Recensie: Poppenspel (Mo Hayder)

Met ‘Poppenspel’ levert Mo Hayder alweer het zesde deel in de serie over rechercheur Jack Caffery af. Een psychiatrische inrichting lijkt de optimale setting te bieden voor een sinistere spookhorror over moord, vreemde verschijnselen en onverklaarbare pogingen tot zelfverwonding.

‘Als onverklaarbare stroomstoringen leiden tot een serie gruwelijke incidenten op de beveiligde krankzinnigenafdeling van Amberly, slaat de angst van de patiënten over op de medewerkers. Ondanks de aanzwellende hysterie probeert psychiatrisch verpleegkundige AJ de rust te handhaven. Inspecteur Jack Caffery is op zoek naar het lichaam van een vermiste vrouw. Hij weet precies hoe het voelt als je er niet in slaagt iemands geliefde te vinden. Als AJ Caffery vraagt of hij kan helpen bij de problemen in Amberly, moeten beide mannen een bittere waarheid accepteren - voordat ze het pure kwaad in de ogen kunnen kijken.’

In ‘Poppenspel’ lopen eigenlijk twee moordzaken door elkaar heen. Allereerst de verdwijning van Misty. Jack Caffery weet wat er met haar gebeurd is, maar weet ook dat hij de belofte aan Jacqui, de moeder van Misty, om haar verdwijning te verklaren, in moet lossen. Dit is een knipoog naar het boek ‘Huid’, die draait om de vermissing van Misty. Het verhaal geeft een verdere verdieping in de personage Flea Marley en haar relatie tot Caffery. Je hoeft als lezer overigens niet ‘Huid’ gelezen te hebben om volledig te genieten van ‘Poppenspel’. Het verhaal rondom Misty heeft geen invloed op de gebeurtenissen rondom de psychiatrische inrichting Beechway.

Daarbij krijgt AJ als verpleegkundige te maken met een reeks afschuwelijke verminkingen op Beechway, zoals iemand die zijn oog probeert uit te lepelen. Daarbij worden enge poppetjes gevonden, die doen denken aan een soort voodoopoppen. Het lijkt erop dat de wezens, die ‘Maude’ genoemd worden, weer rondspoken. Maar wie of wat is de ‘Maude’ precies? En welke rol speelt een gevaarlijke ex-patiënt hierin? Naast deze elementen krijgt de lezer te maken met diverse hoofdpersonen, waarbij de één van de interessantste ‘Monstermoeder’ is. Zij wordt geïntroduceerd aan het begin van het boek, waarbij de lezer gelijk wordt geconfronteerd met Hayders zeer kenmerkende gedetailleerde beschrijving van gruwelijke details. Daarbij geeft het een kijkje in de geest van een psychiatrische patiënt, wat een heel mooi en bizar tintje geeft aan het boek.

Als één ding Hayders handelsmerk is, dan is dat wel de omschrijving van de bizarre en angstaanjagende fantasieën die psychopaten tot uiting brengen, wanneer ze de kans krijgen. Dit geeft een kijkje in de duisternis van de menselijke geest en hoever men hierin kan gaan. Ook zijn de personages hierbij niet, wat ze in eerste instantie lijken te zijn.

Het is fijn om te zien dat Hayder met ‘Poppenspel’ langzamerhand weer terugkeert naar haar oude niveau. Daarbij zit het verhaal vol plotwendingen en komt het gevaar uit een hoek waar we dat het minst verwachten. Juist dat is misschien wel een voorbeeld van de onvoorspelbaarheid en het angstaanjagende van de menselijke geest. Het boek heeft een waardig en onverwacht slot, waar alle personages, die op het eerste gezicht weinig relatie met elkaar lijken te hebben, met elkaar verbonden worden. Alle losse eindjes worden hierdoor netjes afgewerkt.

Met ‘Poppenspel’ heeft de lezer een heerlijk enge thriller in handen, waarbij je meegenomen wordt op reis door de geest van een psychopaat. Daarbij zit het verhaal vol interessante personages, die op interessante wijze met elkaar verbonden zijn. Eveneens is dit boek een teken dat Hayder langzaamaan weer terugkeert naar haar oude niveau.

‘Poppenspel’, geschreven door Mo Hayder, is gepubliceerd door uitgeverij Luitingh Sijthoff. Het boek is te verkrijgen in de betere Nederlandse boekhandel.

[yasr_overall_rating size="--" postid="34241"]