Recensie: Mother’s Day (Darren Lynn Bousman, 2010)

Zondag is het Moederdag en daarom brengt Entertainment One de film Mother’s Day in Nederland uit.

Daniel (Frank Grillo) en Beth Sohapi (Jaime King) zijn net verhuisd naar een luxe villa en hebben een stel vrienden uitgenodigd voor een housewarmingparty. Maar de gezelligheid is snel over als drie losgeslagen broers, waarvan één zwaargewond, het huis binnendringen. Na een mislukte overval zoeken ze een veilig onderkomen, maar ze weten niet dat huis moeder het huis inmiddels heeft verkocht. Er zit niets anders op dat alle gasten van het feestje van Daniel en Beth te gijzelen, waarop ze wachten tot hun moeder ’thuis’ komt en de problemen oplost.

Mother’s Day is geen vervolg en geen remake van de originele Troma-film uit de jaren ’80, wel is deze nieuwe film van Darren Lynn Bousman hierop gebaseerd. Want waar Kaufman met Mother’s Day een hele foute vermakelijke film maakte, is de versie van Bousman bijna een dramafilm geworden met stevige saddistische invloeden.

De film is een psychologisch spelletje om de aandacht van de kijker, natuurlijk zijn de gijzelaars in eerste instantie het slachtoffer. Maar eigenlijk leren we zo weinig over deze persoonlijkheden, dat je je hier ook moeilijk mee sympathiseert. De saddistische familie en dan vooral de geweldig acterende Rebecca De Mornay zijn wat dat betreft betere personages, we leren ze iets beter kennen. Wie zijn nu eigenlijk de slachtoffers?

Wellicht de kijker, want Mother’s Day mist diepgang en dan het gebrek aan overtuigende wanhoop, wellicht komt dit door de onervaren scriptschrijver Scott Milam en de achtergrond van Darren Lynn Bousman (SAW 2, 3 en 4). De film is voornamelijk door het acteerwerk nog tot drie sterren gekomen.

Mother’s Day draait vanaf 5 mei 2011 in de bioscoop en daarna te koop op DVD.