Recensie: Suspiria (Luca Guadagnino, 2018)

Berlijn 1977, terwijl de RAF en de Baader Meinhof groep met geweld hun politieke standpunten verkondigen en de stad in een greep van constante chaos en paniek houden, arriveert de Amerikaanse Susie Bannion (Dakota Johnson) bij de hoog aangeschreven dansschool van Madame Blanc (Tilda Swinton). Ze gooit hoge ogen met haar overgave tijdens het dansen en als de hoofdrol in een lastig dansstuk vrijkomt, krijgt Susie haar kans om te schitteren. Ze weet niet dat de geheel vrouwelijke bezetting van de dansschool hele andere plannen met haar heeft.

(Vanaf hier lichte spoilers)

‘Suspiria’ is een remake van Dario Argento’s origineel uit 1977, het jaar waarin de remake zich afspeelt. In knetterende kleurencombinaties en begeleid door de experimentele score van The Goblins, bombardeerde Argento de kijker met creatieve moordpartijen en van sfeer druipende, vervreemdende momenten. Aan de hand van Jessica Harper ontdekte je langzaam het geheim van de dansschool: de school werd geleid door heksen, die behalve de kunst van de dans ook hun eigen voortbestaan hoog in het vaandel droegen.

Regisseur Guadagnino neemt het uitganspunt van Argento, maar maakt het zich volledig eigen en levert een film af die volkomen uniek is, niet alleen als remake, maar ook als horrorfilm op zich. ‘Suspiria’ is een tweeëneenhalf uur durende (!) hellevaart met beelden en een sfeer die zo origineel en bijzonder zijn dat, voor hen die zich daar in mee willen laten zuigen, deze productie gezien moet worden als een waar meesterwerk.

Let wel: deze film is niet voor iedereen! Het plot staat niet bol van verrassende wendingen en de film blijft weg van de platgetreden clichés waar moderne horror zo vaak een knieval toe doet. De ‘jump-scares’, schaduwen in donkere hoekjes en domme mensen die domme dingen doen ontbreken. ‘Suspiria’ speelt zich vaak af in het volle, zij het druilerige daglicht, maar iedere scene loopt over van de benauwende, verstikkende sfeer die voelt alsof er een heks op je gezicht zit.

Ik geloof niet dat er veel films zijn die tweeënhalf uur spanning zo hoog kunnen houden om vervolgens ook nog eens te bouwen naar een finale die echt voelt als een afronding van waar naartoe gebouwd is. Tegelijkertijd is ‘Suspiria’ een typische art-house film, het kalme tempo, het tot de verbeelding sprekende, maar niet alles netjes dichttimmerende verhaal, de unheimische sfeer in plaats van een enge rollercoaster ervaring. Alles werkt in harmonie samen, als ware het een ingewikkeld dansstuk.

Regisseur Guadagnino maakt vaak broeierige films (Call Me by Your Name, A Bigger Splash, I am Love). Films vol obsessief, onuitgesproken verlangen en bijna altijd maakt hij deze films in samenwerking met actrice Tilda Swinton. In ‘Suspiria’ speelt zij de begaafde lerares die in Susie de redding ziet voor de school. Swinton is een bijzondere verschijning en haar androgyne uiterlijk leent zich bijzonder goed voor het neerzetten van een gelaagd en onvoorspelbaar en onpeilbaar karakter. Maar ook Dakota Johnson, bekend geworden met de 50 Shades films (over horror gesproken), laat hier een hele interessante kant van zichzelf zien, als een leerling net zo ongrijpbaar als haar lerares met een motivatie die lang onduidelijk blijft. En laten we niet onze eigen Renée Soutendijk vergeten in een kleine, maar essentiële rol als één van de huismoeders. De muziek van Thom Yorke, zanger van de band Radiohead, roept een soort zangerige, verloren onschuld op die in schril contrast staat met de inhoud van de film en werkt daarom erg goed.

Ik vond dit jaar ‘Hereditary’ nog net iets beter, maar ‘Suspira’ heeft zich genesteld op nummer 2 en zal daar niet snel verdwijnen en net als ‘Hereditary’ zal ook ‘Suspiria’ door veel mensen saai, vaag en niet eng gevonden worden. Voor hen die er niet voor terugdeinzen zich over te geven en zich tweeënhalf uur durven laten beheksen, zal ‘Suspiria’ een onvergetelijke en emotionele ervaring zijn.

https://www.youtube.com/watch?v=SjhzMyKQsDk

Suspiria is vanaf 15 november in de bioscoop te zien, maar nu al in enkele voorpremières.

[yasr_overall_rating size="--" postid="78567"]