Tegenwoordig kan menig horrorfan wel een Franse horrorfilm opnoemen. Films als Martyrs, À l’intérieur, Haute Tension, en recentelijk Grave (Raw), waren hier ook ontzettend populair. En terecht trouwens. Terwijl de Amerikanen de ene na de andere remake van een oude klassieker eruit poepten, besloten de Fransen zich op een veel gewaagder pad te gaan begeven. De films zijn rauw (leuke knipoog inderdaad naar Raw, laten het bloed gerust ook op het plafond spatten en weten hele nare issue aan te stippen. Nu was de kwaliteit van al die films ook ontzettend goed. Men mag gerust zeggen dat de Franse horrorfilm van de afgelopen 20 jaar tot het beste van het beste behoort.
Nu maken de Fransen al horrorfilms sinds het ontstaan van de cinema, maar is het oudere werk van de Fransen niet zo bekend als de producties van de afgelopen 20 jaar. Toch valt ook daar genoeg over te zeggen. Zo wist regisseur Jean Rollin een behoorlijk beruchte reputatie op te bouwen vanaf eind jaren zestig.
Rollin was een van de eerste regisseurs die het naakte lichaam verwerkt in horrorfilms. Het Britse productiebedrijf Hammer was daarmee al aardig op weg om al dat vrouwelijk schoon uit te buiten met hele diepe decolletés en doorschijnende jurkjes. De Fransman Jean Rollin deed het gewoon, maar verkocht zijn films niet als plat vermaak. De dialogen in zijn films zoals The Nude Vampire (La vampire nue) en Requiem for a Vampire zijn bijna poëtisch, maar is dit allemaal wel oprecht? Is dit niet pseudo-intellectuele bullshit bedoelt om gewoon naakt aan de man te brengen? Let wel, in al zijn films is er niet één man die volledig uit de kleren gaat, maar wel tientallen vrouwen. Ook lijken de vrouwen soms niet meer te zijn dan een makkelijk hapje voor de man. Sommige vrouwen bieden zich lukraak aan de eerste beste kerel die zij tegenkomen. Het is nogal een vertekend beeld op de vrouw, maar ja… Kunst…
Blijkbaar verkocht Rollin zijn films als meer dan alleen platte horror en deels heeft hij daarin een klein beetje gelijk. Er is wel degelijk nagedacht over het verhaal en de karakters zijn wel degelijk goed onderbouwd. En toch, toch kleeft er iets vies aan zijn films. Zo zien wij in The Nude Vampire een tweeling ten tonele verschijnen die hij ook in latere films zal laten voorkomen. De tweeling gaat ook hier makkelijk uit de kleren en dragen en gedragen zich als kleine meisjes. Nog zo’n vooroordeel over Fransen die hier even duidelijk naar voren komt: de liefde voor Lolita-achtige dames.
Horrify heeft nu een groot aantal van de films van Rollin weten te verkrijgen en is deze week begonnen met het plaatsen van The Nude Vampire en The Living Dead Girl. Deze twee zullen snel opgevolgd worden met andere films van Rollin waarin wederom veel vrouwelijk naakt voorbij zal komen. Het ontbreken van enige spanning is jammer, maar gelukkig is er wel degelijk een sfeer die velen bij de film zal houden.
Rollin is overigens in de jaren tachtig porno gaan maken onder een pseudoniem. Volgens hem door gebrek aan werk, maar bij het zien van met name zijn vampierfilms leek het eigenlijk toch wel die kant op te gaan en verbaast het ons niets.