Recensie: Fright Night 3D (Craig Gillespie, 2011)

Het origineel van Tom Holland uit 1985 staat te boek als een klassieker, is het dan niet enorm gevaarlijk om een remake van Fright Night te maken? Regisseur Craig Gillespie en scenarist Marti Noxon durften het aan.

Fright Night 3D speelt zich dit keer af een dorpje vlakbij Las Vegas. Charlie heeft het eindelijk voorelkaar, hij gedraagt zich niet meer als een geek en heeft het leukste meisje van de school kunnen versieren. Dat niet iedereen meer op school verschijnt interesseert hem niet, zijn vroegere beste vriend (nog steeds geek) Ed heeft er wel een verklaring voor: Charlies nieuwe buurman Jerry is een vampier! Complete onzin zo vindt Charlie, “That’s a terrible vampire name… Jerry?”

Het eerste half uur van Fright Night is soms wat gezocht, een noodzakelijke inleiding die best wat korter had gekunt. Want als Fright Night echt los barst is het direct een behoorlijk vermakelijke film. De balans tussen de personages is goed. Anton Yelchin als de ietwat onzekere tiener Charlie, Colin Farrell als de hongerige vampier Jerry, Christopher Mintz-Plasse als je miskende vriend Ed, Imogen Poots als het vriendinnetje Amy en Peter Vincent, wellicht de sterkste rol in de film, wordt neergezet door David Tennant.

Het is Craig Gillespie en Marti Noxon gelukt om een goede remake neer te zetten met Fright Night 3D, waarbij een goede keus is gemaakt voor een vrije interpretatie van het origineel met behoud van het verhaal. De keuze voor 3D pakt alleen niet goed uit. Een film over vampieren speelt zich niet af in het zonlicht, Fright Night bevat sfeervolle ruimtes of kale kelders en is over het algemeen redelijk duister. Dit is een slecht combinatie met 3D, het werkt niet en komt dus niet te goede aan de film.

Fright Night 3D draait nu in de bioscoop.