Dying Light 2 review: overleven of toch maar laten doodgaan?

Daar is hij dan eindelijk: Dying Light 2! De klapper van een triple A game van Techland heeft lang op zich laten wachten; tijdens de E3 van 2018 was de allereerste aankondiging dat het spel in ontwikkeling was. In 2022 ziet het spel dan toch eindelijk het daglicht, na flink wat problemen en ellende. Hij is al een dikke week uit en ik heb hem ondertussen uitvoerig kunnen spelen. De versie die ik gespeeld heb was op de PlayStation 4 en versie 1.5. Was het wachten de moeite waard, of kan je het licht beter laten sterven? Lees mijn review van Dying Light 2: Stay Human gauw verder:

Wat is er aan de hand?

Dying Light 2: Stay Human speelt zich 22 jaar na het eerste deel af. Jij bent Aiden Caldwell, een reiziger die dringend op zoek is naar zijn zus Mia. Door een aanwijzing van een informant beland Aiden in het stadje Villedor, alwaar hij op zoek gaat naar de verblijfplaats van Dr. Waltz. Dat is de dokter die experimenten pleegde op Aiden en Mia toen ze nog kleine kinderen waren. Voor Aiden begint dan de lange en moeizame weg om achter antwoorden te komen op de vragen waar zijn zus is en waarom hij zich zo ontzettend beroerd voelt soms. Onderweg komt hij heel veel mensen tegen die hem misschien wel of niet kunnen helpen én moet hij ook nog de vele hordes zombies zien te ontwijken die overal rondzwerven. Niemand is te vertrouwen en hij staat er helemaal alleen voor. Maar Aiden weet zelf niet eens of hij nog menselijk is.

Lekker rondspringen

Zoals ik al aangaf ben ik dit spel nu al ruim een week aan het spelen. Gelukkig is het misverstand dat het hoofdverhaal 500 uur zou duren uit de weg geruimd, maar dat neemt niet weg dat het nog steeds een lange rit is. Dying Light 2 is net als zijn voorganger een zombie-parkour-running game. Je kan springen, rollen, klimmen en duiken. En dat werkt lekker. De eerste 20 minuten van de game dient als uitleg en krijg je de basis dingen voorgeschoteld. Hierna klauter je al gauw alsof je nooit anders gedaan hebt. Je begint met een basis, je gezondheid en uithoudingsvermogen zijn oké maar niet geweldig. Door te vechten en te klimmen verdien je punten. Met die punten speel je weer skills vrij en daarmee kan je weer beter klimmen en vechten. Je voelt je al snel een professionele free runner. En wie het eerste spel heeft gespeeld voelt zich gelijk thuis in de controls. Springen doe je met R1 en waar je heen kijkt, pak je vast. En dat werkt in deel veel lekkerder. Het voelt alsof ze de magnetische lock net iets sterker hebben gemaakt.

Klimmen moet je, zeker naarmate het spel vordert, steeds hoger en de paadjes worden steeds smaller. Zeker als je in het binnenstad-gedeelte bent, moet je soms op plekken komen waar ik bij elke sprong echt wel zweethandjes had en in mijn billen kneep. Tandjes, wat hoog en smal. Dit aspect van de game is dan ook erg goed uitgewerkt. Omdat alles zo soepel en intuïtief verloopt, klauter je echt als een volleerd acrobaat rond. De mappen zijn slim opgebouwd, kijk even rond als je niet weet waar je heen moet en je ziet ergens iets geels. Daar moet je dan heen. Iets soortgelijks hadden ze in deel een en zie je ook terug in spellen als Mirrors Edge, al is de kleur om op te letten daar rood.

Vechten met zombies

Het vechten met de zombies en de verschillende facties vind ik zelf wat minder goed in de uitvoering. Goed, de geluidseffecten bij het onthoofden van een zombie, of de splatter die je hoort bij het intrappen van iemand zijn hoofd als die op de grond ligt, zijn fantastisch. Maar de hitboxen (de plekken die de computer registreert bij de aanraking van bv. een wapen) zijn een beetje te groot. Vaak kon ik een zombie al zijn kop afhakken zonder dat ik er redelijk in de buurt was. Ergens is het vergevingsgezind dat je niet precies hoeft te mikken, maar voor mij voelde het vooral goedkoop en erg makkelijk aan. Waar je in het eerste deel echt wel dichtbij de zombies moest komen om ze te raken (en waar ik dus erg vaak werd gepakt door een engerd), ben ik hier in mijn speelsessie welgeteld één keer gepakt. En dat was in de tutorial, om de quick-time event te ervaren (snel op vierkantje drukken)

Van de hak op de tak

Het verhaal gaat van de hak op de tak. Als je met iemand van een factie in aanraking komt, dan denk je al gauw dat die degene is waar je voor moet vechten en dat de andere de badguys zijn, maar dan is er weer een twist in het verhaal waardoor je ineens van mening veranderd. In mijn speelsessie ben ik drie keer op het verkeerde been gezet en heb ik al vijf mensen van twee facties meegemaakt die mij op een of andere manier verraden. Het is echt all over the place. Techland liep ontzettend te koop met het keuzesysteem, de keuzes die je maakt doen er ook echt toe. De map veranderd, facties die sterker worden en meer invloed krijgen in een gebied. Nou, ik merkte er weinig van. Goed, bij het bevrijden van een energiecentrale of een watertoren kan je wel energie of water toewijzen aan een van de facties, maar wat je daarvoor terugkrijgt is minimaal. En al helemaal niet map veranderend.

Bugfest

Wat ook erg jammer is, is dat de game vol zit met bugs. Sommige kan ik mee leven, bepaalde gesproken stukken in de story mode vielen weg, ventjes die je moet volgen en ineens voor je neus verdwijnen, om vervolgens weer tevoorschijn te komen op de plek waar het verhaal verder gaat. Maar andere bugs waren van erger graad. Halverwege het spel (althans dat denk ik, ik zat op ruim 13 uur) triggerde ik een event en die liet overal de grond verdwijnen. Elke keer bij een respawn ging ik naar buiten en viel ik -samen met alle zombies- door de map heen. Het spel was onspeelbaar geworden! Ik dacht dat ik dat simpel op kon lossen door een andere savegame te laden en zo een stukje terug te gaan in de tijd, maar helaas is het spel niet handmatig te saven. Je krijgt één savegame per nieuw gestart spel, dus vergeet het maar om een stukje terug te gaan. En toen knapte er wel iets bij mij, dit is een dusdanig verpestende bug waarbij de moed mij in de schoenen zonk. Jammer!

Ik ben op onderzoek gegaan en ik blijk niet de enige met bugs te zijn. De laatste update heeft heel veel bugs opgelost, maar er zijn er nog zo ontzettend veel over. Ongehoord dat ze dit in deze staat hebben uitgebracht. Techland zegt dat ze er druk mee bezig zijn, maar hebben ze geen testers daar? Dit had toch nooit in zulke grote getale aanwezig mogen zijn? Ik vind het oprecht jammer want tot de game breaking bug aan toe, had ik mij eigenlijk best wel prima vermaakt.

Conclusie

Dying Light 2 is een prima freerun-zombie-parkour survival rpg game. Je voelt je al snel als een vis in het water door de strakke controls en je komt op plekken waar je nooit gedacht had die te kunnen bereiken zonder hoogwerker. Heel gaaf. Jammer dat het vechten wat simpel is door hele grote hitboxen, hierdoor kan je goed uit de buurt van zombies blijven waardoor ze niet zo dreigend aanvoelen zoals ze dat in het eerste deel wel deden. Helaas is het spel bezaaid met bugs, kleine foutjes zoals wegvallende gesproken tekst en NPC´s die zomaar verdwijnen en ergens anders weer tevoorschijn komen. Daar valt enigszins nog mee te leven, maar de bug dat de grond compleet weg was overal en ik, doordat er geen handmatige saves mogelijk zijn, helemaal opnieuw moest beginnen na ruim 13 uur gespeeld te hebben, was het toch een behoorlijk zure appel om doorheen te bijten. Ondertussen ben ik wél weer een nieuw spel gestart, want het speelt zo ontzettend lekker, de omgevingen zijn super vet en het freerunnen gaat echt heel erg soepel. Het is alleen zo jammer dat de randen wat ruw zijn, ik weet niet hoe lang ik mij daar aan vast kan blijven houden.

[yasr_overall_rating size="large"]

Het spel is nu uit op Playstation 4 en 5, Xboxs Series X|S en PC. Later komt het ook naar de Nintendo Switch als streamgame. Heb jij hem al gespeeld en wat vond jij ervan? Kwam je ook gamebrekende bugs tegen?