Lekker zacht bed, lichaam omhuld door warme dekens. Slapen, heerlijk slapen.
Slapen…
Schok!
Instinctief schiet ik overeind. Een scherp, puntig voorwerp is terecht gekomen in mijn keel en zit klem. Kan niet ademhalen… Het moet eruit!
Kokhalzend buig ik voorover, steek mijn hand zo diep mogelijk in mijn keel en probeer om het verstikkende voorwerp te grijpen. Dik speeksel druipt langs mijn lippen en kleurt donkerblauw.
Dan schiet het voorwerp los, glijdt door mijn mond weer naar buiten en belandt kletterend op de grond. Hijgend van opluchting, met een stotende, piepende ademhaling, blijf ik zitten op de rand van mijn bed. Mijn hartslag lijkt van binnen tegen mijn strot te duwen, trillingen maken mijn hele lichaam week. In de minuten die volgen, probeer ik bij te komen van mijn paniek en vraag ik me af wat er in godsnaam gebeurd is. Mijn blik dwaalt af naar de vloer.
Iets vaags tekent zich af op het laminaat, maar het donker van de nacht onthult niet wat het voorwerp is. Uiteindelijk wint mijn nieuwsgierigheid het van mijn angst. Ik steek mijn hand uit en vis het levensgevaarlijke ding uit een plas kwijl. Mijn handen trillen als ik het voorwerp beter bekijk. Het is mijn pen.
Mijn ogen schieten open mijn hand vliegt richting de lichtknop. Achterlijke droom! Mijn keel doet nog steeds zeer. Diep ademhalend kijk ik om me heen om weer terug op aarde te komen. De pen ligt gewoon op de plank achter mijn hoofdkussen, waar hij hoort. Daar naast ligt mijn schrift; een schrijfster moet in elke situatie klaar zijn om ideeën op te schrijven. Over ideeën gesproken… Ik krabbel een korte aantekening van de droom op een lege bladzijde. Nu maar weer verder slapen.
Met een diepe zucht laat ik mijn hoofd weer in het kussen wegzakken en wikkel ik de warme deken behaaglijk om me heen. Gesloten ogen. Loom, zwevend in een zachte ruimte. Ontspannen. Heerlijk slapen…
De droom speelt zich opnieuw af, nu twee keer zo snel. De schok, het kokhalzen, het slijm, de pen die op de vloer klettert. Na afloop begint het opnieuw. Schok, kokhalzen, slijm, gekletter. En nog eens. Van schok tot gekletter, gekletter, gekletter… Tot ik het verhaal uit mijn hoofd ken, erger zelfs, tot ik er gek van word. Steeds sneller en sneller. De beelden duizelen me. Stop!
Het verhaal stopt. Deze keer blijft de pen liggen op de vloer, maar ik blijf net zo roerloos voorover gebogen op de rand van het bed zitten, gevangen in de tijd die ik zelf bevroren heb, niet in staat om me te bewegen. Het is alsof iemand de film op pauze heeft gezet. Een onbewogen eeuwigheid gaat voorbij. In de verte begint een dof gerommel te klinken.
Langzaam, in uiterste slow motion, begint de pen te bewegen. De voorkant van de pen wordt omhooggetild, dan de achterkant. Dikke druppels slijm laten zich van het plastic vallen terwijl de pen terug de lucht in getrokken wordt, omhoog zweeft als een luchtbel in een glas water. Vastgezet in het omgekeerde tijdsspoor van de droom, kan ik niet anders dan toekijken hoe de penpunt traag en dreigend op me af komt. Het donkerblauwe slijm komt los van de vloer en loopt met omgekeerde zwaartekracht terug in mijn mond. Een bittere smaak van inkt op mijn tong. De scherpe punt is nog maar centimeters van mijn gezicht verwijderd. Ik knijp mijn ogen dicht. Help me! Een marteling, terwijl de pen langs mijn lippen door mijn mond naar binnen glijdt en de gevaarlijke punt zich door mijn gehemelte boort. De smaak van bloed vermengt zich met de inkt. Door de impact wordt mijn hoofd naar achter geslingerd en val ik neer op het bed.
Met een stuip en het gevoel dat ik terug in mijn lichaam val, word ik wakker uit de droom. Mijn hart bonkt als een bezetene! Ik open mijn ogen wijd en werp een blik in mijn schrift om er zeker van te zijn dat ik echt wakker ben. In een droom kan je niet lezen, of zullen de letters voor je ogen veranderen, maar nu gebeurt dat niet. Ik ben echt wakker. Gelukkig. Even geen dromen meer voor mij. Ik besluit om wat tv te gaan kijken, maar eerst even naar de badkamer om me op te frissen en wat te drinken.
De zwaartekracht en mijn voeten op de koude tegelvloer brengen me weer terug op aarde en een blik in de spiegel laat zien dat er inderdaad niets met me aan de hand is. De badkamerlamp schijnt veilig licht om me heen. Geluid van stromend water uit de kraan kalmeert me. Met grote slokken drink ik, nog nooit smaakte water zo goed. Bij het dichtdraaien van de kraan druipt het nog rijkelijk langs mijn mondhoeken en over mijn kin en ik wrijf met mijn handpalm over mijn gezicht om het af te drogen.
Een bittere smaak – die ik me nog vaag herinner uit een droom – sijpelt mijn mond binnen! Ik draai mijn hand om en kijk naar een handpalm die bedekt is met een laag speeksel, bloed en inkt. Ik wil me oprichten om in de spiegel te kijken, maar voor ik dat kan doen krijg ik een stoot in mijn middenrif en klap ik dubbel van de pijn! Vanuit mijn binnenste is iets in mijn keel geschoten, heeft zich door het vlees van mijn gehemelte geboord en blijft daar nu plagend pijnlijk steken. Mijn mond vult zich razendsnel met dik slijm en binnen enkele seconden ben ik bezig te stikken.
Geluid van kokhalzen weerkaatst tegen de muren. Het koude zweet breekt me uit. Klodders rode en blauwe kwijl stromen langs mijn lijf en over de tegels. De druk in mijn hoofd neemt toe. Pijn op mijn borstkas! Mijn lichaam perst zich binnenstebuiten. Uiteindelijk neemt de paniek het over. Ik sla mijn handen om mijn keel en knijp hard, werp mijn hoofd achterover en wring me in allerlei bochten, val om, spartel, zet me af tegen muren, bonk met mijn hoofd tegen de vloer, vechtend voor een beetje lucht. Hevige duizeligheid begint de baas over me te spelen. Mijn droom heeft me teruggepakt.
Met de laatste heldere gedachteflitsen die ik heb krijg ik op slag een ingeving. Het verhaal uit mijn droom. Ik herinner me nog een film die zich afspeelde, steeds opnieuw en steeds sneller. De film stopte, begon toen weer te spelen, maar achterstevoren. Een kalmte overspoelt me, ik weet wat ik moet doen. Met mijn laatste krachten strompel ik terug naar bed en wikkel me in de afgekoelde dekens. Ik ga slapen, heerlijk slapen…
Over Dragonda (Esther Liebregts): Vers afgestudeerd aan de kunstacademie St. Joost in Breda, specialiseer ik mij als kunstenaar in horror, lustmoord en kannibalisme op het snijvlak van fictie en werkelijkheid, en met een vleugje voyeurisme. Ik werk met beeld, tekst of een combinatie van beide. In mijn afstudeerscriptie ‘Donker van binnen, horror en de duistere zijde van de fantasie’ onderzoek ik de kracht van horror op het punt waar de grenzen tussen fictie en realiteit langzaam vervagen. Daarnaast ben ik werkzaam als eindredactrice bij Expreszo en Lost Painters.
geweldig verhaal! getalenteerde schrijfster!
echt een interessant verhaal krijg er beetje de kriebels va,
Bedankt voor jullie reacties, Julie en Stephanie! 🙂
Klopt dit een beetje?
Algemeen.
De titel : Dragonda. Evenals de naam van de schrijfster
Motto : Niet van toepassing.
Ondertitel : Niet van toepassing.
De voorplaat : Een kleine tekening, waarop een blad besmeurt met inkt en bloed is te zien.
Woord gebruik : Makkelijk voor iemand uit vier VWO.
Motief.
Motief : De handelingen in de droom worden steeds herhaald.
Thema.
Thema : Horror.
Plaats.
Plaats : Huis / droom
Ruimtes : Slaapkamer / badkamer
Waar speelt het af : “Thuis” vooral op bed / slaapkamer
Tijd.
Wanneer : Nu.
Wanneer geschreven : Onbekend
Vertel tijd : Vooral van toepassing, omdat alles ter plekke gebeurd.
Vertelde tijd : Soms van toepassing. Één zeer korte handeling word met meerdere zinnen uitgelegd.
Verdichting : De handeling die eerst uitgebreid werd verteld (routine van droom) verloopt nu twee keer zo snel.
Uitbreiding : Deel van de nacht is uitgebreid verteld over drie bladzijden.
Uitgave : Niet van toepassing. Is een kort verhaal geen boek.
Personages.
Personages : Ik
Rol : Hoofdpersoon. Alle handelingen komen bij hem voor.
Bedoeling.
Bedoeling : Amuseren d.m.v. een akelige elementen.
Indeling / Structuur.
Structuur : Chronologische volgorde.
Open eind : Het einde kan gezien worden als open waarbij je de vraag kunt stellen spelen deze zelfde handelingen zich weer af? Hoe bevrijdt de hoofdpersoon zich hier uit? Of kan opgevat worden als einde van routine en hoofdpersoon slaapt rustig verder.
Perspectief.
Perspectief : Alles word door de ogen van de ‘Ik’ persoon verteld.
@Insanityzed bedankt voor je reactie, en excuses voor het late antwoord!
Tot zover klopt je analyse aardig, maar ik zou er graag nog wat kleine kanttekeningen bij plaatsen:
– De titel is ‘De Schrijfster’ en niet ‘Dragonda’; dit kwam denk ik een beetje ongelukkig uit in de vormgeving van de webpagina.
– Het verhaal maakt deel uit van een reeks bij elkaar horende verhalen, die gezamenlijk de grenzen tussen fictie en realiteit bevragen (thema). In dit verhaal komt dat gegeven tot uiting door de droom, waarin ‘het niet kunnen onderscheiden van fictie en realiteit’ een terugkerend element is (motief). Daarom gaat het open einde niet alleen over wat er verder zal gebeuren, maar ook of het echt is of dat we ons nog steeds in een schijnwereld bevinden.
– Het idee ontstond tijdens het schrijven van een op dat moment nog ‘onbepaald verhaal’, waarbij het ineens tot me doordrong dat ik de nacht ervoor droomde dat ik die specifieke zin schreef in dat verhaal.
– Horror is niet het thema, maar het genre. 🙂
– Wanneer geschreven: eind 2010.
– Verteltijd: ongeveer anderhalve pagina.
– Vertelde tijd: niet geheel bekend, maar bij benadering een deel van de nacht.
– Dit korte verhaal vormt samen met de andere verhalen uit de reeks en een serie informatieve teksten mijn afstudeerscriptie over angsten en spanning in relatie tot fictie en werkelijkheid, met name binnen het horrorgenre.
Nogmaals bedankt voor het reageren! Mocht je nog meer vragen hebben, laat het dan weten. Je mag me altijd mailen op info@dragonda.com, maar hier op de site reageren kan natuurlijk ook.
wat was er eigenlijk aan de hand ? xd
Geweldig verhaal, ik hou van horror!
ik versta het niet zo goed maar hetgeen wat ik wel verstond vind ik goed keepn
Het clowns mysterie … Ik stond op en keek op men wekker 5:02 ik ging naar beneden en keek tv op dit uur is er niet echt veel op dus ik zapte nog even en zette de tv uit en ging terug naar boven ik lag terug in mijn bed toen ik de tv terug hoorde spelen ik ging gaan kijken maar ik was wel bang want ik was de hele week alleen thuis want mama moest op zakenreis en papa is vorig jaar gestorven door een tumor ik pakte mijn gsm bij de hand en ging zo stil mogelijk langs de trap naar beneden ik deed de deur open toen ik oog in oog stond met een geest ik schrok men hart sloeg op tilt ik probeerde om rustig te blijven hoewel het heel moeilijk was ik keek haar goed aan want ik twijfelde of het een man of een vrouw was toen ze mij aankeek met die grote zwarte ogen wou ik beginnen gillen maar ik deed het in mijn hoofd stel je voor dat ze mij wilt vermoorden er drupte allemaal bloed uit haar mond op onze vloer ze kwam dichter en er begonnen allemaal vleeswormen uit haar haar te kruipen ik zou wel kunnen overgeven maar dan zou ik ze laten schrikken dus ik bleef stokstijf staan ik trilde een beetje ik dacht in mezelf komaan doe iets loop weg bel iemand maar hoe hard ik dat ook wilde ik bleef stokstijf staan het was of ik was verlamd of aan de grond genageld was ik vroeg waarom ze hier was ze kwam nog dichter dan bedacht ik dat je geesten kon verjagen met zout de keuken is 6 stappen verder dus ik hief men voet op en keek meteen terug naar de geest ze deed niets ik zetten een tweede stap ze begon ze te praten ik verstond het niet goed dus ik vroeg wat ze zei en ze begon te huilen maar in plaats van tranen weende ze bloed ik wou haar troosten maar ik wou ook dat ze weg ging maar men nieuwsgierigheid overwon mijn angst ik troostte haar en vroeg wat er aan de hand was toen plots mijn kat over de zetel liep de geest begon te slijmen en kwijlen en at mijn kat in een hap op ik schrok en begon ook te huilen mijn kat dood in de maag van een geest ik liep wel in 2stappen naar de keuken en belde mijn buurvrouw op ze nam niet op ik sprak een boodschap in op haar antwoordapperaat ik kreeg iets later een telefoontje terug ik nam op het was een schel geluid men oren deden pijn ik legde meteen af en raakte in paniek en begon heen en weer te lopen en na te denken toen bedacht ik dat die geest heel goed op onze buurvrouw leek ik vroeg hoe het kwam dat ze een geest was ze zei dat ze vermoord werd door een clown ik schrok een cl…clo…clown … hoe kan dat ik bestloot dan ik dit mysterie tot op de bodem uit zou zoeken 1ste vroeg ik aan haar of het een man of vrouw was ze zei een man ik was al 1 stap dichter hoe heet hij vroeg ik daarna ik weet het niet antwoorde ze oke als wat voor soort clown was hij geschminkt ? als die clown van it van stephen spielberg als wie vroeg ik als van die ene film van it aahn oke zei ik zonder iets van wat ze zei te begrijpen ik besloot om die film te bekijken om aanwijzingen te vinden we keken samen ik vond hem wel eng eigenlijk maar ik heb al enger meegemaakt zoals vandaag … toen bedacht ik dat onze moordenaar net hetzelfde deed als in de film juist dat het daar met kinderen is ik stond op het punt ons clownsmysterie te ontrafelen tot ik plots wakkerschoot het was gelukkig maar een droom ik was waarschijnlijk nadat ik terug naar boven ben gegaan terug in slaap gevallen oef …. dit is mijn horrorverhaal i hope you like it
Kortom: leg nooit eennpen naast je bed