Netflix-recensie: Death Note (2017)

Het begint steeds populairder te worden in de westerse wereld: het verfilmen van Japanse manga en anime. Het succes van deze pogingen laat tot nu toe echter te wensen over. 'Dragonball Evolution' en 'Ghost in the Shell' zijn allebei niet positief ontvangen. In de toekomst staan Akira, Bleach en Naruto ook nog op de rol. Voor nu hebben we een andere grote naam die een (Amerikaanse) live-action versie heeft gekregen: Death Note.

Eerdere ervaringen

Voordat ik daadwerkelijk de film ga reviewen, wil ik eerst even de verwachtingen drukken. Ervaring leert dat westerse filmmakers de Japanse werken niet altijd even goed vertalen. Ghost in the Shell was visueel mooi gedaan, maar liet qua verhaal wel wat steekjes vallen bij de originele klassieker. Bij Dragonball Evolution heeft de schrijver zelfs in 2016 zijn verontschuldigingen aangeboden voor het script.

Een tweede puntje is dat de manga die als inspiratiebron gebruikt worden, erg lang kunnen zijn. Zo is ook bij Death Note het verhaal redelijk uitgebreid. In totaal telt het 148 hoofdstukken manga, en heeft de serie 37 afleveringen. Het gehele verhaal in één speelfilm gieten is daarom ook teveel gevraagd.

Het verhaal in grote lijnen

Light is een bovengemiddelde middelbare scholier die op een dag een notitieboek uit de lucht ziet vallen. In de kaft van het boek staan een aantal regels geschreven, beginnende met “De persoon wiens naam in de Death Note wordt geschreven, zal sterven”.

Light probeert vervolgens, onder de naam Kira, met behulp van de Death Note een betere wereld te creëren. Dit soort grappen worden natuurlijk niet gewaardeerd door de politie en er wordt een taskforce opgezet om Kira te pakken. Aan het hoofd staat een briljante jongen die alleen bekend staat als ‘L’. De rest van het verhaal draait om het kat-en-muisspel tussen Kira en L.

Netflix’ interpretatie

De Death Note-film is niet slecht. Laat ik daar mee beginnen. De hoofdpersonages worden niet briljant goed neergezet, maar de bijrollen maken een hoop goed. Vooral de cast van Willem Dafoe als de doodsgod Ryuk is heerlijk gevonden. De vader van Light (Shea Whigham) voelt ook heel natuurlijk gespeeld.

De film is losjes gebaseerd op de manga en anime. Dit maakt dat je ook als fan wel een hoop dingen zult missen, maar het uiteindelijke verhaal past wel in een re-interpretatie van het verhaal. Wat mij voornamelijk dwars zit zijn de persoonlijkheden van de hoofdrollen. De enige persoon die hetzelfde voelt als in de anime, is L’s butler, Watari.

Daarnaast is ook geprobeerd op het eerste deel van de anime (de eerste 25 afleveringen) in één film te stoppen. Dit zorgt ervoor dat de film erg gehaast voelt. Hierdoor is er mijns inziens ook te weinig aandacht besteed aan de chemie tussen Light en L die de anime zo fijn maakt om te kijken.

Het oordeel

Als je een groot fan van de manga en/of anime bent, kan ik deze film niet echt aanraden. Zoals gezegd, hij is niet slecht, maar hij is voor mij te veel veramerikaniseerd.

Aan de andere kant, als je het verhaal niet kent, is het best wel een leuke introductie. Wie weet inspireert het om de anime ook aan te zetten, welke ook op Netflix te vinden is in het Engels.

https://www.youtube.com/watch?v=gvxNaSIB_WI

Death Note is gebaseerd op de populaire Japanse manga geschreven door Tsugumi Ohba en getekend door Takeshi Obata. Met in de hoofdrollen: Nat Wolff, Margaret Qualley, Keith Stanfield en Willem Dafoe verzorgt de stem van Ryuk. Vanaf 25 augustus op Netflix.

[yasr_overall_rating size="--" postid="60517"]