Recensie: Pakistaanse zombieslasher Hell's Ground

Je hebt van die dvd-releases die op alle fronten kloppen. Puike film, amusante extra’s en bonusmaterial om de vingers bij af te likken. De dubbel-dvd Hell’s Ground is er zo eentje. Verplichte aanschaf voor iedere horrorliefhebber.

Laten we in deze eens bij de extra’s beginnen. Want de documentaire Ice Cream Zombieland toont ons dat de Pakistaanse zombieslasher Hell’s Ground (oorspronkelijke naam: Zibahkhana) boven alles een ‘labour of love’ is. Regisseur Omar Ali Khan werkt namelijk niet alleen in de film, maar heeft ook de biologische ijswinkel in Islamabad, The Hotspot genaamd. De ijsverkoop bleek een van de belangrijkste geldkranen voor zijn droom, een eigen horrorfilm. Dat werd Zibahkhana (letterlijk vertaald ‘slachthuis’). Een film waar de liefde voor het horrorgenre vanaf druipt als bloed van een vlijmscherp mes.

Goed, heel origineel is het verhaal niet. Groepje jongeren raakt verdwaald terwijl ze op weg zijn naar popconcert (ai, duivelse muziek, ze zijn verdoemd!), worden gewaarschuwd dat ze niet verder moeten gaan, komen in 'the middle of nowhere' terecht, bla bla bla, je kent het wel. Voor je het weet rennen ze voor hun leven en maken ze de domste fouten die ze met een gruwelijke dood moeten bekopen. Maar het is de afwijkende locatie die het toch anders maakt en fris om naar te kijken. Pakistan leende zich namelijk niet eerder voor het zombie- en slashergenre. Dat laatste maakt het trouwens ook fris, want de opgejaagde en tot een onsmakelijk einde gedoemde jongeren lopen hier tegen eindes aan die normaal gesproken tot verschillende horrorgenres behoren. Moordlustige zombies, moorddadige (inteelt)families en een maniakale ‘burka babe’ die nu eens niet vooral met een mes in de weer is, maar met een zwiepende morgenster. Het komt allemaal voorbij, waarschijnlijk bij gebrek aan budget om meer films te maken en de wens om toch alle genres te kunnen verfilmen. Met als toegevoegde waarde het ‘over the top’ acteerwerk, de half Pakistaanse en half Engelstalige dialogen en de goedkoop ogende stunts en effecten is het natuurlijk hartstikke slecht, maar desalniettemin van begin tot eind een waar genot om naar te kijken. Zeker de moordlustige figuur onder de burka kan zo aanschuiven in het rijtje iconische horrorhelden Freddy Krueger, Jason Voorhees of Michael Myers.

Deze dubbel-dvd wordt gecompleteerd met waarschijnlijk de enige andere horror die ooit uit Pakistan voortkwam. Het moet gezegd, 100 minuten lang Dracula In Pakistan is wat veel van het goede. De film uit 1967 is uitermate gedateerd, is – in tegenstelling tot wat de ronkende beschrijving op de hoes wil doen geloven – allesbehalve eng en is op sommige momenten te mal voor woorden. De lange dans- en zangscènes bijvoorbeeld, maar ook de grijns van de vampier, ze zijn niet serieus te nemen. De film is echter als curiositeit zeker de moeite van het bekijken waard. Maar dan wel met de afstandbediening in de hand om her en der door te spoelen.

Juist omdat de ‘oude’ en de ‘nieuwe’ horror uit Pakistan broederlijk bijeen zijn gebracht op één set, is dit echt een ‘must have’ voor iedere liefhebber. De hoofdfilm is weergaloos, het bijprogramma vanuit historisch perspectief de moeite waard en de extra’s zijn echt heel aardig. Niet over nadenken dus, gewoon kopen!