Recensie: The Meg (Jon Turteltaub, 2018)

The Meh…

Wanneer tijdens een diepzee expeditie een verborgen zeebodem wordt ontdekt, komt een miniduikboot oog in oog te staan met een prehistorische reuzehaai die zich niet zomaar laat ontdekken. Professionele, maar getraumatiseerde mensenredder Jonas Taylor (Jason Statham) moet in actie komen en de expeditieleden, waaronder zijn ex-vrouw, redden uit de vinnen van de agressieve Megalodon.

Haaienfilms zijn er in ruwweg twee soorten: de meer serieuze film die steunt op schaduwen en suspense zoals de grootvader aller haaienfilms ‘Jaws’ en de recentere voorbeelden ‘The Shallows’ en ’47 Meters Down’ en dan zijn er de belachelijke haaienfilms. Soms geslaagd zoals 'Deep Blue Sea' of de minihaaien film ‘Piranha 3D’, maar vaak zo doorgetrokken in ongeloofwaardigheid en belabberde special effects dat het eerder komedies worden in plaats van horrorfilms. In dit laatste doodlopende stukje subgenre is er een explosie van haaienvinnentroep beschikbaar via The Asylum en Syfy. Van 'Sharknado' tot 'Ghost Shark', van '5 Headed Shark Attack' naar 'House Shark' (‘it’s Jaws in a House!’), zet ergens haai in je titel en er is een gek die er geld en tijd voor over heeft om het te zien. Zo zou ik zelf nog graag een ‘Dances with Sharks’ of een ‘Sharks in Black’ zien (probeer het zelf in de comments, iedere titel wordt er leuker van!).

De rechten van het boek ‘Meg’ van Steve Alten werden al in 1997 aan Disney verkocht en passeerden de handen van menig genreregisseur: Guillermo del Toro, Eli Roth en onze eigen Jan de Bont poogden eerder dit prehistorisch monster leven in te blazen. Nu is het aan regisseur Jon Turteltaub, bekend van veilige Hollywood avonturen films en komedies als The Sorcerer’s Apprentice, de National Treasure films en Cool Runnings om de hype van ‘de allergrootste haaienfilm ooit’ waar te maken.

Eerlijk is eerlijk, ‘The Meg’ bevat de grootste haai die ooit op film is vastgelegd, maar het lukt de makers niet om een keuze te maken wat ze met dit grote gevaarte willen doen: willen we een enge haaienfilm of willen we een avonturenfilm voor de hele familie. De film bevat te weinig humor die alle belachelijke gebeurtenissen zouden kunnen relativeren, maar zit wel boordevol ‘jump scares’. De film zit vol met romcom elementen waarin Jason Statham en de aan hem gewaagde onderzeespecialist Suyin (Bingbing Li) romantische rondjes om elkaar zwemmen met, alsof niemand daar zich zorgen over maakt, op de achtergrond een gevaarlijk mensen etend monster dat op tijd gestopt moet worden. Tel daarbij op dat de film ook een typische Jason Statham actiefilm is, waarbij de kale geweldenaar meer dan eens de natuurwetten tartende capriolen uithaalt. Dit alles maakt dat de film niet echt een eigen gezicht heeft. Het is vlees noch vis.

Lees ook: The Meg-acteur Rainn Wilson is bang voor kwallen en penisvisjes

Ook het acteren verdiend geen schoonheidsprijs. Statham doet wat hij doet en dat doet hij goed, maar vooral de acteurs die niet in hun moedertaal acteren worstelen soms met het overbrengen van emotie. Er lijkt vaak ook iets mis met de timing van dialogen. Scenes eindigen zomaar, waar je nog een grap verwacht of dragen niet bij aan het verloop van de film. Technisch gezien zit de film prima in elkaar. De CGi is overtuigend en de 3D werkt vooral onderwater erg goed.

Niet iedere film hoeft voor mij cinema te zijn. Sterker nog, ik hou heel erg van cult, trash en goed gemaakte B-films, maar vaak zijn het juist deze films die met een soort onbeholpen passie van de grond zijn gekomen. Daarbij steekt The Meg zielloos en liefdeloos af, als de priemende ogen van een eeuwenoude haai. De film heeft 150 miljoen gekost, is 20 jaar in ontwikkeling geweest en nergens in de kleine 2 uur die de film duurt heb je het idee iets meeslepends of origineels te zien.

https://www.youtube.com/watch?v=D_IPW5_MPII

‘The Meg’ is een popcornfilm waar haaienliefhebbers en fans van Jason Statham actievehikels misschien plezier aan beleven. Wie verwacht met opgetrokken benen (‘Cinema Shark’, ook een leuk idee!), op het puntje van zijn stoel te zitten, met bibberlipjes en dichtgeknepen oogleden verwacht teveel van ‘The Meg’. Just when you thought it was safe to go back in the water… It is. Nu in de bioscoop.

[yasr_overall_rating null size="--"]