Recensie: Resident Evil - Damnation (Makoto Kamiya, 2012)

Wablief? Is Resident Evil 6 nu al uit? Nee, nog even wachten. Het gaat hier om de opvolger de animatiefilm Resident Evil: Degeneration uit 2008.  Special agent Leon S. Kennedy wordt er op uitgestuurd om te onderzoeken of er tijdens de burgeroorlog in het Oost Europese Eastern Slavic Republic gebruik wordt gemaakt van zogeheten B.O.W.'s (Bio Organic Weapons). Deze B.O.W.'s betsaan voornamelijk uit zombie-achtige gedaantes en andere wrede monsters. Eenmaal daar aangekomen krijgt hij eigenlijk direct al te horen dat hij het land weer moet verlaten omdat de Verenigde Staten alle banden met het land verbreekt. Leon zou Leon niet zijn om zelf op onderzoek uit te gaan en ontdekt dat er veel meer aan de hand is de in eerste instantie lijkt.

Voor de mensen die bekend zijn met de Resident Evil (animtatie)films en games klinkt de naam Leon S. Kennedy, B.O.W.'s, Ada Wong en zo iets als Licker niet onbekend in de oren. Gelukkig maakt het voor de mensen die niet bekend zijn met de gehele franchise (raar maar waar: ze bestaan) niet veel uit want Resident Evil: Damnation is, hoewel licht gebaseerd op het uit 2008 uitgebrachte Resident Evil: Regeneration, goed te volgen. Het verhaal staat apart van de film- en gamereeks en ondanks de kleine verwijzingen naar eerdere ontmoetingen tussen personages is dit allemaal goed te volgen. Het zou je anders ook niet veel schelen want, en daar komen we bij de eerste negatieve opmerking, de personages zijn zo hol als wat.

Ons hoofdpersonages Leon is een prima actieheld maar je leeft niet met hem mee. Dat komt niet omdat hij volledig uit CGI bestaat, maar omdat hij alleen maar praat in oneliners. Deze geeft hij ook nog eens op de meest ongepaste momenten. Dat komt eerder lacherig over dan een echt serieus te nemen hoofdfiguur waar je toch een volledige film naar moet kijken. Ook de andere personages zijn vlak en soms zelfs ronduit irritant en onrealistisch. Okay, we hebben het hier over een film waarin het gaat om zombies en andere monsters maar toch. Is een beetje realistisch persoon waar je mee kan leven teveel gevraagd? Het antwoord op die vraag ligt verborgen in de extra's. Maar daarover later meer.

Is het dan allemaal kommer en kwel? nee, absoluut niet. De CGI is op sommige momenten wel heel erg mooi. De animatiefilm doet meer aan als onderdeel van een game soms door de first person view die zo nu en dan wordt gehanteerd. Daardoor is het ook daadwerkelijk echt spannend te noemen. Er is goed aan te zien dat de regisseur een liefhebber van de game is en ook het budget wat hier voor is open getrokken heeft er voor gezorgd dat de film er erg goed verzorgd uitziet.

De actie is bijzonder goed te noemen. Voor het eerst dat wij beelden zien hoe Lickers (op handen en voeten voortbewegende mensachtige wezens met een open schedel en een enorme vlijmscherpe tong) het opnemen tegen Tyrants (een soort van neefje van het monster van Frankenstein.. alleen dan groter, veel groter). De wezens worden namelijk door beide fracties in de burgeroorlog gebruikt en dat zorgt voor een aantal zeer fijne actiescènes.

https://www.youtube.com/watch?v=E_ZPb_Qf7JY

Extra's
De regisseur, Makoto Kamiya, komt uitvoerig aan het woord in een niet onverdienstelijke making of. Juist door hem aan te horen wordt duidelijk waarom de personages zo onrealistisch zijn. We hebben hier te maken met een groot kind. Die dan ook nog eens uit Japan komt. Het beeld wat hij heeft van Amerika en Oost Europa is er een die waarschijnlijk allen gevormd is door films en cartoons. Zijn kinderlijke enthousiasme zorgt er echter wel voor dat je het 'acteerwerk' van de personages in ieder geval weet te begrijpen en daardoor de film ook beter weet te waarderen. We moeten echter niet vergeten dat we te maken hebben met een franchise die gebaseerd is op een game. Een andere regisseur voor een eventueel vervolg is misschien een aanrader maar alsnog is het een visueel plaatje die elke fan goed zou weten te waarderen!

[yasr_overall_rating null size="--"]