Ik denk dat we het allemaal wel hebben. Zo’n ex die je het liefst achter het behang zou willen plakken. Een die zo verschrikkelijk was dat die maar snel onder de grond mag verdwijnen. Dat bedoelen we natuurlijk niet letterlijk.. Oké, in sommige gevallen misschien wel maar de meeste van ons zijn geen O.J. Simpson.
Zo ook onze hoofdpersoon Max in Burying the Ex. Max is verzeilt in een niet bepaald wenselijke situatie. Hij heeft een relatie met Evelyn. Ze zijn al een tijdje samen. Een hij houdt van veel van haar. Dat is wel duidelijk. Maar soms is houden van niet de enige basis waarop een relatie zou moeten bestaan. Evelyn heeft namelijk een behoorlijk eigen willetje, heeft constant kritiek op de dingen waar hij van houdt en is bijzonder bezitterig. Zo erg zelfs dat Max niet echt iets meer van zijn leven zou kunnen maken. Aangezien Max niet erg sterk in zijn schoenen staat is hij dan ook een makkelijke prooi voor Evelyn. Zij heeft duidelijk de broek aan in huis. Wanneer hij haar dan ook toestaat om bij hem in te trekken weet zij binnen no time zijn hele interieur te veranderen in iets wat je alleen ziet in VT Wonen. Max is daar absoluut niet blij mee maar wat kan hij doen?
Max zijn gebeden blijken te worden gehoord als Evelyn voor een bus terecht komt en overlijd. Nu eindelijk van haar verlost te zijn pakt Max zijn leven op. Hij maakt lol en wordt verliefd op Olivia, een dame die veel en veel relaxter is en de ideale vrouw lijkt voor Max.
Maar dan staat Evelyn voor zijn deur… Ze is terug gekomen uit de dood als zombie en verwacht haar leven weer met Max op te pakken.
Regisseur Joe Dante behoort naar mijns inziens tot een van de grote name in het horrorgenre. Al eind jaren zeventig bracht hij ons de heerlijke campy horrorfilm Piranha (1978) en vervolgde in de jaren tachtig met echte genre klassiekers als The Howling (1981), Gremlins (1984), (Innerspace 1987), The Burbs (1989) en Gremlins 2(1990). Kenmerkend voor zijn werk is dat hij horrorelementen steeds meer met komedie ging vermengen en uiteindelijk zich steeds meer op het komedie element ging storten dan op dat van de horror. Dat is erg jammer want na Matinee uit 1993 heeft hij weinig noemenswaardig gemaakt.
Toch doet de naam Joe Dante nog altijd wat bij mij en was ik ook enthousiast voor het reviewen van Burying the Ex. Een ex die terugkeert als zombie? Dat klinkt heerlijk! Na het kijken van de blu-ray kan ik echter alleen maar concluderen dat Joe Dante nog lang niet op zijn oude niveau is.
Het wil niet zeggend at Burying the Ex een slechte film is. Zeer zeker niet. Burying the Ex is namelijk erg vermakelijk, ziet er goed uit en er wordt goed in geacteerd. Anton Yelchin, die wij kennen uit de nieuwe Star Trek films en de ook zo goede remake van Fright Night, speelt onze hoofdpersoon Max. Yelchin zet de nerd Max gewoon heel goed neer en we leven ook echt met hem mee. Wanneer hij Olivia ontmoet, gespeeld door de bijzonder mooie Alexandra Daddario (Texas Chainsaw 3D) hopen wij echt voor hem dat het wat gaat worden tussen die twee. We gunnen het hem zo. Wanneer zijn ex Evelyn, gespeeld door Ashley Greene uit de Twilight films, opduikt ga je in gedachten allerlei manieren bedenken hoe haar definitief op te ruimen. Want jeetje, wat is zij een enorme trut!
Dat je zo meeleeft met en een enorme hekel kan hebben aan deze personages is ten dienste van het goede acteren en de regie van Dante zelf. Het probleem is echter dat Dante niet kan kiezen tussen de twee genres. Want hoewel het komische aspect op een prima hoogte zit blijft het horror element een ondergeschreven kindje binnen het verhaal. Bij vlagen krijg je de sfeer mee die we herkennen uit Dante’s eerder werk zoals The Burbs maar het blijft bij die vlagen. Het geeft wel hoop want God, wat zie ik graag weer Dante op het oude niveau.
Ik heb na 5 minuten al wat anders opgezet, probeer het binnenkort nog een keer.