Recensie Nightwatch: Regisseur komt dertig jaar na dato met een sterke sequel

Dertig jaar later maken we kennis met Emma, de dochter van Martin. Haar moeder Kalinka heeft zelfmoord gepleegd om te ontsnappen aan Wörmer. Als Emma ontdekt wat er met haar ouders gebeurd is, gaat ze in hetzelfde mortuarium werken als waar haar vader werkte, ten tijde van de wrede aanval. Tegen de zin van haar vader gaat ze daar toch aan de slag. Als ze ontdekt dat Peter nog leeft en waar hij wordt vastgehouden, is ze vastberaden om hem te confronteren. Dat had ze beter niet kunnen doen.

Ole Bornedal, de regisseur van de film uit 1994 en de remake uit 1997, weet wederom een razend spannende film af te leveren. Dit keer speelt zijn eigen dochter Fanny Leander Bornedal een rol in dit vervolg. Ze levert sterk spel af, net als de rest van de cast. Het is een pré als je de film uit 1994 gezien hebt, maar hij is ook goed te kijken als je hem niet gezien hebt. De regisseur weet met spel, muziek en een solide script een onderhoudende en bij vlagen enge film af te leveren. De film kent ook wat komische elementen die het geheel in evenwicht houden. Tegen het einde heeft de film nog een verrassende twist in petto. Al mag jezelf wel afvragen in hoeverre die twist geloofwaardig is. Los van dat is Nightwatch: Demons Are Forever een goed gelukte sequel, die het wederom in de bioscopen goed zal doen.

Nightwatch: Demons are forever draait vanaf 25 juli in de Nederlandse bioscopen.

Film: The Exorcism (2024)
Regie: Ole Bornedal

Waardering: 3.5/5 sterren