Recensie: Overlord (Julius Avery, 2018)
‘Overlord’ is een nazomer popcornfilm. Hij dendert voorbij als een Sherman tank en als alle kogels, granaten en slijmerige creaturen zijn uitgeraasd, kun je alleen maar stompzinnig grijnzen om zoveel vermakelijke onzin.
Het is het begin van het einde van de Tweede Wereldoorlog. Operatie Overlord, de invasie van de geallieerden in door Duitsland bezet Europa is begonnen. Wanneer een vliegtuig met Amerikaanse piloten neerstort, gaan de overlevende soldaten door met hun missie die van cruciaal belang zal zijn voor de verdere opmars van de bevrijdende soldaten. De communicatie toren die zij moeten infiltreren en opblazen bevat echter een onaangename verrassing: in de dampige kelders van de onderliggende bunker worden bizarre experimenten gedaan. Experimenten die, wanneer op tijd geperfectioneerd, de uitkomst van de oorlog totaal kunnen veranderen.
‘Overlord’ mikt al zijn Browning kogels op een missie om jou van begin tot einde te entertainen en schiet daarbij behoorlijk vaak raak. Het is een gelikte productie, boordevol explosies en sponzige special effects, schmierende bad-guys en stoere helden. Het vertelt met veel vaart een simpel verhaal van mannen op een missie, geremd door een ogenschijnlijk onoverkomelijk probleem in de vorm van lillend nazivlees. Het gebrek aan diepere lagen of prangende thema’s geeft de film op een positieve manier iets ouderwets.
De film heeft nog het meeste weg van iets wat je met veel plezier in de late jaren tachtig had gehuurd op VHS en waarmee je je thuis kostelijk vermaakte. Denk ‘From Beyond’ of ‘The Fly II’, iets met veel slijm in ieder geval. Films die niet veel meer van je verwachtten dan de grijns op je gezicht. Het helpt waarschijnlijk ook mee dat de zoon van één van de grootste VHS tijdperk helden, Kurt Russell, een grote rol heeft. Wyatt Russell oefent in ieder geval erg op zijn beste Snake Plisskin blik, wat niet altijd lukt, want er is verdomme maar één Snake!
Producent J.J. Abrams heeft duidelijk goed gekeken naar ‘Frankenstein’s Army’ van onze eigen regisseur Richard Raaphorst. Aangezien ik bevriend ben met Richard en momenteel een project met hem en zijn ‘Mad Scientists’ doe, weet ik dat het hier gaat om meer dan een ongelukkige toevallige gelijkenis. Een versie van ‘Overlord’ door Raaphorst geregisseerd zou een hele andere film zijn geworden, maar wat voor één zullen we nooit weten.
Regisseur Julius Avery krijgt als volgende project een remake van ‘Flash Gordon’ voor zijn kiezen. Hij geeft ‘Overlord’ een soort pulpy, cartoony sfeertje, iets wat ook zeker past bij een epische space vertelling. Hij weet ook heel vakkundig alle iconografie waar Nazi’s normaal gesproken mee geassocieerd worden (het hakenkruis, het SS-teken) buiten beeld te laten.
De in de V.S. zeer actief zijn Altright beweging gebruikt gretig deze tekens voor hun eigen agenda en misschien wilden producent en regisseur er alles aan doen om volledig afstand te nemen van deze groep fanatici en hun smerige denkbeelden.
Nu kent de gemiddelde bioscoopbezoeker, Amerikaans of anderszins, Nazi’s toch voornamelijk alleen nog maar uit Call of Duty, Wolfenstein en Battlefield. Karikaturale slechteriken, vaak letterlijk en figuurlijk monsters. Verwacht van ‘Overlord’ geen meditatie over menselijk kwaad, want deze film staat nergens langer bij stil dan strikt noodzakelijk. De volgende ontploffing wacht alweer om de hoek!
https://www.youtube.com/watch?v=USPd0vX2sdc
‘Overlord’ is een nazomer popcornfilm. Hij dendert voorbij als een Sherman tank en als alle kogels, granaten en slijmerige creaturen zijn uitgeraasd, kun je alleen maar stompzinnig grijnzen om zoveel vermakelijke onzin.
Overlord draait vanaf 8 november in de bioscoop.
[yasr_overall_rating size="--" postid="78482"]
Meer over: Horrorfilms, J.J. Abrams, Recensies