Stephen King comic De Beproeving 3: De Overlevenden

Het is alweer drie jaar geleden dat Marvel comics is begonnen met de adaptatie van Stephen King's De Beproeving. Als je het oorspronkelijk boek kent, dan weet je wat voor een klus een dergelijke adaptatie moet zijn. Aanvankelijk zouden er 'slechts' 5 delen komen, inmiddels zijn dat er al 6. In Amerika wordt elk afzonderlijk deel ook weer als 5 losse comics uitgebracht, dat geeft je misschien een beetje een beeld van het volume. De drie delen die tot nu toe in Nederland door Luitingh zijn uitgebracht, zijn in ieder geval erg dik.

Eerder hebben we op de Nachtvlinders deel 1, Kapitein Trips, en deel 2, Amerikaanse Nachtmerries, besproken. In deel 1 konden we lezen hoe een dodelijk virus 99,4 % van de bevolking uitroeide. In deel 2 gingen de overlevenden op zoek naar lotgenoten. In deel 3, De Overlevenden, vervolgen zij hun reis.

Net zoals deel 1 en 2, wordt ook deel 3 ingeleid door Ralph Macchio, hoofdredacteur van Marvel, niet te verwarren met die andere Ralph Macchio, al wordt Marvel's hoofdredacteur voor de grap ook vaak 'karate kid' genoemd. Zoals Macchio aangeeft staan de ontwikkelingen in dit deel centraal in het verhaal van De Beproeving.

De overlevenden vervolgen hun reis. De doofstomme Nick Andros ontmoet de zwakbegaafde Tom Cullen, die alles spelt als M-A-A-N. Hoewel de communicatie door hun beperkingen moeizaam verloopt, gaan ze verder als reispartners. Larry Underwood wordt bijna overhoop gestoken door de jonge Joe, maar zijn metgezel Nadine Cross weet hem te beheersen. Na de valse start trekken de drie samen verder. Stu Redman en zijn groep worden ondertussen geconfronteerd met een aantal onaangename types.

Iedereen droomt inmiddels van de zachtaardige Moeder Abigail en de demonische Randall Flag. Hemel en hel bevinden zich nu op aarde.

Net zoals de voorgaande delen is ook deel 3 van deze comic book serie goed uitgewerkt. De personages zijn voor mijn gevoel nog steeds eendimensionaal, behalve Moeder Abigail en Randall Flagg. Mede door het artwork van Mike Perkins en de color art van Laura Martin krijgen deze twee personages echt karakter. Randall Flagg doet sterk denken aan Jamey Sheridan, die Flagg zo goed neerzette in de miniserie uit 1994, maar dat is zeker geen minpunt.

Helaas vond ik de Nederlandse vertaling bij tijd en wijle erg slecht, iets wat me in deel 1 ook al opviel. Uitdrukkingen en termen worden één op één overgenomen, en niet aangepast aan Nederlandse terminologie. Gelukkig wordt dit gecompenseerd door de hoge kwaliteit van het boek. Het andere nadeel is dan ook een positieve: jammer dat we weer even moeten wachten op het volgende deel!

4 sterren