Recensie: House at the End of the Street (Mark Tonderai, 2012)

Na de scheiding van haar ouders verhuist Elissa (Jennifer Lawrence) met haar moeder Sarah (Elizabeth Shue) van het roerige Chicago naar een rustig, gemoedelijk stadje. Het enorme huis waar ze intrekken is voor Sarah betaalbaar omdat zich in het huis naast een hun tragedie heeft afgespeeld. De buren zijn vermoord door hun eigen dochter, die vervolgens spoorloos verdwenen is. Het huis wordt nu bewoond door de zoon, Ryan (Max Thieriot), die door de buurtbewoners angstvallig wordt vermeden. Tegen de wil van haar moeder in begint Elissa een vriendschap met de stille Ryan, die vooral slachtoffer lijkt te zijn van de acties van zijn ontspoorde zusje Carrie Anne. Maar al snel komt Elissa erachter dat er meer aan de hand is en dat Carrie Anne helemaal niet zo spoorloos verdwenen is.

House at the end of the street (niet te verwarren met The last house on the left) begint sterk met een scene waarin vader en moeder Jacobson worden vermoord door hun dochter Carrie Anne. Daarna draait de film compleet om en lijkt het alsof je naar een ‘teenage movie’ aan het kijken bent. Je kent het wel; meisje verhuist van grote stad naar klein stadje, gaat naar highschool, leert nieuwe mensen kennen, begint vervolgens een relatie met de stille en vreemde buurjongen waar moeder (die nooit aanwezig is) het totaal niet mee eens is. Tussendoor komt er nog wat drama voorbij waarin wordt uitgelegd waarom Sarah gescheiden is van de vader van Elissa en ook Ryan deelt wat sentimentele verhalen.

De film blijft enigszins spannend door de manier waarop gefilmd wordt en het gebruik van harde geluiden op onvoorziene momenten. Een klassiek kunstje. Tevens kom je erachter dat Ryan wat verbergt maar dat is alleen in het begin even boeiend. Je denkt al snel ‘ is dit het dan? Is dit het grote gevaar?’.

En net wanneer je hebt besloten de film te beoordelen met 2,5 ster maakt het verhaal weer een draai. Dit maal ten goede. Je bent dan wel al redelijk aan het einde beland, wat compleet verrassend is. De hele situatie die je tot nu toe hebt bekeken blijkt niet te zijn wat het is. De filmmakers hebben je in het ootje genomen met een ietwat saai en voorspellend tussenstuk, om de film vervolgens af te sluiten met een knal.

Maar maakt het verrassende einde het saaie tussenstuk goed? Aan de ene kant duurt de opbouw naar de climax eigenlijk iets te lang. Maar daardoor komt het einde wel weer harder binnen. Je verwacht het niet en moet er even goed over nadenken. Op die manier trekken de filmmakers je weer helemaal terug in de film.

http://www.youtube.com/watch?v=UlnbQnPdTt8

Deze film is aan te raden als je een beetje geduld hebt en houdt van psychologische horrors. Echte gore fans komen bij deze film helaas niet aan hun trekken. Fans van Jennifer Lawrence (die de gehele film in tank tops rondloopt) wel.

House at the end of the street draait vanaf donderdag, 8 november in de bioscoop.

[yasr_overall_rating null size="--"]