In de jaren 1997 en 1998 konden we voor het eerst genieten van afleveringen van ‘Buffy, the Vampire Slayer’ en ‘Charmed’. Met deze serie waanden we ons in werelden vol monsters, bijzondere wezens en duistere krachten (ook wel ‘urban’ genoemd, Red.). Ook de boekenwereld pakte deze voorliefde voor het creëeren van een duistere wereld op. Denk hierbij aan ‘Women of the Underworld’ serie van Kelley Armstrong en Kim Harrisons serie ‘The Hollows’.
Daarna leek het een beetje stil te worden in het genre totdat de serie ‘True Blood’ en films zoals ‘Twilight’ verschenen. Het ‘urban’ genre leefde weer wat op en begin dit jaar maakte Uitgeverij De Fontein van het genre een eigen sublabel. Onder dit label verschijnen boeken in de trant van ‘Charmed’ en ‘True Blood’. Een van de eerste publicaties is ‘Rode Letters’ van Anne Bishop.
Meg Corbyn is een cassandra sangue, een bloedprofeet, die de toekomst ziet elke keer dat haar huid bloedt. Op de vlucht voor de man die haar gave wil gebruiken om rijk te worden eindigt ze in een Stadspark van de Anderen – waar de menselijke wet niet geldt… Simon Wolfgard, gedaantewisselaar en leider van het Stadspark in Lakeside, weet niet wat hem ertoe beweegt om Meg de baan te geven van Contactmens. Maar als hij Megs geheim ontdekt, moet hij beslissen of zij het waard is om de broze vrede tussen mensen en de Anderen op het spel te zetten.
Het verhaal, wat begint in ‘Rode Letters’, zet zich neer in een wereld waarin mensen en bovennatuurlijke wezens gescheiden van elkaar leven. De mens is al lang niet meer het dominant heersende organisme en er wordt door de wezens minachtend over ze gesproken als ‘voedsel’ of ‘apen’. Ook de mensheid heeft liever niets te maken met de vreemde monsters. Vandaar dat er vaak bemiddelaars nodig zijn, zogenoemde contactmensen, om problemen te voorkomen. Eén van de hoofdpersonages, Meg Corbyn, weet zich te bevrijden uit een zeer benarde positie. Ze komt hierdoor op een koude avond terecht in Simon Wolfgards ‘Beestachtige Goede Boeken’. Hij heeft toevallig een vacature open voor een ‘contactmens’.
Het boek wordt bevolkt door vele bijzondere wezens. Allereerst hebben we natuurlijk de weerwolf en de vampier, maar er bestaan in het boek ook onbekendere wezens zoals weergrizzlys, weeruilen, bijzondere pony’s, wezens die je kunnen vermoorden door je alleen aan te kijken en meermeisjes die het weer en de seizoenen beïnvloeden. De hoofdpersonage Meg is een bloedprofeet. Zij kan visioenen zien, wanneer er in haar huid wordt gesneden. Dit maakt haar enorm kwetsbaar. De schrijfster Anne Bishop omschrijft haar karakter eerder als een kind, die de wereld nog moet leren kennen, in plaats van een jonge vrouw. Dit maakt haar juist een intrigerend personage en Meg maakt in het boek een sterke persoonlijke ontwikkeling door. Ook Simon Wolfgard leren we in het eerste boek beter kennen. Mooi hierbij is de beschrijving van de wolfachtige trekken en de ontwikkeling van een bijzondere vriendschap met Meg. En ten slotte is er nog een bijzondere rol weggelegd voor Sam, een wolvenpup, die niet meer durft te veranderen naar zijn menselijke vorm.
De spanning in het boek wordt eigenlijk gevoed door de constante dreiging op de achtergrond. Aan de ene kant wordt Meg natuurlijk gezocht door degenen van wie ze gevlucht is. Er wordt gaandeweg het boek iets duidelijker wat ze precies is, maar het concept ‘bloedprofeet’ is nog met veel geheimzinnigheid gehuld. Daarbij hebben alle wezens waar ze mee in aanraking komt iets gevaarlijks. Wanneer er bijvoorbeeld na zonsondergang nog mensen zijn in het stadspark, worden ze opgegeten. De slager biedt de volgende dag dan ‘bijzonder’ vlees aan. Wel legt het boek de nadruk op de beschrijvingen van de wereld met zijn bijzondere wezens. Dit haalt soms wat de vaart uit het verhaal.
Naast een duistere wereld biedt het boek ook veel komische momenten. De manier waarop Meg haar weg zoekt in een vreemde wereld is beeldend beschreven en heeft humoristische situaties tot gevolg. Ook de omgeving waar het boek zich afspeelt, bevat een flinke dosis (lugubere) humor. Bijvoorbeeld de winkels Beestachtige goede Boeken en Een Kleine hap (eetcafé) zitten naast elkaar met een tussendeur die de twee verbindt. Op de deur naar het eetcafé staat ‘Betaal uw boeken voordat u naar ‘Een Kleine Hap’ gaat, anders nemen wij een kleine hap uit u’. En op de deur naar de boekhandel zegt een briefje op de toegangsdeur ‘Tuurlijk, U kunt die mok meenemen. In ruil daarvoor nemen wij slechts uw hand. ‘
‘Rode Letters’ is een intrigerend, spannend eerste deel van een serie, die daarnaast een flinke dosis humor bevat. Liefhebbers van True Blood, Buffy the Vampire Slayer en Charmed kunnen hun hart ophalen aan deze serie. Door de vele bijzondere wezens wordt er grote nieuwsgierigheid gewekt naar hoe het verhaal verder gaat in deel twee.