Recensie: Dark Shadows (Tim Burton, 2012)

In Dark Shadows kruipt Johnny Depp in de huid van Barnabas Collins, die op jonge leeftijd met zijn ouders het 18e eeuwse Liverpool inruilt voor Amerika. Ze beginnen een visserij in het dorpje wat naar hen vernoemd wordt, Collinsport, en laten een gigantisch kasteel bouwen, Collinwood, waar ze met hun bedienden wonen. Een van die bedienden, en tevens heks, is Angelique (Eva Green) die gigantisch verliefd is op Barnabas. Maar hij is meer geïnteresseerd in de mooie Josette. Wanneer Angelique de twee ziet zoenen wordt ze razend. Ze spreekt een vloek uit over Barnabas. Iedereen van wie hij houdt zal sterven en hijzelf zal voor eeuwig leven, als vampier.

Maar dat is niet genoeg, Barnabas wordt in een doodskist opgesloten en diep onder de grond begraven. Wanneer hij per ongeluk wordt uitgegraven zijn er inmiddels twee eeuwen verstreken. Het is 1972,  Collinwood wordt bewoond door vreemde familieleden, die het pand totaal hebben verwaarloosd, en Collinsport is in de klauwen gevallen van Angelique. Uiteraard is het aan Barnabas om hier wat aan te doen. Hij gaat de strijd aan met Angelique, maar de vraag is of hij haar wel aankan.

Na de soapserie uit 1966 en de eerste verfilming hiervan uit 1991 besloot Tim Burton dat het tijd was om Dark Shadows nieuw leven in te blazen. Naar eigen zeggen vond hij de soapserie verschrikkelijk maar trok het melodramatische verhaal hem wel aan. Dark Shadows anno 2012 is een typische Tim Burton-film geworden: dramatisch begin, happy end met tussendoor de noodzakelijke zwartgallige humor. En niet te vergeten het gotische sprookjesachtige decor wat we gewend zijn van Burton’s films. Alleen is het dit keer minder donker, denk aan een mix van The Adams Family en The Brady Bunch. Aan de ene kant heb je vampier Barnabas en het donkere Collinwood met zijn geesten en geheime gangen. Aan de andere kant heb je de nieuwe familieleden die zich in de meest kleurvolle ensembles hullen met groot, tot in de puntjes gestyled haar. Ze rijden in een grote Chevy en luisteren naar muziek van Alice Cooper. Een groter contrast is er niet.

Zoals bij de meeste films van Burton wordt de hoofdrol vertolkt door Johnny Depp. En ook Burton’s vrouw, Helena Bonham Carter, is weer van de partij (als de altijd dronken Dr. Julia Hoffman). De rol van Josette / Victoria Winters wordt gespeeld door nieuweling Bella Heathcota die regelrecht uit Corpse Bride lijkt te komen met haar grote blauwe ogen en dunne frame. Michelle Pfeiffer speelt Elizabeth Collins, die het druk heeft met het in toom houden van haar bijdehante en uiterst vage dochter Carolyn (Chloe Moretz). En dan hebben we nog Roger Collins (Johnny Lee Miller) die de prijs van meest waardeloze vader verdient.

Maar de echte ster van de film is eigenlijk Eva Green die een geweldig slechte Angel Bay neerzet. Ze is oogverblindend maar tegelijkertijd ook heel erg creepy. Vooral wanneer ze met haar rood gestifte lippen een valse glimlach tevoorschijn tovert en haar ogen ‘psycho’ uitstralen. Dat is weer eens wat anders dan het liefje van James Bond spelen.

Echt spannend of eng is Dark Shadows niet. Er zitten hier en daar wel grimmige stukken tussen, wanneer Barnabas een heel groepje hippies afslacht bijvoorbeeld waar hij vijf minuten eerder nog gezellig mee heeft zitten praten. Barnabas kan tegenover zijn familie zorgzaam en soms zelfs naïef overkomen maar aan de andere kant is hij meedogenloos. Het blijft natuurlijk wel een vampier. Bloed vloeit er sowieso, maar dan meer op een sprookjes- of Halloween achtige manier.

Ben je op zoek naar een film voor het hele gezin (vanaf 12 jaar) en ben je fan van Tim Burton, Johnny Depp en de jaren 70? Dan is Dark Shadows zeker een aanrader. Een melodramatisch verhaal met een ietwat voorspellend plot waar je zo’n 112 minuten mee zoet bent.

Koop Dark Shadows op bluray of dvd via Bol.com

[yasr_overall_rating null size="--"]