Recensie: Marionette (Elbert van Strien)

Afgelopen dinsdag beleefde de film al zijn landelijke première via het Nederlands Film Festival en vanaf vandaag is de psychologische thriller Marionette in de bioscoop te zien. En morgen maakt de film kans op 3 Gouden Kalveren op het Nederlands Film Festival.

In Marionette verhuist kinderpsychiater Marianne (Thekla Reuten) naar Schotland voor een frisse start. Ze kan direct aan de slag in een kliniek, omdat een andere psychiater plotseling is gestopt. Tussen de kinderen die ze behandelt zit de 10-jarige Manny (Elijah Wolf), die vooral gefocust is op het maken van vreemde tekeningen. Haar nieuwe collega's en het liggende dossier bieden niet echt inzicht, maar ze is wel de eerste waar Manny mee praat.

Waarom is de vorige psychiater plots gestopt? Waar komt de obsessie voor het tekenen van Manny vandaan? Zijn de tekeningen werkelijk toekomstvoorspellingen? En is Manny evenzo gevaarlijk als onschuldig? Marianne wordt met elke sessie angstiger en lijkt de grip op haar leven aan Manny te verliezen.

Niet alleen de kinderpsychiater krijgt het zwaar te verduren. Ook als kijker word je flink om de proef gesteld. Eigenlijk neem jij plaats in de boekenclub van de film, waar de discussies over god, vrije wil en Schrödingers Kat levendig zijn. Bestaat iets pas als je het ziet? Nee, dit is geen standaard horrorfilms over een bezeten kind dat de wereld naar zijn zin zet. Wel is het een horror met een diepere laag over het bestaan, de vrije wil en toeval.

Regisseur Elbert van Strien heeft een lang proces doorgaan om Marionette te maken, zo vertelde hij in dit interview. Het resultaat heeft er duidelijk niet onder te lijden gehad, zijn standvastigheid om de diepere lagen in de film te behouden zorgt voor een interessante, doch enigszins complexe film. Richting de ontknoping had ik even het gevoel alsof er een verkeerde afslag werd genomen, maar dat blijkt juist een belangrijke stap. Het kleurgebruik in de film werkt zeer sfeer versterkend. Ook het puike acteerwerk van Thekla Reuten en zeker dat van Elijah Wolf moet genoemd worden.

En toch heeft de film een minpuntje. Het is met 112 minuten lang, niet veel, maar genoeg om in het midden vaart en aandacht te verliezen. Die aandacht grijpt het aan het einde wel weer terug, maar juist om de diepere laag goed te ontleden moet je de hele film alert blijven. Zelf zal ik binnenkort de film nogmaals kijken, niet omdat het nodig is, maar de ontknoping vraagt er toch een beetje om.

[yasr_overall_rating size="--" postid="115050"]

Marionette draait vanaf vandaag, 1 oktober 2020, in de bioscoop. En als je na de ontknoping afvraagt vraag of je alles wel goed hebt begrepen, dan kun je vanaf 6 november de film nogmaals kijken via Pathé Thuis.