Horrorfilms

Recensie: Speak no Evil - Vakantievriendschap ontaardt in ware hel

Michel van Dam

20 jul. 2022

"Wat is het ergste dat er zou kunnen gebeuren?", vraagt Bjørn (Morten Burian) aan zijn vrouw Louise (Sidsel Siem Koch), als ze de uitnodiging om een weekend te komen logeren bij hun nieuwe vakantievrienden in handen hebben. Op de voorkant prijkt een vakantiefoto van de twee stellen met hun kinderen. "Is dat niet wat lang. Wat kennen wij ze nou?", oppert zijn vrouw nog. Dat ergste, kunnen ze op dat moment nog niet bevroeden.

Herkenbaar

Wie herkent het niet? Onder het genot van een hapje, drankje en de zon, leer je mensen kennen waar het zo mee klikt, dat je afspreekt om elkaar te blijven zien; in de hoop er straks nieuwe vrienden bij te hebben. Het overkwam de Deense regisseur Christian Tafdrup en zijn vrouw, die ontdekte dat die nieuwe vrienden eigenlijk helemaal niet zo leuk waren. Ze zaten het weekend uit, bleven glimlachen en uitten geen enkele kritische noot. Waarom deden zij dat? Waarom doen mensen dat? Die vraag bleek de voedingsbodem voor een behoorlijk, intense psychologische horrorfilm van Deens/Nederlandse bodem: Speak No Evil.

Bjørn en Louise ontmoeten de twee op hun vakantie in Toscane, Italië. De nogal brave en burgerlijke Bjørn herkent in de aimabele en onconventionele Patrick (Fedja van Huêt) de man, die hij zelf graag zou willen zijn. In alles wat hij en zijn vrouw zeggen en doen, kunnen ze op begrip rekenen bij Patrick. Het is juist daarom dat ze toch de beslissing nemen om samen met hun dochter Agnes (Liva Forsberg) naar Nederland te reizen. Al snel blijkt er weinig over te zijn van het begrip en de vriendelijkheid van het stel. En wat is er toch aan de hand met hun zoontje Abel (Marius Damslev), die niet kan praten?

Grimmige trekjes

Het is met name het ongemak en de bezwaardheid van het stel, die de film zo sterkt maakt. Uiterst zorgvuldig wordt de onderhuidse spanning opgevoerd, waarbij je je als kijker steeds afvraagt, wat gaat er gebeuren? Van Huêt is in bloedvorm als de charmante en vriendelijke vakantievriend, die steeds meer grimmige trekjes laat zien. Zijn vrouw Smulders - in het echt ook een stel - ontpopt zich ook steeds meer tot een tiran, die niets duldt. De manier waarop het andere stel met het steeds vreemder wordende gedrag van hun nieuwe vrienden omgaat, zal voor de meeste mensen wel herkenbaar zijn. Je snapt ze ook, maar op een gegeven moment weet je, wegwezen hier!

Een beetje geoefende kijker voelt gaandeweg wel waar het verhaal naartoe gaat, maar voor de meesten zal het nog wel een verrassing zijn. Tegen het einde gaan alle registers open en wordt het een echte nachtmerrie. Het einde van de film is behoorlijk verontrustend en gruwelijk. De film gaat verder waar het ook begon en dan weet je genoeg. Na het zien van de film, bedenk je je waarschijnlijk wel een tweede keer voordat je op bezoek gaat bij je nieuwe vakantievrienden.

Speak No Evil is een goed opgebouwde, naargeestige psychologische horrorfilm die overtuigt. Regisseur Christian Tafdrup, die daarnaast ook nog acteert en schrijft, weet zijn film overtuigend naar een climax te sturen, die voor de nodige rillingen zorgt. De film is een bezoek aan de bioscoop meer dan waard.