Recensie: Spademan (Adam Sternbergh)

-- advertentie --

De mens leeft voornamelijk nog digitaal. De rijken tenminste. Ze creëren hun eigen fantasiewereld en laten hun lichaam langzaam wegkwijnen. Zou dat een realistisch toekomstbeeld zijn?

Spademan was ooit vuilnisman. Dat was voordat er een vernietigende bom viel op Times Square, voordat zijn vrouw werd gedood, voordat New York een uitgebrande troep was. Tegenwoordig bestaat er echter ook een andere, virtuele werkelijkheid, waar alleen de allerrijksten kunnen inpluggen. De rest moet het zelf uitzoeken.
En daarom werd hij een hitman. Hij stelt geen vragen, werkt snel en is handig met een stanleymes.
Dan wordt Spademan ingehuurd om de dochter van een bekende evangelist om te brengen. Zijn doelwit heeft een schokkend geheim en zijn opdrachtgever een verborgen agenda.

‘Je kunt mij beter zien als een kogel. Gewoon richten’. Dat is misschien wel de beste omschrijving die je kunt geven aan Spademan. Je belt hem op, noemt vooral je beweegredenen niet en zegt hem van wie je af wilt. Heel simpel. Net afvalverwerking, zou Spademan zelf zeggen. Het is dan ook niet verwonderlijk dat Spademan eerder vuilnisman is geweest. Hij is alleen overgestapt naar menselijke afvalverwerking...

Een huurmoordenaar is in principe niet zo bijzonder. Maar je krijgt wel een origineel verhaal, wanneer je diezelfde huurmoordenaar neerzet in een dystopische wereld. New York is deels weggevaagd door een giftige bom, en tegenwoordig leven mensen vooral online. Ze pluggen zichzelf aan een computer en creeeren hun eigen fantasiewereld. Tenminste, de mensen die dat kunnen betalen. De minderbedeelden moeten zich maar zien te redden in de fysieke wereld. En dat is niet altijd makkelijk.

Sternbergh creëert niet alleen een dystopische, maar ook vooral een realistische wereld. In de samenleving van nu wordt de smartphone en tablet steeds belangrijker. Het dagelijks leven vindt steeds meer op internet plaats. Het is dan ook niet verwonderlijk, dat een wereld zoals Sternbergh die neerzet, mogelijk is. En dat maakt dit verhaal juist ook realistisch.

Daarnaast is Spademan een fascinerend karakter en ook zijn diverse sociale contacten zijn de moeite van het kennen waard. Gaandeweg leer je als lezer steeds meer over het vroegere leven van Spademan en de weg die hij heeft afgelegd tot huurmoordenaar. Ondanks zijn huidige beroep probeert Spademan ook een aantal menselijke waarden naar te streven en deze komen in het geding, wanneer hij een opdracht krijgt om een jonge vrouw te vermoorden. Dit wordt door de schrijver heel mooi omschreven.

Wat vooral wennen is, is de schrijfstijl van het boek. Het verhaal is geschreven in de ik-vorm en bevat afwisselend stukken tekst met korte (soms half afgemaakte) zinnen. Het lijkt hier alsof de schrijver heeft geprobeerd om de gedachten van Spademan weer te geven. Voor lezers die van afgemaakte zinnen houden, kan dit nogal storend zijn. Wel past de gekozen schrijfstijl goed bij het boek. Het legt namelijk nog extra nadruk op bepaalde karaktertrekken van Spademan en dat zorgt voor een meer driedimensionaal hoofdpersonage.

Mede dankzij de schrijfstijl en het onderwerp van het boek, leest het verhaal als een trein (die daadwerkelijk rijdt). Het is dan ook niet verwonderlijk dat de filmrechten van het boek zijn verkocht aan Denzel Washington. Naast een spannend en soms gruwelijk verhaal, krijg je als lezer ook een beeld van een toekomst, die best mogelijk zou kunnen zijn. En dat zet je weer aan het denken....

Spademan het debuut van journalist Adam Sternbergh en het eerste deel van een serie. Sternberght werkt als cultuurredacteur voor The New York Times. In Nederland is het boek gepubliceerd door uitgeverij Luitingh-Sijthoff en verkrijgbaar in de betere Nederlandstalige boekhandel of webwinkel.

[yasr_overall_rating size="--" postid="38545"]