Recensie: Blumhouse's Fantasy Island (Jeff Wadlow, 2020)
Al met al is Fantasy Island een vermakelijke horror, heerlijk voor tussendoor en ook geschikt om je date mee naar toe te nemen.
Sinds vandaag draait de horrorfilm Blumhouse's Fantasy Island in de bioscopen. Het is gebaseerd op een tv-serie uit de jaren '70, maar nu nog een tikje duisterder.
Een groepje gelukkige prijswinnaars landen op het exclusieve resort Fantasy Island, de marketingbelofte is dat één van hun fantasieën op dit eiland werkelijkheid kan worden. Hoe gastheer Mr. Roarke dit voor elkaar krijgt wordt voor niemand duidelijk, maar de fantasieën zijn onwerkelijk echt!
Terwijl de gasten zich enorm vermaken, begint toch het besef dat er iets niet helemaal pluis is. En als de fantasieën in elkaar beginnen over te lopen, weten ze dat ze in de shit zitten.
De film verklapt direct bij de opening dat er iets niet klopt op het eiland, om vervolgens de gasten te introduceren. Hierna bouwt de film heerlijk op en starten de diverse bijzondere verhalen van de gasten. Maar vanaf tweederde grijpt de film plotseling terug op een flink aantal horrorclichés. Wat ontzetten jammer is, want het had niet gehoeven.
De cast is geknipt voor de film en zet de karakters heerlijk neer. Nu moet ik bekennen dat ik de tv-serie uit de jaren '70 of de reboot uit 1998 niet heb gezien. Wel weet ik inmiddels dat er naast Mr. Roarke, ook andere personages eerder voorkwamen in tv-serie.
Al met al is Fantasy Island een vermakelijke horror, heerlijk voor tussendoor en ook geschikt om je date mee naar toe te nemen. Fantasy Island draait vanaf vandaag, 13 februari, in de bioscoop.
[yasr_overall_rating null size="medium"]
Meer over: Horrorfilms, Recensies
