Recensie: Hatching - 'Een schattig kuiken'

De Finse regisseur Hanna Bergholm debuteert met het eigenzinnige en fantasievolle Hatching die helaas net kopje onder gaat in een wirwar van stijlen. De film ging in wereldpremière op het Sundance Film Festival 2022.

Moeder - haar naam horen we niet - regisseert zichzelf en haar gezin (man, dochter en zoon) in een vlog met de naam 'Heerlijk Dagelijks Leven'. Dat achter die façade een hoop verdriet, teleurstelling en perfectie schuilgaat is geen verrassing. Het huis lijkt eerder op een museum dan op een fijne plek om te wonen. Dochter Tinja (Siiri Solalinna) moet al helemaal op haar tenen lopen omdat het hoogtepunt van de vlog, de turnwedstrijd moet worden waaraan haar dochter meedoet. Voor het beeld en het plaatje moet ze natuurlijk wel winnen.

Teken aan de wand

Als op een dag een vogel tegen het raam vliegt en het gewonde dier vervolgens naar binnen vliegt, gaat er van alles kapot in de kamer. Je kunt het zien als een teken aan de wand. Als het beest eenmaal gevangen is draait moeder het eigenhandig de nek om. "Berg maar op bij het biologisch afval", zegt haar moeder tegen Tinja. De vogel komt tot leven en lokt haar die nacht het bos in. Daar vindt ze een nest met een ei en besluit het mee te nemen. Ze verstopt het ei in haar grote knuffel. Het ei komt uit en er blijkt al snel een gigantische vogel uit te komen.

De vreemdsoortige vogel - is het nu een monster of niet? - is mooi gemaakt en zorgt met name voor de horror en schrikmomenten. De rol van de jonge dochter moet hier echt even benoemd worden. Zij speelt haar (dubbel)rol zeer overtuigend en weet verschillende kanten te laten zien. De overige familieleden worden niet echt uitgewerkt en komen vooral over als de sneue echtgenoot en de nerdy zoon. De moeder (Sophia Heikkilä), die een belangrijk element van het verhaal is, krijgt nog wel de kans om haar rol interessant te maken.

Rode draad

De rode draad in deze vertelling lijkt de 'verstikkende' verhoudingen tussen alle familieleden en de vernietigende werking van sociale media, met een vogel als metafoor. Dat de vogel steeds meer op Tinja gaat lijken en zich voedt met haar braaksel kun je zien als een wedergeboorte. Een sterkere Tinja waarbij de rollen zijn omgedraaid. Voor het zover is laveert de film tussen een coming-of-age verhaal, een thriller, bodyhorror en een satire. Dat is voor een film met een keurige speelduur van negentig minuten wellicht wat veel. Het is in dat opzicht jammer dat de film, die in wezen met zijn metaforen en boodschappen veel potentie heeft, geen echte keuze maakt. Daardoor voelt de film voorspelbaar en richtingloos aan.

Hatching is nu uit op DVD en Blu-ray. Verder is de film te streamen via Pathé Thuis, KPN en Ziggo

[yasr_overall_rating size="large"]