Recensie: The Human Centipede, First Sequence (Tom Six, 2009)
The Human Centipede heeft zoveel stof doen opwaaien, dat je onder een steen geleefd moet hebben als je niet weet waar deze film over gaat.
The Human Centipede heeft wereldwijd zoveel stof doen opwaaien, dat je de laatste jaren onder een steen geleefd moet hebben als je niet weet waar deze film over gaat. Overal kom je verwijzingen naar de The Human Centipede tegen, zo is er een pornoparodie gemaakt, The Human Sexipede, en gebruikten de makers van Southpark het plot in de aflevering The Human CentiPad (het lezen van gebruikersovereenkomsten is sindsdien ongetwijfeld explosief gestegen). Er zijn zelfs sieraden en sjaals verkrijgbaar die op de beruchte film gebaseerd zijn. Maar hoe is het om naar The Human Centipede te kijken, als je eigenlijk al weet wat het plot is?
De film begint al goed; we zien hoe een man, een in de bosjes poepende vrachtwagenchauffeur belaagt. Voordat we erachter komen wat er met de trucker gebeurt, verschuift de focus naar twee Amerikaanse meisjes in een Duitse hotelkamer. De twee zijn bezig met een 'European roadtrip', en willen lekker een avondje stappen. Onderweg komen ze met autopech vast te staan in een bos, hun mobieltje heeft (natuurlijk) geen bereik en aan hun medeweggebruikers hebben ze ook niets. De meiden verlaten met gezonde tegenzin de auto om hulp te zoeken en belanden zodoende bij het huis van Dr. Heiter. Tja, dat is vervelend, want Dr. Heiter wil namelijk heel erg graag een menselijke duizendpoot creëren en heeft daarvoor 3 proefpersonen nodig. Het eerste slachtoffer, een vrachtwagenchauffeur, ligt al klaar, de twee dames komen dus als geroepen. Dr. Heiter bedwelmt de meiden, die vervolgens op een ziekenzaaltje in zijn kelder weer bijkomen. De vrachtwagenchauffeur blijkt bij nader inzien niet zo geschikt en wordt vervangen door een Japanse man. Uitgebreid doet Dr. Heiter zijn 3 proefkonijnen uit de doeken wat hij van plan is met ze te doen, en welke medische ingrepen hij bij hun uit gaat voeren. Vol afgrijzen horen de meiden en de Japanner het relaas aan, maar wat ze ook doen, ze kunnen niet aan dit afgrijselijke experiment ontsnappen. Dr. Heiter krijgt zijn Human Centipede, maar komt hij er mee weg?
Voordat ik The Human Centipede zag, wist ik dondersgoed waar hij over ging, maar ik was erg benieuwd naar de rest van de film. Hoe had Tom Six de opzienbarende premisse uit kunnen werken tot een film van 90 minuten? The Human Centipede bouwt rustig op; aanvankelijk volgen we voornamelijk de twee Amerikaanse meisjes Lindsay (Ashley C. Williams) en Jenny (Ashlynn Yennie). De omzwervingen van Lindsay en Jenny zijn zo cliché dat ze bijna een parodie op het horrorgenre lijken, daarbij zijn de eerste 15 minuten van de film sowieso redelijk grappig.
Het wordt allemaal grimmiger als de dames in de handen van Dr. Heiter zijn gevallen, de komische noot verdwijnt, maar het bizarre experiment maakt de film interessant. De transformatie is niet het hoogtepunt van de film en vindt redelijk snel plaats. De rest van de film toont eigenlijk hoe het experiment verder verloopt, en vooral of het succesvol is. Is de menselijke duizendpoot wel levensvatbaar, en slaagt Dr. Heiter erin de menselijke duizendpoot een beetje af te richten, of is het een gevalletje voor de 'Dog Whisperer'?
Aangezien het spreekvermogen en de bewegingsvrijheid van Lindsay en Jenny na de operaties nogal worden ingeperkt, wordt Dr. Heiter het nieuwe hoofdpersonage, ook de rol van de Japanse man wordt, naarmate de film vordert, groter. Opvallend is dat er in de film wel 3 verschillende talen worden gesproken: Engels, Duits en Japans. Dit maakt de film internationaal interessant, daarbij speelt de taalbarrière een belangrijke en soms komische rol in het verhaal.
Het acteerwerk in The Human Centipede is goed. Dieter Laser was niet echt een bekende naam bij het genrepubliek (hij speelde onder andere in Ogre en de serie Lexx) maar daar heeft zijn rol van Dr. Heiter absoluut verandering in gebracht; Laser is echt briljant. Respect ook voor Ashley C. Williams en Ashlynn Yennie, die geen makkelijke rol in deze controversiële film spelen. Akihiro Kitamura, die Katsuro de Japanse man speelt, krijgt langzaam maar zeker een steeds grotere rol in de film en doet dat goed.
De special effects waren niet zo heftig als ik gehoopt had, je krijgt relatief weinig van de operaties te zien en het eindresultaat wordt bedekt door verband. Maar de boodschap is duidelijk en met wat fantasie vul je de leemtes zo in. Hoewel het gegeven een zekere pornografische lading heeft, komt dit in de film niet als zodanig naar voren. Het is dan misschien pervers, maar niet op een seksuele manier.
Tenslotte nog een woord van lof voor de muziek. Daar waar veel horrorfilms geleefd worden door de soundtrack, bleef deze in The Human Centipede netjes op de achtergrond en droeg hij alleen bij daar waar het nodig was.
Ik heb me prima vermaakt met The Human Centipede. Afgezien van de ziekelijke premisse, is de film ook op andere vlakken interessant; zowel de acteurs, als de regisseur hebben een mooi product neergezet. De special effects vallen misschien een beetje tegen, maar desalniettemin is dit een film die je gezien moet hebben.
Regie: Tom Six
Waardering: 4/5 sterren
Bloody Mary proefnotitie:
"Verplichte kost voor horrorliefhebbers."
The Human Centipede (First Sequence) is vanaf 11 april verkrijgbaar op dvd.
Meer over: Nederhorror, Horrorfilms, Recensies, The Human Centipede, Tom Six