Recensie: Good Neighbours (Jacob Tierney, 2010)

Basisschool leraar Victor (Jay Baruchel) keert na een periode in het buitenland terug naar zijn oude woonplaats Notre-Dame-de-Grace in Montreal. In zijn appartementenblok ontmoet hij de buren Spencer (Scott Speedman), een weduwnaar in een rolstoel, en Louise (Emily Hampshire), een wat schuwe vrouw die vooral erg veel tijd aan haar twee katten besteed. Omdat er niet zoveel Engelstalige mensen in het blok wonen klikt het redelijk snel tussen de drie. Toch is iedereen op zijn hoede, er loopt namelijk een seriemoordenaar rond die de buurt terroriseert.

Good Neighbours is best redelijk als je kijkt naar het verhaal, het duurt alleen even voordat het spannend wordt. Het begin draait vooral om Louise en haar twee katten met wie ze praktisch getrouwd is. De enige persoon met wie ze graag praat is haar rolstoel gekluisterde buurman Spencer, die weer gek is van vissen. Hij is aantrekkelijk en komt aardig over maar je hebt al snel door dat er iets niet pluis is. Jay Baruchel speelt een nogal aanwezige en opdringerige buurman. Hij lijkt alles te doen vanuit de beste intenties maar ook hij heeft iets vreemds. En ook Louise blijkt een duistere kant te hebben, die ze ontdekt wanneer haar katten worden vergiftigd door de kat-hatende buurvrouw Valerie.

Jammer aan deze film is dat je vrijwel meteen door hebt wie de seriemoordenaar is. De filmmakers proberen je nog met een aantal zaken op het verkeerde been te zetten maar het is al te laat. Er zijn te veel hints die de identiteit van de moordenaar weggeven. Dat leidt je wel weer af van de andere karakters die uiteindelijk ook niet helemaal 100% blijken te zijn. Vooral het personage van Louise neemt een drastische wending die je eigenlijk niet ziet aankomen.

De film moet het vooral hebben van de driehoeksverhouding tussen de personages. Als kijker weet je hun geheimen maar dat weten ze zelf niet van elkaar. Het einde is daardoor ook niet voorspelbaar want het kan alle kanten uit. Als psychologische thriller is de film deels geslaagd, juist omdat je aan de ene kant al weet wie de dader is, maar aan de andere kant toch weer wordt verrast door de acties van de andere personages. Hoe een persoon kan veranderen door één bepaalde gebeurtenis.

Het acteerwerk is niet geweldig maar ook niet slecht. Het is leuk om Scott Speedman eens wat anders te zien spelen dan de goedzak uit Felicity of de good guy uit Underworld. Jay Baruchel kennen we voornamelijk uit de The Sorcerer’s Apprentice (met Nicholas Cage). Hij komt over als een nerd en dat is ie in deze film eigenlijk ook weer. Emily Hampshire heeft al in heel wat films gespeeld maar is nog niet echt doorgebroken. Ze speelde wel naast Robert Pattinson in de in dit jaar uitgebrachte film Cosmopolis, maar dat werd helaas een flop.

Wat betreft de moorden hebben de filmmakers het netjes gehouden. In de hele film wordt maar één moord in beeld gebracht. Die is dan wel weer meteen heel gruwelijk, met een voorafgaande planning die ronduit bizar te noemen is.

Good Neighbours is aan te raden wanneer je een avondje niets te doen hebt en zin hebt in een spannende, ietwat voorspellende film met rare karakters. Ben je meer een gore fan of op zoek naar een écht spannende film, dan kun je deze beter aan je voorbij laten gaan.

Koop de dvd van Good Neighbours bij Bol.com

[yasr_overall_rating null size="--"]