Adelaide Wilson (Lupita Nyong’o) heeft als kind een traumatische ervaring gehad tijdens een familie vakantie naar het strand van Santa Cruz in Noord Californië. Nu ze als volwassen getrouwde vrouw met haar man en twee kinderen terug gaat naar die beladen plek, krijgt ze het idee dat iets of iemand haar in de gaten houdt. Haar dromen worden een griezelige werkelijkheid als later die avond vier figuren op de oprijlaan staan. Vier figuren die verdacht veel lijken op Adelaide en haar gezin.
Key & Peele-ster Jordan Peele schreef en regisseerde in 2017 Get Out een satire over de wit/zwart verhoudingen in de V.S. gedipt in een lekkere laag horror. Deze film liet de mate van beleving over aan de kijker. Wil je een gewone, lekkere The Stepford Wives-achtige horrorvertelling, prima. Wil je een pamflet vol symboliek en maatschappijkritiek, ook prima. De boodschap die Peele je wilt meegeven ligt voor het oprapen, maar als je er geen behoefte aan hebt, beleef je ook een leuke tijd.
Met Us is dit niet anders. Een groot gedeelte van de film zou weggezet kunnen worden als een ‘home invasion’ film, met alle tergend spannende elementen die we kennen van dit subgenre. Maar als je beter kijkt naar wie wat doet en zegt en wat de betekenis zou kunnen zijn achter bepaalde kledingkeuze, het gebruik van bepaalde props of de keuze van de muziek dan opent zich ineens een wereld boordevol ideeën en theoriën.
Na de film werd er onderling meteen heftig gespeculeerd over de betekenis van alle elementen. Van dingen die voor de hand lagen (Us is us, maar ook U.S.) tot wilde theorieën over de kleur rood of het nut van een schaar. Het gebeurt in genre film te weinig dat dat wat je ziet, misschien niet is wat je denkt en Us is daar een verfrissende uitzondering op. In andere recensies wordt al aangedrongen op het meermaals kijken van Us, omdat je door alle onthullingen een tweede keer heel anders naar de film zult kijken.
Behalve een origineel en gelaagd scenario heeft Us nog veel meer om de kijker te betoveren. Het acteerwerk is meesterlijk. Nyong’o en haar gezin, waaronder Winston Duke als echtgenoot/vader met wie Nyong’o al eerder te zien was in Black Panther, moeten meerdere gezichten van zichzelf laten zien, met hele verontrustende resultaten. Maar ook het camerawerk en de muziek dragen bij aan de meeslependheid van het verhaal.
Is er dan niets slechts te zeggen? Peele maakt aan het einde een keuze waarvan je je af moet vragen of het de juiste was en wat het precies bijdraagt aan het geheel. Ik denk dat het het grootste discussiepunt zal zijn van de film. Maar verder dan dat kan ik alleen wachten op wat Peele verder nog aan de horrorwereld wil schenken.
Us zet je aan het denken en weigert alle antwoorden direct bloot te geven, maar damn’ wat is het fijn als intelligente makers zich gaan bemoeien met relevante, originele horrorvertellingen.
Us draaide vanaf 23 maart 2019 in de bioscoop en is te koop bij Bol of Zavvi.
De “keuze” aan het einde heeft de film in mijn beoordeling een ster gekost. Jammer, want dat heeft de film helemaal niet nodig.
Allerlei diepe betekenissen zijn aan mij meestal niet besteed. Zo ook in dit geval. Ik vond het gewoon een redelijk goede film waar ik mij prima mee heb vermaakt.
Ja, snap die keuze nog steeds niet goed. Ik vind de interpretatie die nu online te vinden is met betrekking tot het zoontje een stuk interessanter (wil niet teveel spoilen) en als je dat ziet als waar, heb je die scenes aan het einde wel weer nodig. Lekker vaag, maar ik denk dat je me wel snapt.
Gisteren gezien en ik vond ‘m geweldig. Ben blij dat dit soort films nog gemaakt worden. horror met subtekst en diepere lagen. Ben benieuwd wat Jordan Peele nog voor ons in petto heeft.
Ja, fijn is dat, hè? En meteen allemaal records breken maakt dat er misschien vaker van dit soort risicoprojecten (want iets wat we niet al honderd keer gezien hebben) gemaakt gaan worden.