Het is de zombieliefhebbers niet ontgaan. Na jarenlang op water en brood te hebben geleefd, wordt ons anno 2014 een lopend buffet aan boeken voorgeschoteld. Het succes van The Walking Dead en de intrede van e-books (gratis, tegen lage prijzen of juiste tegen belachelijk hoge prijzen) spelen hierin een rol. Dankzij gespecialiseerde uitgevers en de mogelijkheden om zelf boeken online uit te geven komt er veel op de markt. Dat levert soms briljante boeken op, vaak middelmatige, en nog vaker hele slechte. The Romero Strain past niet in deze categorieën, het is een boek met twee gezichten.
In The Romero Strain staat J.D. centraal. Al op de eerste pagina geeft hij aan geïnfecteerd te zijn met een virus, en binnenkort ‘ondood’ zal zijn. J.D. , zoon van een agent, woont en werkt als ambulancebroeder in New York City wanneer de hel daar uitbreekt. Als een fervent fan van (horror) films heeft hij al snel door wat er ongeveer aan de hand is, en het boek volgt verder in dagboekvorm de ondergang van de stad en het overleven van J.D., zijn herdershond Max en een kleine groep (on)gelukkigen.
Gaandeweg wordt duidelijk dat er meer gevaar dreigt dan alleen van de kant van de langzaam rondolende ‘Romero zombies’. Er zijn snelle zombies, maar die hebben we eerder gezien, en er is sprake van vreemde mutaties. Daar wordt het boek interessant. De langzame en snelle zombies kennen we wel, maar besmette mensen die niet doodgaan maar muteren tot ‘vampierachtige’ dieren, dat is nieuw. Door deze mutatie van het virus en de dilemma’s waarmee de overlevenden hierdoor te maken krijgen wordt boek een stuk leuker om te lezen.
In het eerste deel van het boek gaat namelijk een en ander mis. Dat komt misschien omdat de auteur zich te graag aan de hoofdpersoon wil spiegelen; J.D. was het pseudoniem van de auteur toen deze radiopresentator was. De hoofdpersoon is op de eerste pagina’s van het boek normaal, maar tegelijkertijd gevat, slim, nerdy, hip, cool en aantrekkelijk. Dat is iets te veel, en komt de geloofwaardigheid niet ten goede. Niet altijd een probleem in dit genre, maar de hoofdpersoon wordt in de eerste pagina’s omringd door wel heel veel toevalligheden. Zo heeft J.D. nog nooit geschoten, maar in een chaotische situatie plaatst hij wel bij de allereerste keer meteen de eerste kogel midden in het voorhoofd van een zombie. Jammer is bovendien dat hij zich op de eerste pagina nogal onbehoorlijk sexistisch uitlaat. Iets wat later gelukkig wordt rechtgetrokken, maar mij wel even deed twijfelen of ik verder wilde lezen.
The Romero Strain kent dus minpunten, met name in het begin, maar heeft zoals gezegd twee gezichten. Het andere gezicht is dat van een nieuwe blik op het virus waar zombies door ontstaan, de mutaties daarin en wat dat betekent voor mensen die geïnfecteerd raken. De tweede helft van het boek leest daardoor als een trein, en vraagt wat mij betreft om een vervolg.
The Romero Strain van T.S. Alan is online te koop bij bijvoorbeeld Amazon.