Ja, ik weet wat mijn titel zegt en dat het nog maar begin januari is. Echter, als er dit jaar nog een film voorbij komt die net zo bizar is als Flux Gourmet, dan zou ik het enorm indrukwekkend vinden. Maar voor ik te ver op de zaak vooruitloop ga ik eerst wat meer in op deze film.
Wat is Flux Gourmet?
Flux Gourmet introduceert de kijkers aan de wereld van Sonic Catering. Dit is een optreden waarin artiesten de duistere kant laten zien van het eten en de consumptiemaatschappij. Denk bijvoorbeeld aan een kritische kijk op de vleesindustrie waarin één van de artiesten de rol speelt van een geslacht varken. De groep artiesten waar de film de focus op legt, zijn woonachtig in een kunstinstituut onder de supervisie van Jan Stevens (Gwendoline Christie). Deze supervisie is in strijd met de leider van de artiestengroep, een dominante vrouw genaamd Elle (Fatma Mohamed). Dit zorgt voor een zeer benauwde situatie waarin beide partijen niet gelukkig worden.
De film vertelt een verhaal in drie delen waarin respectievelijk wordt gekeken naar drie weken in het instituut. In deze drie weken staat bij elke week een ander lid van het artiestentrio centraal bij het onderzoek van Journalist Stones. Beiden leden hebben een relatie met Elle en lijken afhankelijk van haar. Ook lijken ze in deze situatie niet gelukkig te zijn maar hebben ze niet de moed om te vertrekken. Ook de situatie van Stones is benauwd, hij heeft namelijk enorme last van winderigheid en is bang dat dit komt door een ziekte dat zijn einde kan betekenen.
Wat maakt de film zo apart?
Tot nu toe lijkt de film waarschijnlijk wel enigszins logisch. Wat de film daarentegen apart maakt, is de manier hoe het verhaal wordt verteld. De film mist namelijk een logische narratieve structuur. In plaats daarvan is de manier hoe het verhaal wordt verteld eerder vergelijkbaar met losse scènes die voornamelijk het sterke acteerwerk laten zien. De film biedt geen duidelijke verhaallijn, alleen maar repetitieve scènes waarin de personages zich voorbereiden voor een optreden en andere diverse bezigheden van hun leven.
De film kent dus ook geen climax. De scène die hier het meest bij in de buurt komt is een optreden waarin poep centraal staat. Ergens zou je dus kunnen zeggen dat Peter Strickland met deze film wil gaan voor een anti-film. Een film die alle normatieve stijlen los laat en de kijker met iets compleet aparts, maar unieks presenteert. Dit betekent dus wel dat het een film is waarvan het haast onmogelijk is om hem aan te raden. De film pakte mij niet, maar mocht jij compleet klaar zijn met alle standaard films en wil je gaan voor iets compleet unieks? Dan zou het kunnen werken. Voor de rest vind ik de film geen aanrader.
Verkrijgbaar bij:
Flux Gourmet is de nieuwste film van schrijver en regisseur Peter Strickland. Strickland is al een tijdje bekend om zijn kunstzinnige horrorfilms. Zo zijn Berberian Sound Studio en In Fabric allebei ontvangen met lovende kritiek. Logisch, want hij wist met allebei een goede originele kijk te bieden op het horrorgenre. Helaas is de kwaliteit in Flux Gourmet minder, maar origineel is het zeker. Ja, zelfs de betere regisseurs lopen het risico hebben om de plank een keer mis te slaan.
Flux Gourmet draait vanaf 12 januari in de Nederlandse filmhuizen.
Sorry, maar dit lijkt mij echt helemaal niets…