Recensie: Coffin Baby (Dean Jones, 2013)

Gore! Maar waar is dat verhaal toch?

Zodra de film start weet je dat het 93 lange minuten gaan worden. Het begint al met slecht acteerwerk en camerawerk in de openingsscène. Al is de gore ook gelijk te zien, dat biedt hoop.

Hollywood wordt opgeschrikt door een aantal gruwelijke en zeer gewelddadige moorden. De moorden zorgen voor chaos en onrust. Een jonge vrouw wordt ontvoerd, gevangen gehouden en gedwongen te kijken terwijl diverse slachtoffers de meest gruwelijke martelingen ondergaan. Slechts als zij genoeg wilskracht en uithoudingsvermogen heeft, zal ze het kunnen overleven. De mogelijkheid te ontsnappen lijkt echter ver weg door bovennatuurlijke krachten.

Coffin Baby is een sequel van The Toolbox Murders (1978) van Dennis Donnelly en de remake van Tobe Hooper uit 2004. En dat bood dus hoop. Want eigenlijk is er geen verhaal. Er zitten een aantal verhaallijnen in die niet afgemaakt worden, die halverwege de film uit elkaar vallen.  Het acteerwerk is nauwelijks aanwezig, dus diepgang in karakters is ook niet echt een mogelijkheid.  Waarom dan toch nog twee sterren?

Het bloed, de special effects, de moorden, de opstapelende lijken, de gore, de details. De make-up en special effects dat is iets waar Dean Jones wel degelijk heel erg goed in geslaagd is. Voor de gore nog twee sterren, maar verwacht absoluut geen goed verhaal!

[yasr_overall_rating size="--" postid="32264"]