Recensie: Beautiful Creatures (Richard LaGravenese)

-- advertentie --

Ethan Wate is een tiener met ambities die na highschool zo snel mogelijk zijn saaie dorp Gatlin wil verlaten. Want zoals zijn moeder altijd zei, er zijn maar twee soort mensen die in Gatlin wonen: degene die te stom zijn om weg te gaan en degene die zijn vastgeroest. Maar dan komt Lena Duchannes in het dorp wonen. Hoewel ze niet erg populair is onder haar mede studenten (haar oom, waar ze bij woont, wordt in verband gebracht met satanisme) vindt Ethan haar juist erg interessant. Al snel raken de twee bevriend met elkaar maar Lena draagt een geheim met zich mee. Ze is niet bepaald als andere tieners en haar familie doet er alles aan om Lena bij Ethan vandaan te houden. De vraag is waarom?  Ze zeggen dat liefde alles overwint maar dat is in dit geval nog maar de vraag.

De kern van het verhaal doet een klein beetje denken aan Twilight. In een rustig dorpje waar nooit wat gebeurt verschijnt op een dag een nieuwe leerling op de plaatselijke highschool, die meteen opvalt bij een van de andere leerlingen. Ze worden uiteraard verliefd en dan komt de een erachter dat de ander niet menselijk is. Degene met de krachten moet zichzelf leren beheersen en een gevecht tussen kwaad en goed volgt.

Toch is dit verhaal een stuk boeiender. Je weet van tevoren niet echt wat je kunt verwachten en dat houdt het spannend. Ook zijn de acteerprestaties veel beter. In de hoofdrol een redelijk onbekende actrice, Alice Englert, die niet constant met haar wimpers loopt te flapperen maar een gewone, doodnormale tiener neerzet. En als ze haar mond opendoet om te lachen verschijnt er niet een set hagelwitte facings, zoals bij de meeste Hollywoodsterren.  Lekker down to earth.

De mannelijke hoofdrol wordt vertolkt door Alden Ehrenreich, die opvallend genoeg al eens een rolletje speelde in de serie ‘Supernatural’. Hij zet een vrolijke, ietwat naieve Ethan Wate neer die zich niet zomaar laat afschepen door de tegenwerkende familie van Lena of door haar gevaarlijke krachten.

Minpuntje is dat deze acteurs overduidelijk ouder zijn dan de tieners van 15 en 17 jaar die ze spelen. Ietwat ongeloofwaardig, maar het acteerwerk maakt dat wel weer goed.

Een opvallende rol is er voor Emmy Rossum die de slechte nicht van Lena, Ridley Duchannes, speelt. Over het algemeen speelt zij de ‘ good girl’ maar in deze film is ze super slecht. Een rol die haar niet misstaat overigens. En dan hebben we nog  Emma Thompson die voor de verandering ook eens een slecht karakter mag neerzetten als de moeder van Lena en Jeremy Irons als Macon Ravenwood (de oom). Van deze cast mag je eigenlijk goede prestaties verwachten en die leveren ze dan ook.

En dan hebben we nog de sprookjesachtige omgeving waarin het verhaal zich afspeelt. Totaal anders dan het Forks van Twilight maar wel weer te vergelijken met het Bon Temps van True Blood. Denk moeras, bossen, grote oude huizen, religie, voodoo en natuurlijk dat onmiskenbare southern accent. Voor wie er van houdt is het echt genieten.

Als we het over supernatural hebben dan horen daar natuurlijk verschijnselen bij, die in onze wereld alleen maar te creeren zijn door middel van special effects. Deze zijn heel goed uitgevoerd en overtuigend.

Er zijn, naast het leeftijds issue, ook een aantal minpuntjes. Sommige gedeeltes in het verhaal zijn tenenkrommend klef. En naar het einde toe wordt het verhaal een beetje langdradig. Soms heb je het gevoel alsof je details uit het verhaal mist. Maar zoals bij elke boekverfilming is het onmogelijk om alle details in 2 uur te verwerken.

Al met al is Beautiful Creatures een heel vermakelijke fantasiefilm. Het script zit goed in elkaar, de setting is mooi en origineel, goede special effects en acteerprestaties. Het verhaal hebben we al eens eerder gezien maar door verschillende wendingen blijft het toch spannend.

http://www.youtube.com/watch?v=83zBGEOcj8Y

[yasr_overall_rating null size="--"]