Recensie: Baltimore - The Curse Bells (Mike Mignola, Ben Stenbeck e.a.)

Na het prachtig gemaakte en ondanks het vele bloed verfijnd opgebouwde eerste deel, was het halsreikend uitkijken naar de tweede episode in de saga rond Lord Baltimore. Dat tweede deel is deze week uitgekomen bij Dark Horse comics.

Of beter, de afgelopen maanden kwamen alle losse delen al uit als individuele comics, maar de hardcover die ze allemaal verzameld en er een lopend verhaal van maakt is nu uit. Dit tweede deel gaat direct verder waar het eerste ophoudt en speelt zich dus nog steeds in het alternatieve universum af waarin de Eerste Wereldoorlog is afgebroken vanwege de uitbraak van de pest in Europa. Lord Baltimore is nog steeds op jacht naar de vampier waarmee hij vechtend onbedoeld in een persoonlijke vete is beland en die tocht voert hem wederom langs een aantal lugubere en naargeestige plaatsen in een bijna apocalyptisch aandoend Europa van begin 20ste eeuw.

Het wordt echter geen moment een herhaling van zetten en zodoende voelt het lezen van dit tweede deel bij elke paginaomslag fris en spannend aan. De wereld zoals die in deel 1 werd geïntroduceerd wordt gedoseerd maar effectief aangevuld met nieuwe monsters, bizarre creaturen en een groep bloeddorstige vampiernonnen. Elke toevoeging aan het door hen geschapen universum dat schrijversduo Mike Mignola en Christopher Golden doet, lijkt op zijn plek en zeker niet voor snel en effectief winstbejag om de vaart in het verhaal te houden en het bloed van de pagina's door te laten druppelen. Nee, alles wat je leest en ziet heeft ook een daadwerkelijke functie voor het verloop van het verhaal. Dat maakt The Curse Bells als geheel intelligent en goed doordacht leesvoer dat in gebonden vorm ook veel beter tot zijn recht komt dan in fragmentarische losse delen.

Maar een comic of graphic novel lees je natuurlijk niet alleen voor een strak geschreven verhaal. Je pakt het ook (of vooral) op om de illustraties. Die zijn ook hier weer smaakvol. Voor zover je daarvan kan spreken in een bloeddoorlopen wereld, natuurlijk. Op her en der een illustratie van Mike Mignola na, is het de tekenstijl van Ben Stenbeck – met veel hulp van Dave Stewart, die voor de inkleuring verantwoordelijk is - die de wereld van Baltimore zo uniek maakt. Grauw, apocalyptisch, minimalistisch herkenbaar, maar toch vervreemdend. Het tekenwerk in combinatie met het puike verhaal, zorgt er voor dat ook dit tweede deel in de sage van Lord Baltimore weer alle verwachtingen inlost en zelfs overtreft. De reeks betreedt niet eerder begane paden, zowel op horrorgebied, als op comicgebied in het algemeen. Baltimore zal nooit de status van een Batman krijgen, of van Mike Mignola’s eigen cultheld Hellboy. Daarvoor zijn diens avonturen te veel op een niche gericht. Binnen die niche geldt Baltimore echter als een van de best geschreven en meest verfrissende verhalenreeksen die er op dit moment is. Welke uitgever hapt toe en durft het aan deze mooie prachtige serie ook in Nederlandse vertaling uit te brengen?

Waardering: vier sterren