Recensie: Nope - Buitenissige nieuwe Jordan Peele-film

In 2017 zorgde regisseur Jordan Peele voor een sensatie in Hollywood met zijn film Get Out. Deze 'elevated horrorfilm' bracht het genre weer op de kaart, maar liet ook zien dat je zoveel meer kunt met horror dan alleen jumpscares en enge maskers. Peele gebruikte een gevoelig thema binnen Amerika en de filmwereld, namelijk racisme. De film werd omarmd door het publiek, die de boodschap donders goed begreep en werd maar liefst vier keer genomineerd. Peele zelf won een Oscar voor beste script. De eigenzinnige regisseur, sommige noemen hem de nieuwe sensatie in Hollywood, komt nu met zijn derde speelfilm Nope.

UFO's of aliens?

OJ Haywood (Daniel Kaluuya) en zijn zus Em Haywood (Keke Palmer) runnen de ranch Haywood Hollywood Horses na het overlijden van hun vader. Hij werd dodelijk geraakt door scherpe voorwerpen die zomaar uit de lucht vielen. Wat is hier aan de hand? De ranch traint paarden voor Hollywoodfilms. Maar het gaat niet goed in de business en ze zijn gedwongen om hun paarden te verkopen aan een nabijgelegen westernpark waar Ricky 'Jupe' Park (Steven Yuen) de eigenaar is. Als de elektriciteit zo nu en dan uitvalt en de paarden ervandoor gaan, besluiten broer en zus een nieuw camerasysteem aan te leggen. In de hoop iets te kunnen opnemen, wat wellicht geld kan opleveren.

De film belooft spektakel en dat krijg je, maar er zit wel een boodschap aan vast. De film opent met een Bijbelvers uit het boek Nahum: ''I will make you a Spectacle" en daar lijkt Peele iets mee te willen zeggen. Eerst moeten we nog even door de engste scène van de film heen, namelijk een doorgedraaide chimpansee op de set van de sitcom Gordy. Wat daarna volgt is een even opwindende als bizarre trip die gaat over een UFO, die met name de ranch van de Haywoods bedreigt.

Imax-formaat

Qua sfeer doet het denken aan klassieke sciencefictionfilms van Spielberg, met name Close Encounters of the Third Kind of Arrival van Denis Villeneuve, maar ik voelde ook een connectie met de film 2001: A Space Odyssey. De niet begrepen film van regisseur Stanley Kubrick uit 1968. De film is een mengelmoes van vele stijlen. Sciencefiction, horror, komedie, actie, drama. Alles komt voorbij. Het camerawerk is van de Nederlander Hoyte van Hoytema, die ook veelvuldig met regisseur Christopher Nolan samenwerkt. Hij schoot een groot deel met Imax-camera's waardoor je de film eigenlijk bij voorkeur in dat formaat moet zien. De soundscape en soundtrack passen verrassend goed bij de beelden.

De gortdroge OJ contrasteert goed met de energieke en extraverte Em. Zij schittert werkelijk in alle scènes op het doek. Een speciale vermelding voor Brandon Perea, die de rol van Angel speelt. Deze bijdehante monteur die zich steeds meer opdringt, is een welkome komische noot tussen de soms serieuze tonen van de film. Toch voelt Nope ook een beetje aan als een filmproject met een iets te groot budget, waarmee ook Peele geen raad weet. Het einde is adembenemend mooi maar misschien ook een tikkeltje grotesk. Alsof hij het zelf ook niet meer wist. Hoewel, hij beloofde ons spektakel. Nietwaar?

Is de algehele boodschap van Peele ons duidelijk? Nope. De verwijzingen naar racisme, discriminatie, etniciteit en 'whitewashing' in Hollywood krijg je wel mee. Maar de diepere lagen zoals met de chimpansee en de rechtopstaande schoen niet. Verwacht geen pasklare antwoorden van Peele. Hij verwacht ook iets van de kijker zelf. Dit is een film waar je gerust even over na mag denken. Waar je een nachtje over moet slapen. Die je met je vrienden wil bespreken. Die in je hoofd en onder je huid gaat zitten. Een film waar zoveel lagen, verborgen boodschappen, metaforen en verwijzingen in zitten dat je hem gerust een tweede keer kunt en misschien wel moet bekijken. Nope levert in ieder geval een echte filmervaring op, die je vooral in de bioscoop moet zien.

[yasr_overall_rating size="large"]

Nope draait nu in de bioscoop. Laat je ons weten wat je er van vond?