke vormen tegen. Denk hierbij aan monsterembryo’s, monsters bestaande uit verschillende onderdelen van dieren, darmen op poten, enzovoort. Behalve deze monsters hebben we natuurlijk ook het menselijk monster. Het verhaal is zo opgebouwd, dat elke personage wel in aanraking komt met een vreemde gebeurtenis of een monster, waar ze elk op hun eigen manier mee omgaan. Daarbij wordt het verhaal een aantal keer onderbroken door een Intermezzo, die vertelt wordt vanuit ‘Het al en één’. Een personage, die extra spanning met zich meebrengt. Ook zijn er behalve monsters ook spoken. Hierdoor krijg je als lezer inzicht in de vloek en wat er met de vorige bewoners is gebeurd. De spanning wordt hierdoor en door het opduiken van monsters langzaam en effectief opgebouwd. Helaas kan de constante wisseling van personages hier wat storend in werken. Net als je je in een persoon hebt ingeleefd, en je afvraagt hoe het verder gaat lopen, gaat het verhaal verder door de ogen van een ander personage.

Met ‘De Vloek’ hebben we weer een ouderwets spannende Koontz boek in onze handen. Een goed uitgewerkt verhaal vol met interessante personages, huiveringwekkende monsters in een appartementencomplex met een lange geschiedenis. Jammer is wel dat de diverse personages, hoe interessant ook, de vaart wat uit het verhaal halen. Je moet als lezer je aandacht erbij houden, om te blijven volgen, wat de achtergrond van elk personage is.

De Vloek - Dean Koontz is te koop bij de betere boekwinkel.

[yasr_overall_rating size="--" postid="26207"]