Recensie: De Donkere Toren 1 - De Scherpschutter (Stephen King)

Allereerst een fijne verjaardag aan Stephen King, vandaag is de schrijver 70 jaar geworden. Niet dat hij inmiddels met pensioen is, misschien schrijft hij wel meer boeken dan ooit te voren. Zijn verjaardag vieren we met de recensie van De Donkere Toren 1: De Scherpschutter, het eerste deel uit de 8-delige boekenreeks waar King tussen 1978 en 2012 aan schreef.

De herziene versie van The Dark Tower plofte op de deurmat de dag voordat ik naar Cuba vloog. Het voelt alsof er geen betere plek is om het eerste deel Stephen Kings magnum opus te lezen. De taxi's in Cuba zijn oude Amerikaanse auto's uit de jaren '50 en '60 van de afgelopen eeuw en Christine, een Plymouth Fury, is ook gespot in het blauw. Oude wijze vrouwen die al sigaarrokende die je reisadvies geven vanuit hun schommelstoel. En een dag paardrijden door Valle de Vinales langs sigaar- en koffieplantages maakt het Stephen King-gevoel helemaal af. De vakantie werd overigens afgesloten met de horrors van orkaan Irma... Cuba is het verleden met een toekomst in de moderne tijd.

Tijd is ook het hoofdonderwerp van de Donkere Toren-reeks waarin Roland, de laatste scherpschutter zoekt naar de donkere toren.
Tijd is ook de reden voor de herziene uitgave, zo legt Stephen King zelf uit in het voorwoord van deze versie. Hoewel de boekomslag artwork van de verfilming met Idris Elba en Matthew McConaughey bevat is dit geen filmeditie, deze herziene versie verscheen al in 2003. Na hersteld te zijn het heftige auto-ongeluk in 2001 besefte Stephen King dat er een kans was dat het verhaal rond Roland Deschain nooit afgerond zou worden. De schrijver besloot direct meer tijd aan de laatste drie boeken van de Donkere Toren te besteden. Toen hij in 2003 dit zo goed als afgerond had, pakt hij het eerste boek dat hij 35 jaar eerder schreef en was niet helemaal tevreden met het werk van de jonge versie van hemzelf.

Ten eerste had het uitgeverscontract een limiet aan het aantal woorden, King heeft dus dingen laten liggen. Maar wat de schrijver belangrijker vond om het boek op te frissen: op schrijfcursussen had King geleerd dat een complexe schrijfstijl je talent toonde en voor meer succes zal zorgen. Nu zou het misschien worden omschreven als pretentieus. Niet zo gek dus dat veel lezers vinden dat de donkere toren moeilijk is om door te komen. King heeft met deze versie de leesbaarheid willen verbeteren. Een paar passages die het origineel niet hebben gehaald zijn toegevoegd en het verhaal is op een paar puntjes aangepast om beter aan te sluiten bij het eind van het verhaal, vertelt de schrijver.

De Donkere Toren 1: De Scherpschutter begint direct met de proloog "De Kleine Zusters van Eluria" dat mede duidelijk maakt dat dit Western-verhaal stevige horrorelementen heeft. Wamphyrs, Trage Mutanten en een bijzondere soort kevers. Dit is een van de toevoegingen, oorspronkelijk verscheen het verhaal uit 1998 in de bundel Legends. Het verhaal leert je iets over de persoonlijkheid van de scherpschutter, een heel klein beetje over zijn verleden en zijn queeste naar de toren. Als als het boek echt begint met hoofdstuk 1: De Scherpschutter gaat Stephen King op dezelfde manier door, hij voedt je hele kleine stukjes voor het grote verhaal en creëert honger naar meer. De vragen "Wie is Roland?", "Waarom is hij de laatste scherpschutter?" en "Waarom wil hij de donkere toren?" worden langzaam - maar zeker niet volledig - beantwoord in dit eerste deel van de reeks.

De Donkere Toren is bijna een reisverslag waarin Roland vertelt wat er is gebeurd, maar hij vooral op zoek is naar zichzelf. Bij tijden beeldde ik me in dat Stephen King middels deze verhalen zelf een zoektocht doorliep. Dat is misschien ook waarom het boek diverse genre bewandeld; hoofdzakelijk is het een fantasy/western met horror- en sf-invloeden.

In leessnelheid merk je direct dat de proloog een stuk nieuwer is, wat de toegang tot de reeks ook een stuk makkelijker maakt. Hoofdstuk 1: De Scherpschutter is wat stroever en lastiger om doorheen te komen, maar van hoofdstuk 2 tot 5 merk je eigenlijk dat je al zo in het verhaal gezogen bent dat de tijd om je heen voorbij vliegt.

Is Stephen Kings magnum opus De Donkere Toren het beste dat de schrijver ooit heeft geschreven? Het eerste deel De Scherpschutter is zeker een sterk boek en menigeen zal de reeks binnen no time uitlezen. Ik ben nieuw met de reeks, ik zeg kom maar op met de rest van de reeks.

[yasr_overall_rating size="--" postid="66200"]