Wanneer ik terug denk aan mijn jeugd dan moet ik vooral denken aan alle films die ik en mijn zusje keken. Toen we heel klein waren keken we vooral naar Disney-films zoals De Kleine Zeemeermin en Jungle Book, of naar alternatieve tekenfilms als De laatste eenhoorn en Ook honden gaan naar de hemel. Later mochten we van mijn moeder naar ‘volwassen’ films kijken, dit waren vooral leuke verhalen met een happy end zoals Harry and the Hendersons en Splash.
Daarnaast hadden wij een uitzonderlijke liefde voor historische films. In de vakanties gingen we vaak met mijn vader naar de videotheek en we namen altijd dezelfde films mee. mijn zusje was fan van Red Sonja met Arnold Schwarzenegger en Brigitte Nielsen en ik koos voorThe Beastmaster en Conan(tevens met Schwarzenegger). Dit waren films waar af en toe wat enge scènes in zaten. Niet echt geschikt voor kinderen van 7 en 9 jaar oud eigenlijk, maar we konden het hebben en vonden het stiekem ook wel spannend. Niemand keek dit soort films bij ons in de klas.
Rond die tijd mochten we ook voor het eerst van mijn moeder naar The Witches kijken van Roald Dahl. Mijn moeder twijfelde nog, maar zette de band toch aan. Ik kan me nog goed de begintune van die film herinneren, die vond ik al zo eng. Maar het engste was natuurlijk de scene waarin AnjelicaHuston haar masker afzet en Bruno in een muis verandert. Gruwelijk!
De engste film uit mijn jeugd waar iedereen het over had was IT van Stephen King. Ik was 6 jaar oud toen deze uitkwam en mocht deze logischerwijs niet zien. Vier/vijf jaar later had de halve klas deze film gezien en werd er gepraat over hoe eng deze was en dat sommige kinderen niet meer konden slapen. Toen moest ik er ook aan geloven. Die clown met z’n enge kop en die scherpe tanden heeft nog een tijd lang op mijn netvlies gestaan.
Er zijn ook klassiekers die ik vroeger niet mocht kijken zoals Hellraiser, Nightmare on Elm Street (die mocht ik pas zien toen ik veel ouder was) en Children of the Corn. Ik zag dan wel altijd die enge covers staan maar ik moest altijd het rijtje horror films overslaan, tot ik oud genoeg was.
Het begon met klassiekers en hele slechte horrorfilms zoals Night of the Demons en The Exorcist. Later kreeg je de I know what you did last summer en Scream films (belachelijkgemaakt door de Scary movie parodies) gevolgd door road movie remakes zoalsThe Texas Chainsaw Masacre, House of Wax en The Hills have eyes. En natuurlijk de martelreeks SAW.
Sommige films van vroeger vind ik nog steeds leuk om te kijken, Stephen King films bijvoorbeeld. Daarnaast heb ik een zwak voor vampieren, zombies en monster-films: Dracula (Gary Oldman en KeanuReeves), Frankenstein (versie met Robert de Niro), Wolf (Jack Nicholson, Michelle Pfeiffer), Blade (deel 1 en 2),Beetlejuice (van Tim Burton) en het wat recentere Underworld (Kate Beckinsale).
Toch geef ik wel de voorkeur aan nieuwe films. Ik denk dat, dat komt omdat de special effects steeds beter worden. Vroeger was het toch een beetje improviseren (hoewel sommige films al ver hun tijd vooruit waren). Maar tegenwoordig komen er wel veel films uit die voorspelbaar zijn. Het is niet altijd makkelijk om een goed verhaal te bedenken. Misschien dat er zoveel remakes gemaakt worden van oude horror films. Het beste van vroeger (verhaal) gemixt met het beste van nu (special effects).
Van welke films kon jij vroeger niet slapen? En door welke laat je tegenwoordig het licht op de gang branden?
Stephen King maakt geen films
zucht, okee films gebaseerd op verhalen van Stephen King dan…
en Maximum Overdrive dan? 😉
Haha zn eerste geregiseerde film! Ik heb m nog nooit gezien volgens mij. Waarschijnlijk mocht het niet van mn ouders, aangezien ik 2 jaar oud was toen deze uit kwam! Misschien moet ik m alsnog gaan kijken, zie dat er een hele vette goblin truck in zit. 🙂
Harry and the Hendersons, hahaha. die was ik al weer helemaal vergeten. Ik vond dat toen best een leuke film geloof ik. hahaha
1 van de eerste horror films die ik heb gekeken was The Evil Dead. Jeetje wat vond ik die toen eng. De film heeft zo’n indruk op mij achter gelaten dat ik tot op vandaag de dag nog precies weet hoe die film gaat.
Maximum Overdrive is z’n enige film en rot- en rotslecht. Dat geldt trouwens sowieso voor het overgrote deel van de King-verfilmingen (en ja, dat handjevol redelijk tot goede ken ik ook dus bespaar je de moeite)
The Goonies heb ik vroeger uren wakker van gelegen, die piraat met één oog. Skelet met maar één oogkas, brrr. Stom eigenlijk, zo’n lieve jeugdfilm.
Haha The Goonies, ja die keek ik ook! Heb ik zelfs een t-shirt van 😀 Echt een geweldige film. The Burbs vindt ik trouwens ook nog steeds erg leuk.
Ik kan me herinneren dat ik de Moddermonsters (Under the Mountain) dodelijk eng vond.. en als je dat nu terug ziet is t eigenlijk om te janken 😀
Ik iets van negen of tien toen ik mijn eerste horrorfilm zag en dat was – heel origineel – IT. Daar heb ik daarna een lange periode echt last van gehad. Nachtmerries natuurlijk, maar ook bang in het donker en dan in het bijzonder bang voor het toilet, de gootsteen en het doucheputje. Ik durfde ’s avonds amper van de woonkamer naar het toilet te lopen en het ergste was de weg terug: het toilet spoelde met veel herrie door en ik moest in het donker snel terug naar de woonkamer. Was niet bepaald leuk. Tijdens een vakantie lag er achter de huisjes van het vakantiepark een klein bosje en daar kwam ergens een riool buis uit een grondwal, vergelijkbaar met de rioolbuis in de film. En raad eens welk boek mijn moeder toen mee had genomen op vakantie?
Verder keek ik heel weinig horrorfilms. Ik was enerzijds nieuwsgierig naar monsters en dat soort dingen, maar anderzijds was mijn fantasie veel te levendig en werd ik overal bang van. Ik was bang dat er vampieren en weerwolven over het dak liepen en dat ze naar binnen zouden springen als ik uit het raam keek. Ik was bang dat er moordenaars op me wachtten als ik m’n slaapkamer zou verlaten. Tegenwoordig vind ik het wel cool als ik nachtmerries heb, maar toen had ik ze om de haverklap en was ik vreselijk bang.
Tegenwoordig heb ik er gelukkig niet zo’n last meer van (ik ben niet voor niets horrofan :P), maar de geestenfilms kunnen me nog wel bang maken. Die kijk ik ook niet alleen 😛 Ik denk dat het is omdat ik op dat gebied wel geloof dat ze misschien bestaan en als ze bestaan dat ze wellicht ook wel kwaadaardig kunnen zijn. Het is in beperkte mate nog steeds als vroeger: horror fascineert me, maar ik kan mezelf ook nog steeds bang maken als m’n fantasie weer op hol slaat. Overigens laat ik het licht niet op de gang branden 😛
Haha nou ik laat t licht op de gang ook niet branden máár ik doe wel altijd de deur van mn slaapkamer op het slot. Anders kan ik dus echt niet slapen.
Poltergeist
Ik keek met mijn broer vroeger mee. Hij 12 jaar en ik 9. De eerste Hellraiser vond ik echt wel eng toen, voor de rest had ik weinig moeite met horrorfilms. IT vond ik niet eng, Night of the Living Dead en Evil Dead… en Bad Taste!! Ik hou echt nog steeds van die oude klassiekers, ik vind ze echt geniaal en kijk ze nog regelmatig terug (wel met veel bier en gelach uiteraard).
Er was alleen één film die ik ook best eng vond, of iig, een bepaalde scene. En ik kan me die scene nog steeds heel goed herinneren, alleen weet ik nog steeds niet in welke film die nou zat. Hoop hem nog steeds weer eens tegen te komen 🙂