Recensie: Max Havelaar met Zombies (Multatuli/Martijn Adelmund)

Het lijkt een soort trend te zijn in de afgelopen jaren, klassiekers hullen in een nieuw zombielicious jasje. Neem bijvoorbeeld ‘Pride, Prejudice and Zombies’, ‘Sense, Sensibility and Seamonsters’ of ‘Alice in Zombieland’. Nu waagt ook een Nederlandse auteur aan deze uitdaging: Martijn Adelmund, onder andere bekend van ‘Heksenwaan’ en ‘Heksenkind’. besloot van de klassieker ‘Max Havelaar’ een horroruitgave te maken.

‘Een moderne hervertelling van Multatuli's klassieker met unieke illustraties. Max Havelaar met Zombies van auteur Martijn Adelmund is een moderne hervertelling van de grootste Nederlandse klassieker allertijden. De Amsterdamse koffiehandelaar Droogstoppel laat door zijn assistent een verhaal samenstellen uit de notities van een oude schoolvriend. Het blijkt een wonderlijke vertelling, waarin naast koffie, buffels en een Japanse steenhouwer ook zombies een rol spelen. De hoofdpersoon is Max Havelaar, commandant van het garnizoen in het tropische Laboewangi. Na een korte carrière als bestuurder in Nederlands-Indië, was hij het zat. Liever maakt hij nu zijn handen vuil door de ondode monsters te bestrijden. Als resident Slijmerig vergiftigd wordt, moet Havelaar zich echter weer mengen in het lokale bestuur – dat door en door corrupt blijkt te zijn. Samen met controleur Verbruggen en de Indische krijger Saïdjah trekt hij eropuit. Onderweg leert hij dat de zombies misschien niet de echte vijand in dit mooie land zijn.’

Allereerst is het een erg goed idee om een klassieker in een modern horrorjasje te steken. De zombiehype is nog lang niet over en menigeen zal bekennen dat een zombieboek toch net gemakkelijker opgepakt wordt dan een oude klassieker die je voor bijvoorbeeld je leeslijst moet lezen. Maar dit betekent nu ook weer niet dat Multatuli’s kunstwerkje nu leest als een snelle actiehorror. Adelmund heeft er terecht voor gekozen om de vertelstijl van Multatuli in tact te houden. Sommige stukken van het boek kunnen hierdoor nogal langdradig zijn, zoals de opsomming van de novelles die een oude schoolvriend van Droogstoppel heeft gelezen. Dit kan de ongeduldige lezer nogal afschrikken. Daarnaast duurt het door de beschrijvingen ook wel even voordat de zombies komen opdraven.

Maar de geduldige lezer wordt uiteindelijk rijkelijk beloond. Want de schrijfsels van Multatuli worden moeiteloos verweven met het fenomeen ‘Slapers’, dat wij nu als zombies zouden bestempelen. Diverse aanvallen, en de personages, nog onbekend met dit fenomeen, doen er alles aan om zich tegen deze monsters te weren. In het Indië van die tijd, heerste ook een hoop bijgeloof, wat eveneens een rol speelt in dit boek. De mythes en legendes van de Slapers wekken interesse en nieuwsgierigheid op. Bloederige details en beschrijvingen van gevechten worden hierbij niet geschuwd. Dit alles wordt in zijn geheel afgemaakt door foto’s, die op monsterlijke wijze bewerkt zijn. Zo krijg je bijna het idee dat de Slapers echt bestaan hebben…

De schrijfstijl is even wennen, doordat het een hervertelling van een boek uit 1881. Wat hierbij mooi gedaan is, is dat je aan het woordgebruik en de zinskeuze kunt merken, wie het verhaal aan het vertellen is. Adelmund is er hierbij wel in geslaagd om het boek in zijn geheel meer leesbaar te maken, door de spelling te moderniseren en de zinsbouw wat te versoepelen. De omslag van het boek past hier goed bij: een hardcoverformaat met omslag, waarbij gebruik gemaakt wordt van beige en lichtbruine tinten.

Adelmund bewijst met dit werkje dat klassiekers zich uitstekend lenen voor een horrorbewerking met een flinke dosis monsters. Alhoewel de schrijfstijl hier en daar wennen is en wat geduld vergt, wordt de lezer rijkelijk beloond met een goede dosis monsters en een kijkje in de Nederlandse geschiedenis.

‘Max Havelaar met Zombies’ is geschreven door Multatuli en bewerkt door Martijn Adelmund. Het boek is een uitgave van Luitingh-Sijthoff en verkrijgbaar in de betere boekhandel en webshop.

[yasr_overall_rating size="--" postid="55350"]