Recensie: IT ( Andrés Muschietti 2017)

Toen er een remake van het beroemde Stephen King verhaal werd aangekondigd, wisten de horrorfans niet helemaal wat ze ervan moesten denken. De mini-serie uit 1990, die later veelal werd vertoond als een lange film, wakkert bij velen nostalgische gevoelens aan. Maar als we eerlijk zijn, dat komt niet omdat de film zo goed is. Nee, het was Tim Curry's vertolking van Pennywise the Dancing Clown, die een lach op ons gezicht toverde, maar er ook voor zorgde dat clowns definitief hun onschuld verloren. Buiten Tim Curry blijft er van It uit 1990 niet veel over. Zo gek was het dan ook niet om een aan een remake te beginnen. Maar dat betekent dat? Een nieuwe Pennywise was wel duidelijk, maar krijgt Pennywise ook meer historie zoals dat in het boek wordt aangetoond? De mensen die onlangs The Dark Tower in de bioscoop zullen hebben gezien, zagen daar ook een verlaten pretpark met de naam Pennywise. Dat was niet zomaar een referentie.. Maar in de mini-serie van 1990 was daar niets van terug te vinden. Het is ook wel moeilijk. Het boek telt zo'n 1000 pagina's. Dat was lastig te vertolken in de drie uur en zoveel minuten van de mini-serie en dat valt moeilijk te proppen in twee films. Want deze film is het eerste van een tweeluik. Aan regisseur Andrés Muschietti, regisseur van het heel vermakelijke Mama uit 2013, dus de eer om alle fouten uit de mini-serie te herstellen en aan Bill Skarsgård de uiterst moeilijke taak om Tim Curry als Pennywise te doen vergeten

'Wanneer in 1989 de schoolvakantie begint, neemt Bill met zijn vriendjes voor om zoveel mogelijk plezier te beleven. Bill doet zijn best, maar kan de verdwijning van zijn jongere broertje Georgie maar niet loslaten. Hij verzamelt zoveel mogelijk aanwijzingen en onderzoekt alle theorieën, maar tot een duidelijke conclusie kan hij maar niet komen. Terwijl vrijwel iedereen Georgie al dood heeft opgegeven. Wanneer hij en zijn vriendjes vreemde verschijningen zien, die samengaan met dat van een clown, gaan ze op onderzoek uit. De verschijningen staan niet op zich. Na enig speurwerk komen zij erachter dat elke 27 jaar Derry het slachtoffer wordt van dood en verderf. De verantwoordelijke daarvoor is een entiteit die de vorm aanneemt van Pennywise the Dancing Clown. Bill wilt weten wat er met zijn broertje is gebeurd en gaat samen met zijn vriendjes de confrontatie met Pennywise aan. Maar dat blijkt makkelijk gezegd dan gedaan...'

Om maar gelijk met de deur in huis te vallen: It van Andrés Muschietti is echt beter dan de mini-serie. Al gelijk in de eerste scene, waarin wij dit keer expliciet zien wat er daadwerkelijk met Georgie gebeurt, zit je gelijk op het puntje van je stoel. De vertolking van Bill Skarsgård als Pennywise doet niet die van Tim Curry verbleken maar is wel echt top. Zet daarnaast de duistere cameravoering waar Muschietti zo van houd en je begrijpt dat dit niet zomaar een remake is. Het volgt dezelfde lijn als de miniserie, maar durft wel echt zijn eigen draai daaraan te geven. Wat je dan krijgt? Een huiveringwekkend verhaal dat je bijna geen ruimte krijgt om weg te zakken. Beide duimen omhoog voor de casting trouwens. Vrijwel alle kinderen, en dat zijn er best wat, zijn bijna perfect gecast. Er zijn een paar die er uit springen zoals Sophia Lillis als Beverly en Jaeden Lieberher als Bill maar om de rest niet op te noemen zou hen te kort doen. Wat vooral zo mooi is is dat de kinderen hier 'echt' voelen. En hoe vaak gaat het daarin wel niet mis in andere films? Van ieder wordt een achtergrondverhaal verkend. Niet te lang maar net genoeg om voldoende ruimte te geven aan hun personages en zo ook hun angsten. En dat laatste is belangrijk omdat Pennywise zich daarmee voedt. Wanneer bij Beverly duidelijk wordt dat zij wordt opgevoed door haar alleenstaande vader, die op een heel verkeerde manier interesse heeft in zijn dochter, schuwt Muschietti het niet om daar veel aandacht aan te geven en om dit ook als voer voor Pennywise op te dienen. Deze versie van It zoekt de randjes op van wat acceptabel is en wat je kan hebben als kijker. Want hoewel de verschrikkingen van Pennywise duidelijk mogen zijn, zonder die, afkomstig uit de werkelijke wereld, bestond hij niet. Het is een lijn die direct komt uit de boeken van King en die in de betere verfilmingen ook tot uitdrukking komen zoals bijvoorbeeld The Mist uit 2007 dat voortreffelijk deed. Horror is eng bedoeld maar de werkelijke wereld is vele malen enger.

Muschietti weet op vele vlakken de mini-serie te verbeteren en geeft ook veel meer weer wat King in het boek aangaf. Toch blijft hij achter met het hele verhaal omtrent Pennywise, maar dat is hem vergeven. Zoveel informatie is moeilijk te plaatsen in één film. Wellicht dat er meer gaat worden gebruikt in de volgende? Die waarin onze hoofdpersonages 27 jaar ouder zijn en opnieuw zullen worden geconfronteerd met de sadistische clown. Hopelijk verbetert hij in het volgende deel ook zichzelf door de vaak misplaatste verschijningen van Pennywise. Less is more tenslotte en dat is ook het geval met Pennywise. We zien hem in deze film wat te vaak. Skarsgård is echt wel goed als de moorddadige clown en is ook anders dan Curry's creatie. Maar als we hem wat minder hadden gezien, was hij wel wat angstaanjagender geweest. Daarnaast komen sommige angstmomenten van de kinderen iets te lukraak over. Ik denk dat wanneer het wat ingetogener wordt verbeeld, je veel meer bereikt dan dat nu het geval is.

Al met al is It echt aan te raden. Hoewel de verwachtingen die de film met een voortreffelijke marketingcampagne niet helemaal weet waar te maken, is het een film geworden die ik meerdere malen wil kijken. Om het te analyseren (want ik ben een groot fan van het boek) maar ook om weer eens heerlijk te griezelen. Ik kan niet wachten tot het volgende deel!
Gaat dat zien!

[yasr_overall_rating size="--" postid="65872"]