Recensie: Heretic - de donkere kant van Hugh Grant

Het geloof is een bijzonder iets. Het is voor velen een houvast, maar tegelijkertijd ontastbaar. In Heretic ontmoeten twee jonge missionarissen een ware kenner en gaan het gesprek met hem aan. Maar hoe dieper dit gesprek gaat, hoe gevaarlijker het wordt.

Het klinkt bijna saai: Twee missionarissen bellen aan en aan in gesprek met de bewoner. Heretic is niet bloederig en ja, er wordt enorm veel in gesproken. Hoe meer er gesproken wordt, hoe verder de film onder je huid kruipt. Ook in deze film is Hugh Grant een zeer charmante man en niet alleen de missionarissen (Chloe East, Sophie Thatcher), ook hangt makkelijk aan zijn lippen. En terwijl je veel leert over de verschillende geloven, zit je plots midden in een duivelse situatie. En als deze horror/thriller dieper gaat komen er ook nog vlagen van kosmische horror voorbij.

Scott Beck en Bryan Woods waren beiden betrokken bij het schrijven van A Quiet Place. Ook schreef en regisseerde het duo Haunt en 65. Al voor A Quiet Place waren ze een script aan het schrijven voor Heretic, maar liepen toen zelf vast door een gebrek aan kennis van de verschillende geloven. Na flink was veldwerk keerden ze terug naar het script en leverden dit meesterstuk af dat zich bijna volledig afspeelt in het huis van Mr. Reed (Hugh Grant).

Het acteerwerk van de drie is echt geweldig. Chloe East en Sophie Thatcher hebben dan misschien niet de ervaring die 'ouwe rot' Hugh Grant heeft, ik denk dat het drietal een geweldige tijd heeft gehad op de set en veel van elkaar heeft kunnen leren. De meeste lof gaat wel naar het schrijvers/regie-duo Beck en Woods voor de manier waarop ze het geloof hebben gebruikt om een intelligente en beklemmende film neer te zetten.

Heretic draait vanaf vandaag, 21 november, in de bioscoop..

Film: Heretic (2024)
Regie: Scott Beck en Bryan Woods
Lengte: 111 minuten
Waardering: 5/5 sterren