Recensie: The Vanishing on 7th Street (Brad Anderson, 2010)

Regisseur Brad Anderson kennen we al van de tv-series als The Wire, Fringe en Surface. Ook op het gebied van de mysterieuze film is Anderson met Session 9, Transsiberian en The Machinist geen onbekende. Ook The Vanishing on 7th Street is weer een behoorlijk mysterie.
The Vanishing - dvd
Na een onverklaarbare stroomuitval verdwijnen de inwoners van Detroit een voor een van de aardbodem. Ze worden opgeslokt door de opdoemende duisternis, waarin zich sinistere silhouetten schuilhouden. Alleen in het licht ben je veilig. De laatste paar overlevenden verschansen zich in een bar waarvan de generator nog werkt. Maar hoe lang nog? Terwijl de laatste restjes daglicht verdwijnen en de fluisterende schaduwen opdoemen, proberen de overlevenden wanhopig aan de duisternis te ontsnappen…

A guy walks into a bar, het is de beginzin van vele flauwe moppen. Ook in The Vanishing wordt het dan opeens wat flauwtjes, alle personages gaan bekvechten en een ieder vindt zijn idee het beste. Maar de spanning, de schaduwen zijn ver te zoeken. Een generator bij bijna uitvalt is een te voorspelbare factor. De flashbacks van de personages zijn een prachtige verlossing en lopen allen uit in benauwende situaties. Regisseur Brad Anderson en schrijver Anthony Jaswinski hebben het zich misschien te lastig gemaakt, het einde is dan wel mooi en geslaagd, het was ook technisch gezien de enige uitweg.

Het acteerwerk is wisselend Hayden “Anakin Skywalker” Christensen zet een belabberd stukje werk neer, terwijl Taylor Groothuis met weinig woorden een prachtige rol neerzet. John Leguizamo, Jacob Latimore en Thandie Newton zitten daar ergens tussen. De enige rol die dat overstijgt, is de rol van de special effects: de schaduwen zijn heerlijk uitgewerkt en het spel tussen het licht en donker maakt de film bijzonder aangenaam kijkbaar geheel.

Op alle fronten een mysterie
The Vanishing is nu te koop op DVD.

Sterren: 3 / 5

Steun jij De Nachtvlinders met een kleine maandelijkse bijdrage?

4 gedachten over “Recensie: The Vanishing on 7th Street (Brad Anderson, 2010)”

  1. Het begon erg goed inderdaad, en zakte daarna erg snel af naar vage plotlijntjes en on interessante karakters. Maar ik moet wel toe geven het had een hele lekkere sfeer die ik veel van de Xbox 360 game Alan Wake vond hebben. Maar goed, sfeer draagt een film niet.

    Beantwoorden
  2. Ik heb me zwaar zitten ergeren aan het einde, en de manieren waarop “de laatsten” het onderspit delven, kwam allemaal vrij nutteloos over. De sfeer in het begin tot dik halfweg is lekker donker, maar echt, ik heb em tot hiertoe aan iedereen afgeraden. Wat mij betreft hetzelfde straatje ziek als The Happening en consoorten.

    Beantwoorden
  3. Zoals al gezegd begon de film veelbelovend, maar al snel werd duidelijk dat de actie en de horror ver te zoeken was. Het was een prachtig idee: “stay in the light”, maar als je zoiets maakt, zorg dan wel dat je alles uitwerkt. We weten bijvoorbeeld nog niet wat “croatan” betekend en ook niet wáarom die mensen eigenlijk verdwenen. Ik vind het einde misschien nog wel het slechtste. Het is net alsof de makers geen zin of geen geld meer hadden en dan maar twee kindjes op een paard weg lieten lopen.. (?!) Al met al dus een leuk idee, maar beetje jammer van de uitwerking.

    Beantwoorden
  4. Beetje raar einde en het is niet duidelijk wie de wezens in het donker zijn. Ik begrijp in zoverre dat het de mensen die zijn meegenomen door de schaduwen. Maar wat zijn dat voor wezens en wat gebeurt er met de mensen in de schaduw en wie bestaat er nu? Voor de rest qua special effecten is het wel ok.

    Beantwoorden

Plaats een reactie