Nieuwe draai aan oud monster - Recensie: Prey

De meesten zullen de eerste Predator-film met Arnold Schwarzenegger uit 1987 nog wel kennen. Waarschijnlijk kennen devoor meesten ook nog wel de tweede Predator-film met Danny Glover. De echte diehard fans weten ook, dat er nog twee cross-over films zijn gemaakt, namelijk Alien vs. Predator en Alien vs. Predator: Requiem. Ik kan me zo voorstellen dat de meesten hierna zijn afgehaakt. In 2010 kwam Predators uit. In 2018 kwam The Predator nog uit. Officieel als een reboot van de originele film uit 87 maar regisseur Shane Black - die overigens ook een rol in de eerste film had - verklaarde later dat het een sequel moest zijn.

Vrouwelijke krijger

Na vijf originele films is het tijd voor een 'origin story' van de Predator en die speelt zich ongeveer 300 jaar eerder af in een Indianen reservaat van de Comanches in de film Prey. Naru (Amber Midthunder) is een jonge krijger die zich tegenover haar broer en familie wil bewijzen als goede jager en krijger. Ze oefent iedere dag en mag zich op een dag bewijzen. Als het haar bijna lukt om een tijger te doden - ze wordt bewusteloos door haar broer naar huis gebracht - maakt ze zich op voor een veel groter gevaar. Iets wat groter en gevaarlijker is dan alles wat ze tot nog toe gezien hebben in de wildernis.

Als de Predator - een rol van Dane DiLeigro - zijn intrede doet, gaat het met de spanning en de kills in rap tempo omhoog. Als kenner van de planten en kruiden - die ze als medicijnen gebruikt - en met haar kennis en vaardigheden moet ze de Predator te slim af zijn om hem te kunnen doden. Voordat het zover is heeft de Predator al aardig wat slachtoffers aan zijn vlijmscherpe messen geregen.

Krijgers en boeren

Midthunder is een aangename verschijning en een geloofwaardig personage om te volgen. Dat kun je helaas niet van ieder personage zeggen. Haar broer Taabe (Dakota Beavers) is een stuk minder geloofwaardig. Ook de Franse soldaten die later in het verhaal opduiken zijn meer karikaturen dan echte, interessante personages. Het verhaal is verder rechttoe rechtaan en volgt een bekend stramien maar houdt je wel de volledige speelduur geboeid.

Regisseur Dan Trachtenberg brak ooit door met 10 Cloverfield Lane, de film die kleine connecties had met de film Cloverfield van J.J. Abrams. Voor Prey regisseerde hij nog afleveringen van de series Black Mirror, The Boys en The Lost Symbol.

Deze Hulu-productie die op Disney+ te zien is, heeft een aardig budget want het ziet er allemaal gelikt uit. Misschien wel iets te gelikt. Alhoewel met name de wilde dieren er prachtig uitzien, voel en zie je ook wel erg goed dat het uit de computer komt. De Predator zelf, die door een acteur gespeeld wordt, komt geholpen door CGI ook geloofwaardig over. Het is een aardig gegeven dat de film wil verklaren waar de Predator ooit begon maar eigenlijk biedt het nergens echt iets nieuws. Het is oude wijn in nieuwe zakken. Voor een Hulu/Disney+ productie is de film best nog wel bruut dus dat is voor de liefhebbers van actie, sciencefiction  en horror dan nog wel een pluspunt maar daar blijft het dan ook wel bij.

[yasr_overall_rating size="large"]

Prey is vanaf vandaag, 5 augustus, te zien op Disney+. Laat ons horen wat jij er van vindt: