Recensie Diablo 4: terugkeer van de moeder der RPG's

Diablo 4, eindelijk is het zover. Het spel heeft lang op zich laten wachten, maar dinsdag 6 juni kunnen we eindelijk aan de slag met Blizzards nieuwste hack 'n slash RPG. Ik heb iets gedaan wat ik nog nooit heb gedaan. Of dat de juiste keus was? Lees gauw verder.

Voor deze review heb ik de Digital Deluxe-variant gespeeld op de PlayStation 5. Diablo 4 is ook verkrijgbaar op PC, PS4 en Xbox One en Series X|S.

Eigenlijk doe ik niet aan pre-orders. Waarom zou ik mijn zuurverdiende geld besteden aan een product wat nog niet af is? En daarbij denk ik dat ontwikkelaars er lui van worden, het geld stroomt immers al binnen voor iets waar ze nog volop mee in ontwikkeling zijn. Nou ja, tot zo ver mijn overtuiging. Erg principieel ben ik niet, want ik had een paar dagen geleden mijn regel gebroken; ik had Diablo 4 gepreorderd. Nu hangen daar twee grote maren aan. Maar #1 het is Diablo(!) en Maar #2, het spel kon ik gelijk spelen; bij de preorder zat de vroegtijdige toegang. Daardoor heb ik toch maar de gok gewaagd, en boy, wat was dát de juiste keuze.

Al ruim tien jaar wacht ik op een nieuw deel van Diablo. Al sinds deel twee ben ik toch wel redelijk verslaafd geraakt aan de hack 'n slasher / loot dropper / RPG. Deel drie was wat kleurrijker -persoonlijk stoorde ik mij daar niet echt aan- en dat viel niet in goede aarde. De toon was niet duister genoeg, de verhaallijnen tenenkrommend slecht ingesproken en de skilltree bedroevend simpel. Waar was de diepgang van de vorige delen? Doe er wat aan, Blizzard!

Duistere praktijken

Nou, dat hebben ze gedaan. De grootste verbetering (vind ik ) is de afwezigheid van de Real Money Action House. Net als aan preorderen heb ik een hekel aan microtransacties, dus lekker méér tijd in plaats van geld investeren. Zeker de AAA-titels zijn heden ten dage behoorlijk aan de prijzige kant. Als ik een best bedrag neertel, dan wil ik niet ingame nog eens getrakteerd worden op nog meer rekeningen om alles uit het spel te kunnen halen wat er in zit.

Daarnaast hebben ze goed geluisterd naar de kritiek op Diablo 3. Dit deel is weer ouderwets duister en het hoofdverhaal en sommige zijmissies (iemand vraagt om op zoek te gaan naar zijn ogen, want een 'dame' zou die uit zijn hoofd hebben gerukt en er een ketting van hebben gemaakt) zouden niet misstaan als stevige horrorfilms. Ook de kleur schittert door afwezigheid. Nu is niet alles zwart wit, maar als je het naast deel 3 houdt, is het echt een stuk kleurlozer. Ik moet wel zeggen dat ik het iets té vind, het had wel wat meer kleur mogen hebben. Maar dat is een persoonlijke voorkeur en niet echt een minpunt.

Rituelen, martelingen die het daglicht niet kunnen verdragen en middeleeuwse zonden voeren de boventoon en daarnaast heb je de dreigende, almachtige kerk en verschillende cults die je het leven zuur (proberen te) maken. Oudgediende Decard Cain zit niet meer in het verhaal, en de Horadrim -de gedoodverfde helden- zijn niet allemaal even onberispelijk meer. Niets is meer zoals het was.

Diablo 4 hanteert nu ook een open wereld. De gebieden schalen op jouw level, behalve de endgame-gebieden. Je kúnt er dus wel heen, maar bent dood voordat je Sanctuary kunt zeggen. De wereld is doorspekt met kerkers waar je schatten kunt vinden. De vijanden zijn daar talrijk en het is vaak opletten geblazen, maar de beloning is aanzienlijk. Wat mij wel snel opviel, en nu kom ik weer bij een klein minpuntje, is dat de kerkers allemaal dezelfde blauwdruk hebben: Zoek twee of drie items om een deur te openen en versla de vijanden en de kerker-baas.

Naast de gewone kerkers heb je zogeheten 'capstone dungeons'. Hier zijn de vijanden een paar levels hoger (net als in de strongholds), om jouw skills tot het uiterste te testen. Naast de kerkers en strongholds kun je dus in level stijgen door het gebied te verkennen. Dit heet Renown en is een reputatiesysteem waarbij je punten krijgt zodra je een nieuw gebied hebt ontdekt, zijmissies hebt behaald en nog meer randzaken hebt voltooid.

Uitgebreid skillsysteem in Diablo 4

Er is zóveel te doen, dat is niet normaal. Dan heb ik het nog niet eens over het skillsysteem gehad. In 50 levels kun je verschillende krachten vrijspelen, en die zijn zo divers, dat het je gewoon smeekt om nóg een keer te spelen, maar dan met een andere build. Per karakter zijn er zoveel mogelijkheden en de ene skill is nog toffer dan de ander. Na level 50 ga je paragon-punten verdienen, waarmee je andere, speciale krachten vrijspeelt. Iedereen die Path of Exile of Elder Scrolls Online wel eens heeft gespeeld, weet gelijk wat ik bedoel.

Wat ik je wel alvast wil meegeven: probeer de drang te onderdrukken om gelijk met drie of vier verschillende builds te gaan spelen. Pak er een en speel de campagne uit. Bij het begin van Act 4 krijg je namelijk een rijdier en daarmee kun je veel sneller de wereld doorreizen (niet zo snel als teleporteren, maar ook met teleportatie moet je soms nog hele stukken afleggen.

De mensen die graag tegen andere mensen vechten worden ook op hun wenken bediend. Er zijn speciale gebieden die alleen zijn bedoeld voor PVP, de Fields of Hatred. Hier kun je door winst speciale ingame valuta verdienen, waarmee je speciale rijdieren en andere cosmetische dingen kunt kopen. Naast vechten met en tegen elkaar kun je ook communiceren met (en tegen) elkaar. NIet alleen met de chatfunctie, maar ook via emotes. Met een druk op de knop haal je een wiel naar boven, waar je kunt kiezen uit verschillende opties. Dit vind ik een grappige toevoeging en een stuk makkelijker (zeker op consoles) dan de chat en geeft de wereld wat 'echt' leven.

Conclusie

De open beta en de stresstest hebben hun werk goed gedaan: ik heb tot op heden welgeteld nul problemen gehad met inloggen en hoefde ook precies nul minuten te wachten. Dit kan misschien aanstaande dinsdag nog veranderen, we gaan het meemaken. Dat maakt Diablo 4, samen met de duistere sfeer en ontzettend lugubere missies en verhaallijnen, een fan-tas-tisch spel om te spelen. Ik heb tot nu toe geen moment spijt gehad van mijn preorder. De kleine dingetjes dat het iets te grauw en grijs is, is persoonlijk en dat de kerkers grotendeels dezelfde formule volgen, is echt verwaarloosbaar door de verscheidenheid van de monsters en de pracht en praal van de verschillende spreuken.

De monsters zijn geweldig, de wereld leeft echt, de skilltrees zijn ontzettend uitgebreid en nodigen van harte uit om gelijk weer een playthrough te beginnen. Het vechten is hectisch, maar ziet er supervet uit. De magie spat van het scherm. Ik ben nu al drie dagen bijna non-stop aan het spelen en heb het gevoel dat ik nog maar een heel klein topje van de berg heb gezien. Met andere woorden: Ga dit spelen. Dit wil je niet missen. Ja, we moeten nog een half jaar, maar dit is voor mij echt het spel van het jaar. Ik ga weer gauw verder met het levellen van mijn ijsmagiër, zodat ik daarna opnieuw kan beginnen als vuurmagiër.

[yasr_overall_rating size="large"]

Ga jij Diablo 4 spelen? Heb jij een preorder gedaan of ben je -net als ik- daar ook niet van? Ik hoor het graag van je in de comments hieronder. Ook als je eens samen graag Sanctuary wil verkennen.