Recensies

Recensie: 'Love and Monsters' – Spannend, ontroerend en boordevol gigantische creeps

Nick Vossen

25 apr. 2021

Wat zou jij doen als je in een monster-apocalypse zou belanden? Dat heb ik me zelf ook wel eens afgevraagd. Voor Love and Monsters' hoofdpersonage Joel (Dylan O’Brien) is het antwoord duidelijk: de liefde. Na zeven jaar schuilen met zijn groep mede-overlevenden komt hij terug in contact met zijn vriendinnetje van voor dat alles naar de hel ging. Zijn enige doel: vind Aimee (Jessica Henwick) en verklaar haar opnieuw de liefde.

Dit alles klinkt behoorlijk zoetsappig en ik moet toegeven dat toen ik in de eerste instantie de trailer voor deze film zag ik geen idee had wat ik nou moest verwachten. Echter nu dat Love and Monsters eindelijk op Netflix Nederland is verschenen en we hem allemaal kunnen kijken (ik keek er stiekem toch wel naar uit) kan ik met volle overtuiging zeggen dat de film mijn hart gewonnen heeft. Ik had niet verwacht dat de film doordrenkt zou zijn met oprechte spanning, hartverscheurend karakter drama en super coole worldbuilding. Een persoonlijk hoogtepunt waren de personages Clyde (Michael Rooker) en Minnow (Ariana Greenblatt). Ondanks dat ze niet heel lang schermtijd delen tilt vooral hun samenspel de film nog wat extra omhoog.

Wat ik altijd gaaf vind aan bepaalde films of games over dit soort ‘einde der tijden’ is als het verhaal zich afspeelt een hele tijd ná dat de wereld is vergaan. We kunnen ons tegenwoordig allemaal wel voorstellen hoe het begin van bijvoorbeeld een zombie apocalypse verloopt, maar wat gebeurd er als we X aantal jaren verder zijn? Dat vraagt Love and Monsters zich ook af. We zien kleine stukken over wáárom de Aarde is overrompeld door mega insecten, reptielen etc, maar het grootste gedeelte speelt zich zeven jaar later af als Joel de oppervlakte betreedt en we de nasleep zien van dit alles. Een erg ontroerende scène zien we aan het begin als Joel zijn nieuwe beste vriend, de hond Boy, vind in een verlaten bus. Aan deze setpiece kunnen we slim uit het productie design aflezen dat er ooit een groepje overlevenden heeft gezeten, maar waar zijn ze nu? Krachtig.

En de monsters zelf? Wow! Alhoewel het grootste gedeelte van de beesten zijn gebaseerd en/of daadwerkelijk afstammelingen zijn van dieren die wij nu ook in microscopische vorm kennen zijn de monsters qua design echt super gaaf. De CGI in Love and Monsters is echt goed en tevens deed het me deugd te zien dat er op sommige momenten daadwerkelijk practical effects werden gebruikt om het allemaal wat echter en ‘geloofwaardiger’ te laten lijken.

Ik was voorzichtig optimistisch na het zien van de trailer van de film, maar ik kan toegeven dat ik echt verkocht ben. Met Love and Monsters hebben we een super gave monsterfilm met diepgang erbij. Er is genoeg aan deze wereld wat nog ontdekt en veroverd kan worden. Het schreeuwt dan ook om een vervolg, en die mag er van mij best komen. De goede en originele ideeën zijn de wereld nog niet uit, dat blijkt wel. Meer van dit alsjeblieft!