Recensie: Horns (Alexandre Aja, 2014)
We waren erg benieuwd hoe ze de verfilming van Joe Hill's Hoorns aan zouden gaan pakken. De film bleek een aangename verrassing te zijn.
Ik ben niet per definitie een fan van boekverfilmingen. Als je een boek leest vorm je zelf een beeld van het verhaal in je hoofd en een verfilming doet daar haast nooit recht aan. Als ik een boek lees, kijk ik dus niet naar de boekverfilming. Andersom heb ik er voor gekozen het boek niet meer te lezen als ik de boekverfilming heb gezien. Maar voor Horns heb ik een uitzondering gemaakt, ik was toch wel erg benieuwd hoe ze de verfilming van het boek aan zouden gaan pakken. De film bleek een aangename verrassing te zijn.
Horns gaat over een jongen, Ig Perrish (gespeeld door Daniel Radcliffe), die verdacht wordt van de moord op zijn vriendin Merrin (Juno Temple). Niemand gelooft in zijn onschuld, behalve misschien zijn broer Terry (Joe anderson) en zijn vriend Lee (Max Minghella), die ook zijn advocaat is. Verbitterd en in diepe rouw gaat Ig door het leven. Op een ochtend wordt hij wakker met twee stompjes op zijn hoofd. Eerst denkt Ig dat hij hallucineert, maar ook zijn one-night-stand ziet ze, daarbij begint ze ineens haar diepste zielenroerselen aan hem op te biechten. Ook anderen reageren op de hoorns; wilde fantasieën, heftige verlangens en vreselijke zonden worden door wildvreemden opgebiecht aan Ig. Daarbij lijken ze ook nog eens zijn toestemming te vragen om al die fantasieën en zonden tot uitvoer te brengen. Ig weet niet wat hij met de hoorns aan moet, hij wil alleen maar weten wie Merrin heeft vermoord, maar dankzij de hoorns blijkt de waarheid ineens een stuk dichterbij.
Hoewel ik mij van begin af aan afvroeg of een verfilming van Horns überhaupt zou gaan lukken, was ik erg onder de indruk van het eindresultaat. Een van de uitdagingen was toch wel het visualiseren van de gedachtewereld van Ig en de andere personages. Net zoals zijn vader, beschrijft Joe Hill graag de belevingswereld van zijn karakters. Het is al moeilijk om dit in woorden uit te drukken, laat staan om het te verfilmen. Toch is Alexandre Aja (Haute Tension, The Hills have Eyes, Piranha 3D) hier mede dankzij scenarist Keith Bunin goed in geslaagd. Het eindresultaat is een thriller met bovennatuurlijke elementen, maar ook de nodige komedie en romantiek.
Aan de casting is veel aandacht besteed, iedereen is perfect gecast en speelt zijn rol voortreffelijk. Daniel Radcliffe bleek ondanks mijn eerdere bedenkingen een prima keus. Hij kan alle verschillende facetten van Ig goed neerzetten en is ook in de komische scènes erg leuk. Ook Max Minghella, Juno Temple en Joe Anderson zetten goede personages neer. Zelfs in de kleine rollen zien we bekende (en goede!) acteurs zoals James Remar, David Morse en Heather Graham. De jongere versies van Ig, Merrin en Lee zijn goed en geloofwaardig gecast, veel films gaan daar nogal de fout in.
Visueel is Horns perfect. De filmlocaties (Squamish en Mission in British Columbia) zijn prachtig. Ook wat betreft special effects en special make-up stelt Horns niet teleur, het is allemaal er mooi gedaan. Er zit zelfs wat 'gore' in de film, maar heel subtiel en zeker niet teveel.
Het mag duidelijk zijn dat ik Horns een absolute aanrader vind. De DVD bied bijna 2 uur vermaak en ook nog eens een blik achter de schermen.
Regie: Alexandre Aja
Waardering: 5/5 sterren
Bloody Mary proefnotitie:
"Both well-done and rare!"
Horns is nu verkrijgbaar op DVD en Blu-ray.
Meer over: Horrorfilms, RecensiesRead more
Horrorgids: week 1
Op een griezelig goed 2025! Direct in de eerste week van dit jaar is er genoeg te doen en te zien. Dus pak je agenda!
Overzicht Horrorfilms 2025 in de bioscoop met trailers
Traditiegetrouw publiceert Nederlands populairste horrorwebzine op 1 januari het overzicht van alle horrorfilms die dit jaar in de Nederlandse bioscopen verschijnen. Wordt 2025 een mooi voor horrorfilms?
Dit is de horrortop 3 2024 van de redactie
Het einde naakt! Het einde van 2024 welteverstaan. Vol goede moed slepen we onszelf de diepten van 2025 in, nog niet wetende aan welke verschrikkingen we onszelf weer gaan blootstellen.
Recensie: Nosferatu, een moderne ode aan klassieke horror
Honderd jaar na zijn eerste verschijning jaagt Nosferatu opnieuw angst aan voor een nieuw publiek. Robert Eggers brengt deze eerste Dracula-verfilming nieuw leven in.