Recensie: Balada Triste De Trompeta

In eerste instantie denk je bij een horrorfilm met clowns aan het bekende klassieke verhaal van Stephen King, maar in Balada Triste De Trompeta is niets wat hier op lijkt.

Madrid 1973. Sergio en Javier werken als clowns in een circus. De vrolijke clown Sergio is een wrede man die zijn collega’s terroriseert en zijn vriendin, de beeldschone acrobate Natalia, mishandelt. Wanneer de trieste clown Javier verliefd wordt op Natalia, raken de twee clowns verstrikt in een voortdurend gevecht. Natalia kan echter niet kiezen of ze bij de spannende maar gewelddadige Javier wil zijn, of bij de lieve maar sullige Sergio die haar niet aan het lachen kan maken.

De film begint met een terugblik tijdens de Spaanse burgeroorlog, waarin generalisimo Franco de macht greep (1939-1975), wordt gebruikt als basis van de film. Niet alleen om de draak te steken met het bewind van de dictator, maar ook om het gekrenkte karakter van clown Javier te vormen. In 1973 als Javier als trieste clown wordt aangenomen bij een circus, begin je meteen sympatie voor de man te voelen, zijn tegenspeler de vrolijke clown Sergio is werkelijk een klootzak. Hier vormt de film om naar een liefdesdrama met een horrorachtige afloop om vervolgens af te zakken naar een melodrama. Als de film op het eind eindelijk op gang komt als zwarte komedie, zal je wellicht inzien dat je die film niet in een genre moet drukken om hem te snappen.

Persoonlijk denk ik dat het verhaal één twist en één genre teveel berijdt, het verhaal weet niet zo indrukwekkend te eindigen als het zwaar en sterk begon. Met de prachtige beeldvoering laat de Spaanse filmmaker Álex de la Iglesia zien wat zijn werkelijke kracht is.

Balada Triste De Trompeta draait vanaf 28 april in diverse zalen.

Update: Afgelopen 10 dagen draaide Balada Triste De Trompeta op het Imagine Fantastic Filmfestival en de Méliès-jury waardeerde de film met de Zilveren Méliès 2011 voor de Beste Europese Fantastische Film.

[yasr_overall_rating null size="--"]