Recensie: Feed – Mira Grant [Engels]

Love it or hate it, Feed is een boek dat impact heeft op de lezer. En voor de duidelijkheid, I loved it!

Na lang verstopt te zijn geweest in achterkamers van vage boekenwinkels en de donkere hoekjes van internet zijn zombies alweer een tijd bezig aan een behoorlijke comeback, een ‘cheesy zombiehumor’ echte return of the living dead. Voor de liefhebbers betekent dat een steeds ruimere keuze uit nieuwe boeken. Nog niet bij de plaatselijke Bruna, maar wie weet wat er gaat gebeuren als de verfilming van World War Z een Hollywood kaskraker wordt.

Maar die aandacht voor all things zombie is niet alleen positief, want niet iedereen die graag over zombies wil schrijven, kan dat ook goed. Zo wordt het deel van mijn boekenkast dat gereserveerd is voor de sectie ‘herhaaldelijk geprobeerd maar echt niet doorheen te komen’ steeds voller. Maar dat weerhoudt mij en andere fans er niet van om enthousiast aan elke nieuwe uitgave te beginnen.

Zo ook met Feed, het eerste deel van de ‘Newsflesh-trilogie’ van Mira Grant, waarbij ik bijna te snel een oordeel velde. Het eerste hoofdstuk (speel met een zombie en ontsnap ternauwernood) was niet vervelend, maar ook weer niet zo spannend dat ik er niet van kon slapen. De verdere opbouw van het verhaal voelde een stuk trager dan de gebruikelijke ‘Zombies? Ren ren ren!’ delen waar boeken vaker mee beginnen. Ik vroeg me af of ik wel de moeite moest doen om verder te lezen, of dat ik beter kon gaan slapen in voorbereiding op de komende werkdag.

Het volgende moment dat ik op de klok keek waren er 4 uur lezend voorbij gegaan… Bijna ongemerkt had het verhaal me gepakt, naar binnen gezogen, en was ik daar, in die wereld, meelevend met bijna elke stap van de hoofdpersonen.

Waar gaat Feed over? Om te beginnen speelt Feed zich af ruim twintig jaar na de wereldwijde zombie-uitbraak van 2014. Op de eerste uren/dagen/weken van de uitbraak, terwijl de wereld wordt overrompeld door hordes zombies, gaat Feed alleen in door middel van korte flashbacks. De mensheid heeft het deels overleefd. Hoe? Omdat dankzij de films van George Romero veel mensen wisten hoe een zombie effectief om te leggen, en zich ervan bewust waren dat je iemand die gebeten is beter niet mee kunt nemen in je panic room. Hail to Romero J Inmiddels zijn we een behoorlijke tijd verder en is er een status quo ontstaan waarbij bepaalde delen van Amerika redelijk veilig zijn, en grote delen bevolkt worden door zombies. Angst is een constante factor omdat iedereen besmet is met het virus, en dus zelf een zombie wordt wanneer hij of zij sterft.

Feed heeft (dus) niet die spanning en herkenbaarheid van ‘wat zou ik doen’ die kenmerkend is voor boeken die zich richten op het begin van een zombie-uitbraak. Feed richt zich op wat daarna gebeurt, hoe de wereld eruit ziet wanneer zombies een dagelijks feit zijn, hoe te leven wanneer bloedtesten en chemische douches een normaal onderdeel van de routine vormen.

Tijdens de uitbraak van 2014 heeft een groot deel van de traditionele nieuwsorganisaties het af laten weten door de overheid te volgen. Je kent het wel, de ‘don’t panic, it’s all a joke and if not then our scientists are working on a cure’ boodschap. Die, zoals iedere bezoeker van deze site weet, betekent dat je z.s.m. ramen en deuren moet barricaderen of een bootje naar Vlieland moet charteren. Anyway, als gevolg hiervan vertrouwt een groot deel van de wereld voor informatievoorziening nu op netwerken van bloggers.

Bloggers zijn dan ook de hoofdpersonen uit Feed. Georgia Mason is een newsie, degene van de feiten en het harde nieuws. Haar geadopteerde broer Shaun is een irwin. Irwins zijn bloggers die in navolging van hun grote held Steve niks liever doen dan zombies prikken met een stok en kijken wat voor een reactie er komt. Uiteenlopende karakters die niet zonder elkaar kunnen. Georgia Mason: ‘You can’t kill the truth.’ Shaun Mason: ‘Nothing is impossible to kill. It’s just that sometimes after you kill something, you have to keep shooting it until it stops moving. And that’s really sort of neat when you stop to think about it.’

Bloggers op zoek naar nieuws, een wereld gedomineerd door angst, en bedrijven die hier goed aan verdienen. Combineer dat met politici in verkiezingstijd en een complot is zo geboren. Het hoe en wat, de twists and turns, daar ga ik hier geen spoilers over weggeven. Belangrijk om te weten is dat donkere humor de boventoon voert. Er is meer aandacht voor het leven in een nieuwe samenleving dan voor de zombies zelf. Ze zijn altijd dreigend aanwezig, verscheuren af te toe (on)schuldige voorbijgangers, maar Feed moet het niet hebben van pagina’s waar het bloed en de uitgerukte darmen afdruipen. In een wereld vol zombies ligt de focus op vriendschap, vertrouwen en verraad. Met daarnaast een combinatie van gadgets, guns and gore.

Het einde van het boek kwam bij mij met een klap aan. Met meteen de vraag hoe in hemelsnaam nu een vervolg mogelijk was, laat staan twee nieuwe delen in de trilogie. Om direct online het nog niet uitgegeven deel 2 te bestellen. Inmiddels heb ik deel 2 gelezen, Deadline. En weer dacht ik na het eerste hoofdstuk dat ik beter iets anders had kunnen gaan doen. En weer werd ik daarna het verhaal ingezogen en kon niet stoppen met lezen. Maar daarover een andere keer meer.

De boeken van Mira Grant zijn nog niet in het Nederlands verschenen, maar de Engelse versies zijn verkrijgbaar bij de betere boekhandels.